Beyaz Nuri'm/Yarı Texting

FİNAL

Aylar süren yolculuğumuzun son durağına uğramıştık...

Şimdiyse asıl varmamız gereken, bize ait olan yere gidiyorduk, evimize.
Bütün koşturmacamız evimize varmak içindi. Sonunda vuslatımız gerçekleşmişti.

Yanımda oturan ve mutluluğu göz bebeklerinden okunan kocama baktım, Beyaz Nuri'me...

Arabada yüksek sesle çalan şarkıya dudaklarındaki ıslıkla eşlik ediyor ve arada bana dönüp kocaman gülümsemeyi eksik etmiyordu.

Kucağımda olan elimi dudalarına götürüp öptü. Radyoda çalan şarkıya eşlik ederken sevdiğim gözlerini, gözlerime çevirdi.

AŞIKSINNN DIRIRIIRIM

"AŞIĞIMM!

AŞIKSINNN DIRIRIRIM

"AŞIĞIMM!"

SEN AŞIKSINNN ARKADAŞ!

"ÇOK AŞIĞIM AHU SANA! YEMİN EDERİM ÇOK AŞIĞIM!"

Daha önce beni sevdiğini söylemişti, aşık olduğunu da öyle, fakat bu... Tüm şehrin duymasını ister gibi, bütün mutluluğunu, aşkını haykırmak ister gibi söylemesi... Ahh içimdeki atlar, birdiler bin oldular!

"ÇOK AŞIĞIM SANA ATEŞ, ÖYLE AŞIĞIM Kİ BİR ÖMÜR SENİNLE YANABİLİRİM!"

Sonunda evimize geldiğimizde koşarak araban indik! Sakince inmemizi beklemiyordunuz değil mi??? Aylarca libido olarak gezdik biz! Arabaların, yatların dili olsa da konuşsa! Öpüşmekten ileri gitmemiştik! En sonunda Ateş'in arabası yani artık bizim arabamız! 'SEVİŞİN ARTIK' diye dile gelecekti.

Gelinliğimin kirlenmesi düşündüğüm son şey bile değildi! Kapıya geldiğimizde aceleyle açtık içeri adımımı atacakken ayaklarımın yerden kesilmesiyle büyük bir kahkaha attım.

"Adettendir bebeğim!"

"Seni seviyorum Ateş AZEMİR!"

"Seni seviyorum Ahu AZEMİR!"

Fırsat bu fırsat diyerek, boylarımız da eşitlenmişken Ateş'in dudaklarına kapandım. İçeri nasıl geçtik, odaya nasıl vardık oraları gözüm kapalı olduğu için görememiştim. İçimizde bir Ateş vardı ve biz onu harlamaktan geri durmuyorduk...

~~~

12:12

Gözlerimi açtığımda gözümün önüne aylar önce hayatıma giren adam girmişti. Ona Beyaz Nuri'm deme sebebim, gerçekten beyaz olmasıydı. Gözlerindeki saflık, temiz kalbinin yansımasıydı. O yansımayı ilk gün görmüştüm. İlk an da ben değil kalbim kalbini seçmişti. Şimdi kalbimin sevdiği adam yanı başımda bir nefes uzağımda, masumiyet barındıran yüzüyle uyuyordu. Gözlerini kırpıştırdığında elimi yanağına koyup okşadım. Gözleri açılmadan yüzüne tebessümü yerleşmişti.

"Günaydın Beyaz Nuri'm." dedim, yüzümdeki gülümsemeyle. Uyanır uyanmaz onu görmek, hastanede onu ilk gördüğüm anı hatırlatmıştı. Üzerinden aylar geçmişti ama kalbimde bıraktığı etki aynıydı.

"Günaydın gül güzelim." Uyku mahmurluğu ve boğuk sesi beni kendine çekerken uzanıp dudağının kıyısına bir öpücük kondurdum.

"Bugün diyorum hep yatakta mı kalsak?" Dudaklarım muzip bir şekilde kıvrılırken omuz silkip yataktan kalktım, "hadi kalk kahvaltı yapacağız."

"Seni yesem?" Kafamı olumsuzca salladım, "Maalesef."

Üzerime uzun bir tişört geçirirken yanıma gelip kollarını belime sardı. "Ne yapıyorsun?"

Kollarıma kaldırıp ellerimi boynuna doladım. "Giyiniyorum sevgilim." Kafasını sağa sola sallarken cıkladı. "Sevmedim, senin bir lafın vardı onu daha çok seviyorum."

Burnumu burnuna sürterken, "Neymiş o?" diye fısıldadım.

Kafasını geriye çekip ciddiyetle yüzüme baktı.

"Soyunuyorum!"

