AVARE KALPLER

Bölüm 19

2 Gün sonra

"Aden lütfen güzelim uzatma" dedi Baran.

"Ya bu gün Zeynep gelecek ve ben onu geri vermeyeceğime dair söz verdim ona" dedim sitemle.

"Yenge-" diyen Enes'e sus işareti yaptırarak susturdum.

"Eğer bir şey bulmazsan o kızla beraber yurt dışına kaçarım" dedim omuz silkerek.

Baran bir kaç saniye kaşlarını çatıp ardından Enes'e baktı.

"İzin vermedi ki konuşayım" dedi Enes beni işaret ederek.

"Ne, çözümün yoksa konuşma" dediğimde gülerek ayağa kalkıp yanıma geldi ve kolunu omzuma koyup bana sarıldı.

"Kızın buraya geldiğini bilen olacak mı?" dediğin de başımı sağa ve sola salladım hemen.

"Tamam, o zaman kızı yurt dışına kaçırıyoruz" dedi Enes sırıtarak.

"Gerçekten mi?" diye sorduğumda başını sallayıp yanağımı sıktı.

"Hemen biletleri al o zaman, kızla sen git. Ben sana yapacaklarını mesaj atarım" dedi Baran.

"Tamam" diyerek başını salladı Enes ve odadan çıktı. Sırıtarak Baran'a doğru yürüyüp parmak ucuma yükselerek dudaklarına ufak bir öpücük bırakıp geri çekilecektim ki kollarını belime koyarak ondan uzaklaşmama engel oldu.

"Affedildim?" diye sorduğunda tek gözümü kapatıp düşünüyormuşum gibi yaparak yüzüne baktım.

"Bilmem" dedim omuz silkerek.

"Fenerbahçe üzerine yemin ettin" dediğinde gözümü açıp şaşkınlıkla ona baktım.

"Seni zaten affetmiştim o nedenle bir daha hata yaptığında ödeşiriz" dedim. Baran'ın kaşları anında havaya kalkarken eğilip boynuma nefesini bıraktı.

Hemen onu itip kolları arasından ve ardında da "Zeynep gelecek" diyerek odadan çıktım.

Yüzümdeki sırıtma ile merdivenlere doğru ilerlerken Zelal ile karşılaştım.

"Kurtardın mı Zeynoyu?" dedi kollarını göğsünde birleştirerek.

"Evet, yani evlenmeyecek" dediğimde tek kaşını kaldırıp bana baktı.

"Şimdi istediğin gibi Hanım ağa oldun" dedi iğneleyici bir şekilde.

"Ben hanım ağa olmayı da, senin üzerine kuma gelmeyi de istemedim Zelal. Sadece çocuklarım babasız kalmasın istedim" dedim.

Odanın kapısının sesini duyduğumuzda öylece yanımdan geçip gitti.

Merdivenden inmeye devam edip avluya indiğimde Zeynep çardakta oturuyordu. Yanına doğru ilerlediğimde ayağa kalkıp tıpkı ürkek bir ceylan gibi gözlerime baktı.

"Evlenmeyeceksin" dediğimde şaşkınlıkla bana baktı ve güldü. Güldüğünde gözünden akmaya devam eden yaşları silip ona sarıldım.

"Ama ailenden uzakta, yurt dışında yaşaman gerekiyor" dediğimde geri çekilip başını salladı.

"Tamam, olur kabul ederim. Yeter ki okuluma devam edip evlenmeyeyim hanım ağam" dediğinde Baran yanımıza gelip elini sırtıma koydu.

Yaklaşık 3 saat geçmişti. Baran, Elif ve ben çardakta öylece oturuyorduk.

Konağın kapısı gürültülü bir şekilde açıldığında yerimde sıçrayıp Baran'a baktım.

Kalkmayın siz" diyerek ayağa kalkıp kapıya doğru ilerledi.