Bilmem şu ten evimde kanatlı ne var
Öyle binlerce kuşu bi kafese koymuşlar
Sanki eceli başına gardiyan atamışlar
Geri gelir mi hiç, kafesten kaçan kuşlar
Kimi aç, kimi susuz, kimi yaralı, öksüz
Bir zincir ayağına,yanar ateşle, külsüz
Yorgun düşmüş umut mavide gönülsüz
Geri gelir mi hiç, meçhule uçan kuşlar
Bu ne ıstıraptır Ya Rab, bu ne imtihan
Kanadı kırık gurbette, kolaysa dayan
Bir sızlayan yara içimde, dünden kalan
Geri gelir mi hiç, yüreğine giren kuşlar
Çok değil yağmur benle beraber ağlasa
Her başta dert var bilen, bi'haber oysa
Keşke hep gelipde bahar dalına konsa
Geri gelir mi hiç, kanadı kırılan kuşlar
Kanadı içime değer "yuvasız" kalmışın
Savunmasız çaresiz can ile çırpınışın
Bir seher vakti döşünden yara almışın
Geri gelir mi hiç,avcıya vurulan kuşlar
Az degildir benim gibi yaralı olanlar
Bir veda busesi ile târumar kalanlar
Koyup umut ile emeği vuslata uçanlar
Geri gelirmi hiç, kabri kazılan kuşlar
Vuslat Tuna
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAFES. Vuslat Tuna Şiirleri. 22.
PoetryBir kafestir şiir, yürek içinde Bir kafestedir yürek, şiir içinde