~~~

6 Ay Sonra

Birleşen ellerimize baktım. Bir nefes yakınımda, bir el kadar uzağımdaydı kalbimdeki adam. Bu yolculukta hep yanıbaşımda benimle birlikteydi. Onu ilk gördüğüm günden beri benden bir adım öteye gitmemişti.

Hiçbir zaman gelgitli ve emin olmayan duygularla bir ilişki yaşamamıştık. Sağlıklı bir ilişkimiz vardı başından beri. Kimin ilk sevdiği veya kimin ilk adımı attığı önemli değildi. Sevmiştim ve oturup bana gelmesini beklememiştim.

Eğer insan mutlu olmak istiyorsa ve karşısındaki kişiyle mutlu olacağına inanıyorsa bir şeyler yapmalıydı, mutluluk otobüs değildi ki beklenen durağa gelsin. Sizin ona yürümeniz gerekiyordu.

Ben yürümüştüm, attığım her adımın yolumu çiçeklendirmiş ve beni mutluluğuma getirmişti. Pişman değildim.

Birbirimize en başından beri dürüst olmuştuk, kalbimiz kırıldığında onarmayı seçmiş dönüp gitmemiştik. İlk gördüğümüz zorlukta elini bıraksaydım, şimdi gönül rahatlığıyla o eli tutabilir miydim?

Eğer bir kere ayrı yollara gitmeyi seçseydik yollarımız bir daha kesişir miydi? Sanmıyorum. Hem kesişse bile bir kere yolda bırakan biriyle bir daha nasıl aynı yolda yürümeye cesaret ederdim ki?

Gitmemiştim, gitmemişti. Biz birbirimize hasret kalmayı değil kavuşmayı seçmiştik. Biz değil kalplerimizdi belki de bunu seçen.

"Ne düşünüyormuş benim bebeğim?"

Beni kucağına çektiğinde memnuniyetle yerleştim yerime.

Benim yerim onun kucağıydı.

Bir kaç gecedir aklımda olan düşünceyi söylemek istiyordum ve tam sırasıydı. Belki erken diyecekti belki de istemeyecekti ama biz her zaman olumlu ya da olumsuz düşüncelerimizi birbirimizle paylaşıyorduk. Şimdi de öyle yapacaktım.

Dudaklarına minik bir öpücük bıraktıktan sonra geri çekildim.

"Dans edelim mi?" Aniden gelen soruyla gülümseyip başımı salladım.
Benimle birlikte ayağa kalkıp telefonuna uzandı. Çalan şarkı beni içimi kıpır kıpır ederken aynı anda aynı şeyi düşündüğümüzü fark etmek onu mümkünmüş gibi daha fazla sevmeme sebep olmuştu.

Senden çocuğum olsun istiyorum...

Şarkı bittiğinde kollarını belime sarıp yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

"Bebeğim, bebeğimiz olsun istiyorum."

👰🤵
🥳FİNALLL🥳

ARKADAŞLAR FİNAL ZAMANI!

SEVDİCEKLERİMİZ KAVUŞTULAR😍

EK BÖLÜM ATAR MIYIM BİLMİYORUM🤷

AHU VE ATEŞ'N HİKAYESİ BURADA BİTİYOR, ONLAR ÇOK ÖZLEYECEĞİM.❤️

GÜZEL BİR HİKAYEYDİ BENİM İÇİN VE ÖZELDİ, NE OLURSA OLSUN BİRİNİ KALPTEN SEVİYORSANIZ VE GERÇEKTEN ONUN DOĞRU İNSAN OLDUĞUNA İNANIYORSANIZ KİMİN İLK ADIMINATTIĞI ÖNEMLİ DEĞİL, UNUTMAYIN DOĞRU İNSAN SİZE "SEN BENİM PEŞİMDEN KOŞTUN." DEMEYECEKTİR. HA EĞER DİYORSA DA ÜZGÜNÜM O DOĞRU İNSAN DEĞİLDİR.

UMARIM SEVDİKLERİNİZLE EN AZ ATEŞ VE AHU KADAR MUTLU OLURSUNUZ.

HEPİNİZ HOŞÇAKALIN🙋❤️