Beyaz Nuri'm/Yarı Texting

5.2

Mary Jane - Her Akşam Vodka Rakı ve Şarap

"Şarhoşummm ben ahhhhhh düşünmekten..."

"Öldüm ben ahhhh hep sevmekten..."

Nakarat kısmına geldiğimizde "BERABER!" Diyerek bağırdım.

"Her akşam votka rakı ve şarap
İçtikçe delirir insan olur harap
Kurtar beni bundan ne olursun Ya Rab
Bitsin artık bu serap!"

Akşam olmuştu ve biz sokakta nereye gittiğimizi bilmeden şarkı söyleyerek el ele yürüyorduk. Arada dans etmeyi de ihmal etmiyorduk.

Bir kadeh içeceğimiz şişenin dibini görmüştük. Ateş sarhoş değildi ama benim her şeye kahkaha atasım geliyordu.

"Sarhoşummm benn düşünmektennn!"

"Öldüm ben ahhhh çok sevmekten!"

Ateş beni kendi etrafımda döndürdükten sonra bir elini belime diğer elini de elimle birleştirdi ve bir ileri bir geri bir sağa bir sola hareket etmeye başladı. Adımlarına ayak uydurmaya çalışırken yalpalıyordum çünkü başım dönüyordu.

Kocaman sırıtmamla  "Başımı döndürüyorsun!" diyerek bağırdım. Karşılığında onda kocaman sırıtmıştı.

Geldiğimiz sahile geri döndüğümüzde kumların üzerine kendimizi bıraktık.
İki saattir sokaklarda dolanıp dans ediyor ve şarkı söylüyorduk, haliyle yorulmuştuk.

"Çok güzelsin."

Kıkırdamamla dirseğini kırıp başını eline yasladı. Muzip gülüşüyle bana bakarken yüzümü inceliyordu.

"Biliyorum."

"Ahu!"

"Hımmm."

"Öpeyim mi seni?"

Ellerimle dudaklarımı kapatıp gözlerimi kocaman açtım. Ateş kahkahayı basarken yine kulaklarımın kızardığını hissetmiştim.

"Utanınca çok tatlı oluyorsun."

Yüzümü saklamak için boyun girintisine sokuldum. Kollarıyla küçük bedenimi hemen sarmıştı.

"Normalde tatlı değil miyim?"

Kıkırtısını duyduğumda ben de gülümsedim. Her şeye gülüyordum zaten.

"Her zaman tatlı ve ateşlisin!"

Ellerimi göğsüne vurup susturmaya çalıştım.

"Ateşşşş!"

"Ahuuu!"

Başımı geriye atıp yüzüne baktım. Ama baya bir geriye attım boynum kopacaktı bakmaktan.

"Annem beni öldürecek!"

"Niye gülüyorsun o zaman?"

"Gülüyor muyum?"

"Otuz iki diş hemde."

Ellerimi ağzıma götürüp gülüp gülmediğimi kontrol ettim.

"Gülüyormuşum."

Halime kahkahalarla gülmeye başladı.

"Annem beni öldürecek diyorum sen hâlâ gülüyorsun eve götür beni!"

Mızmızlanmaya başladığımda eğilip alnımı öptü.

"Eve böyle gidersen ne yapar peki?"

Gözlerimi kustum ve düşünmeye başladım.

Bayılabilirdi, dizlerini dövüp ağıt yakabilirdi, bayıltadabilirdi, ya da peşimde terlikle mahalleyi turlatırdı.

"Her ihtimalde ölüyorum."

Elini yanağıma koyup gururla gülümedi.

"Kahramanın burada kurtardı seni!"

Gözlerimi şeker görmüş çocuk gibi heyecanla açtım.

"Gerçekten mi?"

"Gerçekten!"

"Ne yaptın özel gücünle annemle babama bir kızları olduğunu mu unutturdun? Ya da yoksaaa! Benim kopyamı eve mi gönderdin, yatağımda uyuyor mu şuan?"

"Kopya mı?"

"Evet! Hani çilek yapıyordu ya yaramazlık yapacağı zaman sen de mi öyle yaptın?"

"Sadece Selin'e idare etmesi için mesaj atmıştım, seni hayal kırıklığına uğrattığım için özür dilerim."

"Şimdi senin özel gücün yok mu?"

"Yok."

Kaşlarım çatılırken oturur pozisyona geçtim ve kollarımı göğsümde birleştirdim.

"NE DEMEK YOK? NE BİÇİM KAHRAMANSIN SEN?"

"Ama seni kurtardım."

Yüz ifadem anında dağılırken şirince sırıtıp başımı omzuma doğru eğdim.

"Kurtardın değil mi?"

"Kurtardım."

"Sadece benim kahramanımsın!"

"Sadece senin!"

Bugün kaçıncı olduğunu bilmediğim sarılmamızı tekrar gerçekleştirirken duyduğum ses tüm huzurumu kaçırmıştı.

"Ahu!"

Bölüm sonuuuuu

Bölümü nasıl buldunuz?

Bölüm hakkındaki yorumlarınız ?

Sizce Ahu ile Ateş'in yanına gelenler kim?

Selin'i özlediniz mi?

Anne ve babasını özlediniz mi?

Yorum ve oylarınızı bekliyorum.

Sizin yorumlarınız ve oylarınız sayesinde yazma isteğim artıyor.

Şimdiden teşekkürler 🌸😘❤️

Wattpad hesabım: @esmaknbk