Mijn hoofd vol gedachten

Heb ik jou losgelaten?

Heb ik jou losgelaten?

Ik durf deze vraag niet aan iemand te stellen, omdat ik bang ben voor hun reactie. Ik denk dat ze gaan zeggen dat ik jou nog niet losgelaten heb, maar het wel met de tijd steeds minder moeilijk is met jou. Zo denk ik er een beetje over.

Ik wilde dat ik het niet moeilijk had met jou en ik je al lang losgelaten had. En ik aan jou gewoon iets kan zeggen wanneer ik wil op school tijdens de pauze wanneer je toezicht doet. Soms denk ik echt nu ga ik je spreken en dan doe ik dat toch niet, omdat ik weet dat er afspraken zijn en het niet mag. Maar als het dan echt super goed gaat met mij en jij bent alleen op de speelplaats ergens met niemand aan het praten, vind ik het soms erg dat ik niet naar jou mag gaan om iets te zeggen. Al is het maar een kort ding of een vraag, dat is al genoeg voor mij. Maar het mag niet en ik vind het moeilijk om deze gedachte dan uit mijn hoofd te houden. Ik krijg het dan moeilijk met jou te zien en dat is gewoon omdat ik dan even met dit in mijn hoofd zit.