Mafyanın Sarışını

57. Bölüm

Okumaya başlamadan önce yum usulca gözlerini indirmenizi tavsiye ederim❤️

+350 oy

+350 yorum

Herkese şimdiden İyi okumalar

💚

Elimde cips paketi ile odaya doğru çıkarken esnemiştim. Bir şeyler yedikten sonra çok güzel mayışıyordum. Hemen kendimi yatağa atıp uyumak istiyordum.

Odanın kapısını açıp içeriye girince, bakışlarım yatağın üzerinde oturan Kaan'a ve elindeki deftere takılmıştı.

Şaşkınlıkla bakarken adım atamıyordum. Koşup almak istedim. Ama yapamadım. Elimdeki cipsi yatağın üzerine koyup tekrar baktım. Gözlerini yavaş yavaş gözlerime çıkarınca kızardığını görmüştüm.

Yanağından yavaş yavaş damla akarken nefesimi tuttum. Ağlıyordu. Kaan Keskin ağlıyordu.

"Kaan" diyerek yavaş yavaş yanına yürürken hiç bir şey demiyor, sadece gözlerime bakıyordu. Acı çeker gibi, özlemiş gibi. Bir tutsa bırakmayacak gibi. İçimden okumamış olmasını diledim. Ama okuduğu çok belli oluyordu.

Ayağa kalktı. Bana bağırıp kızmasını bekledim. Ama hiç beklemediği bir anda sarıldı. Ve ağlamaya başladı. Gözüm doldu. Ellerim havada kalırken yutkundum.

"Sensiz yapamam. Sen olmadan yaşayamam ben. Beni, bizi bırakma. Böyle şeyler düşünme. Kulun köpeğin olayım böyle düşünme" diyerek ağlıyordu. Hemde hiç durmadan.

Ben, nasıl bir etki bıraktım. Onu sadece öylesine yazmıştım. Sonra okuyup yırtacaktım. Böyle tepki vermesine şok olmuştum. Benim için bir sürü göz yaşı akıtıyordu.

Beklemiyordum. Böyle bir şeyi beklemiyordum.

Ellerimi sırtına koyup yüzümü güzel boynuna koyup kokusunu içime çekerken, göz yaşım boynunda aşağıya doğru akıyordu.

"Özür dilerim. Seni böyle ağlattığım için. Bende sensin yapamam. Bunu biliyorsun. ama onu öylesine yazmıştım. Sonra kendi elimle sana getirecektim" dediğimde ayrılıp yüzümü ellerinin arasına aldı.

"Eğer ki sana bir şey olursa. Bütün dünya şahidim olsun ki kendimi öldürürüm!" Diye sinirle bu cümleyi kurduğunda daha çok ağlayıp elini tuttum. Avuç içini karnıma koyarken bakışları karnıma takıldı.

"O var..." derken gülümsedim. "Hemde meyve olarak geliyor. Adı kesin Çilek olacak. Hatta beraber gideceğiz kimliğine isim yazdırmaya. Yoksa sen Ayşe, Fatma koyarsın" diyerek ortamda ki gerginliği atmak ister gibi dalga geçerek konuştum.

Ama onun yüz ifadesi çok ciddi bakıyordu. Hiç bir yorumda bulunmadı. Yatağın üzerinde ki defteri alarak bana baktı.

"Olayın ciddiyetinin farkında mısın? Dur bekle ben sana yardımcı olayım"

Defterin kapağını açıp ilk sayfasını okumaya başlarken kafamı eğmiştim.

"Hamile kaldığımı öğrendikten 2 ay sonra...

Ölüm. Yazarken ne kadar kolay gibi gözükse de, aslında çok ağır ve zordur. Özellikle arkanda bıraktığın, seni seven insanlar varsa... Şuan kendimi kötü hissetmiyorum. Bunu öylesine yazıyorum. Sonra yırtmak nasip olacak umarım. Bu defteri büyük bir mutluluk ile aldım. Her pazar günü, bütün hafta boyunca ne hissettiğimi yazmaya başlayacağım. Karnımdaki bebek doğana kadar bu böyle devam edecekti, bugün aklımdan geçen tek şey tek kalmaktı, tek bırakmaktı. Yapayalnız, hiç kimsesiz kalmaktı..."