ခ်မ္းသည္ ေခြၽးသံတ႐ႊဲ႐ႊဲ အကၤ်ီေဘာင္းဘီတို႔တြင္ ေခ်းအစင္းမည္းေၾကာင္းထင္ေနေအာင္ေပစုတ္လ်က္ မီးဖိုေခ်ာင္ေဘးဘက္အေပါက္ကေန ကမန္းကတန္းေျပးတက္လာၿပီး ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္.. ေရတစ္ဘူးကိုဆြဲထုတ္ဖြင့္ေသာက္ေနရင္းက..
" ဒီေန႕ဘာဟင္းခ်က္တာလဲ... ဂတ္ဂတ္လား.. ေအာက္အီးလား..."
တရႈံ႕ ရႈံ႕အနံ႕ခံရင္း ေၾကာ္ၿပီးစမို႔ အုပ္ေဆာင္းအေသးေလးနဲ႕ သပ္သပ္ဖယ္အုပ္ထားတာကို လွန္ၾကည့္လိုက္သည္။
" ၾကက္ေၾကာ္ပဲ... ၾကက္ဆိုတာ.. မာလည္းမမာေစရ.. ေပ်ာ့လည္းမေပ်ာ့ေစရ... ႂကြပ္ႂကြပ္႐ြ႐ြေလးလည္းျဖစ္ေအာင္ေၾကာ္မွ အရသာရွိတာ... မွန္းစမ္း..."
" ဟဲ့.. ေကာင္ေလး... ထမင္းနဲ႕ စားေလ..."
ခ်မ္းက အေမဟန႔္လိုက္တာကို မမႈပဲ ၾကက္သားေၾကာ္တစ္ဖက္ကိုပါးစပ္ထဲထည့္ကာ ဝါးရင္း။
" ၾကက္သားေၾကာ္က ဒီအတိုင္းစားမွ ေကာင္းတာ ေမေမကလည္း... ထမင္းနဲ႕ဆိုဖြယ္တယ္တယ္ႀကီး..."
ဆင္ေျခကန္ကာ ၾကက္သားကိုပလုတ္ပေလာင္းဝါးရင္း ဆီေပသြားေသာ လက္ညွိုးနဲ႕လက္မကို တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္စုပ္ေနေသးတဲ့ သားကို ေဒၚဝင္နီက ရယ္ခ်င္စိတ္နဲ႕ၾကည့္ေနမိရသည္။
'' အစားစားတာလက္မေဆးဘာမေဆး ဒါ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ ... ေခြၽးေတြသံေတြနဲ႕ ''
'' အဘြားေလးတို႔ၿခံဘက္မွာ ေပါက္စီနဲ႕ေဆာ့ေနတာေမေမရဲ႕ မမႀကီးကို ၿခံေထာင့္ကအူနီပင္ အသီးေတြပြေနတာေျပာျပေတာ့ စားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ''
'' အင္း ေ႐ႊစင္စားခ်င္တာကနည္းနည္း သူစားခ်င္တာကမ်ားမ်ားေနမွာ ... င႐ုတ္သီးေတြအမ်ားႀကီးနဲ႕မစားနဲ႕ေနာ္ ၿပီးရင္ျဖစ္လိုက္ေတာ့သူမတူဘူး ... ၿပီးေတာ့တစ္လုံးႏွစ္လုံးပဲခူး ''
'' ဟင့္ ေမေမက ကိုယ့္သားကိုယ္ မာလကာသီးေလးေတာင္မသထာဘူးလား''
'' ဟဲ့ မသထာပဲရွိမလား ... ေ႐ႊစင္နဲ႕ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး အတိုင္းအဆမရွိလုပ္ေနၾကမွာ စိုးလို႔ေပါ့ ငါ့သားေလးရဲ႕... ဟိုကလည္း ကေလးသာတစ္ေယာက္ရတယ္... ႀကီးေပါ.."
" ၿပီးေရာ...ေလးလုံးေတာ့ခူးမယ္... တစ္ေယာက္ႏွစ္လုံးေပါ့...."
သားကေလးတစ္ေယာက္ရွိတာ...ေပါတာတာနဲ႕... အသက္ကသာႀကီးလာတာ လူလားကမေျမာက္ခ်င္....တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ရတဲ့ထဲ ဒီဘက္ကေမြးခ်င္းေတြထဲမွာလည္း သူကအငယ္ဆုံးလိုျဖစ္ေနေတာ့ ပိုဆိုးသည္။အကုန္လုံးကိုလွည့္ပတ္ ကေလးလုပ္ကာ ဗိုလ္က်အနိုင္က်င့္ေနေတာ့တာပဲ။မတိမ္းမယိမ္းခ်င္းျဖစ္တဲ့ မဏိနဲ႕ မကိုဋ္တို႔အမႊာကိုေတာင္ သူက အငယ္ေနရာကေနၿပီး ဆိုးခ်င္ေသးတာ။အသက္ခ်င္းကြာလွမ္းတဲ့ အႀကီးေတြကိုဆိုရင္ေတာ့ မေျပာနဲ႕ေတာ့။စာလည္းေသေသခ်ာခ်ာမလုပ္... သူမ်ားေတြလို တကၠသိုလ္ေတြဘာေတြသြားကာ လွလွပပေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့နဲ႕ ဟန္ကေလးထုတ္ၿပီး လူပ်ိဳလုပ္ဖို႔လည္းစိတ္မဝင္စားေပ။ေဘာလုံးကန္ခ်င္တာနဲ႕...မုန႔္စားခ်င္တာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေလ်ာက္သြားေနခ်င္တာနဲ႕ ဘာမွေလးေလးနက္နက္မရွိ...ေလ႐ူးကေလးလိုပဲ ဒီကေနဟို ...ဟိုကေနဒီ... ေဝွ႕ယမ္းတိုက္ခတ္ေျပးလႊားေနေတာ့တာပဲ။
