Mijn hoofd vol gedachten

Moeilijke les LO

Ik vond het moeilijk dat je niet met mij kwam praten of langskwam om misschien te vragen wat er was. Ook al zou ik waarschijnlijk niets reageren dan. Maar langs de andere kant zat je met 3 klassen, begrijp ik wel dat je het druk had daarmee en daarom niet nog eens naar mij kon komen. Ik durfde ook niet naar jou te komen, omdat de andere aan het sporten waren. Ik denk dan steeds dat ik door de turnzaal moet gaan naar jou en dat durf ik niet altijd. Dat is misschien het probleem waarom ik zo niet altijd kan communiceren met jou als er iets is, omdat ik dan niet naar jou durf te komen.

Jullie waren toen dinsdag buiten aan het sporten en dan vond ik het zelfs nog moeilijker om naar jou te komen. Ik had misschien wel kunnen kijken waar jullie waren buiten op de speelplaats, maar ik was soort van bang en ik had het ook moeilijk met iets wat onderweg naar school gebeurde. Het ging daarom niet.

Eigenlijk wou ik later gewoon weg, weg uit de turnzaal, weg van daar binnen en weg van alles wat met LO te maken had. Maar ik durfde niet eens meer op de speelplaats te komen en ik kon ook moeilijk ineens weggaan naar time-out bv zonder iets aan jou te zeggen.

Een moment moest ik bijna wenen, omdat de kleedkamer op slot was en ik liever daar wou zitten. Omdat dat dat die moment en soms de enige plek is tijdens LO waar ik mij veilig voel en iets meer op mijn gemak ben. Maar dat kon niet en aan jou vragen lukte die moment ook niet, omdat ik het moeilijk had. Dus ging ik later naar een turnzaal waar niemand was, omdat ik bijna moest wenen en leerlingen begonnen ook ineens met een bal te schotten naar binnen waardoor ik nog minder op mijn gemak was daar. Daarom dat ik daar ook weg wou.