REINCARNATED AS LADY AMERY [NOBLEMEN SERIES #3] (HIATUS)

Chapter 13

Bumaba ako ng karwahe habang nakaalalay naman sa'kin si Sevestian. Agad akong napatingala sa magandang mansyon, na parang may pagka-gothic ang theme.

Nagtataka kong nilingon si Sevestian na nasa gilid ko. "Akala ko ba may titingnan kang lupa"

"Yeah, pero naging mahaba ang naging byahe na'tin, magpahinga ka muna tapos pupuntahan na'tin iyon mamaya" mahinang saad niya

"May bahay ka dito?"

"Of course"

Tinaasan ko siya ng kilay. "So kung hindi ako sumama, ilang araw kang mananatili dito?"

"Of course not kung ako lang pumunta, didiretso lang ako sa lupa pagkatapos ay uuwi pero dahil kasama kita baka napagod ka sa byahe, and you love this mansyon too kaya naisipan kong dalhin ka dito, baka may maalala kang kahit kaunti," nakangiti niyang saad parang may kung anong kumurot sa dibdib ko habang nakatitig ako sa kan'ya. Sa mga mata niya nababasa ko pa rin na umaasa pa rin siya na makakaalala pa ako.

Napakuyom ako ng kamao saka napaiwas ng tingin.

I'm sorry, I'm so sorry pero hindi na babalik ang alaalang inaasahan mo.

"Oh okay"

"Let's go inside?"

I smiled at him before nod. "Okay"

Pagpasok namin ay agad kaming binati ng mga katulong nakahilera.

"Welcome back my lady, my lord" I smiled sweetly to them

"Hello everyone" nakangiting bati ko sa kanila nagulat pa sila saglit bago ngumiti.

"This way my lord, my lady"

Pagkatapos naming kumain ay hinatid ako Sevestian sa kwarto namin,sinamahan niya muna ako hanggang sa makatulog na ako.

Nagising ako nang bandang alas kuwatro na nang hapon. I gently rubbed my eyes before turning my head to my side, wala na doon si Sevestian.

Pumunta muna ako ng Cr upang ayosin ang sarili ko bago lumabas at nagbihis na rin ng bagong damit. Pagbaba ko ng hagdanan ay agad ko siyang natanaw may kausap siyang isang lalaking nakaupi ito sa sofabg nakatalikod sa'kin habang sa katapan naman niya ay ang Asawa ko . Agad siyang ngumiti nang mapasulyap siya sa'kin, bago siya tumayo ay lumapit sakin.

"You're awake"

"Yeah," napasulyap ako sa lalaking kausap niya na ngayon ay nakatayo na at nakatingin samin ng may malaking ngiti sa labi. Napakunot pa ang noo ko dahil hindi pala siya samin nakatingin kun'di sa'kin. "Who is he?"

"He's Lord Merinton ang may-ari nang lupa na sadya na'tin ngayon"

"Ahh gano'n ba" nag-curtsey muna ako bago bumati nang may ngiti sa labi.

"Hello Lord Merinton I'm Amery Sinexta" medyo nagulat pa ang binata sa ikinilos ko pero kalaonan ay ngumiti rin siya. Umayo na ako ng maayos, isang braso ang pumulupot sa bewang ko.

"This is your wife?"

"Yes," proud na proud pang tugon ni Sevestian.

"No wonder she manage to capture your heart my lord"

"She must love you very much milord,"

"Yeah, of course right Amery?"

"Of course, oh yeah hindi pa na'tin pupuntahan ang lupa na titingnan mo?"

"Hindi ka na ba magbibihis?" kunot noong tanong niya, napatingin naman ako sa sout ko. A color lime light dress, paired with an emerald accessories.

"What's the problem? Mas comportable ako dito" Bigat-bigat ng sinusout ng mga babae dito at saka duh bigat pa ng tela no'ng skirt nila.

"Are you sure, my lady?"

Tinaasan ko siya ng kilay "Yeah may problema ka ba don?"

"No, no, no, that's not what I meant my lady" mabilis niyang bawi agad na umigkas pataas ang Isa kong kilay. I hate the smell of his perfume.

Nakangiti kong binaling ang ulo ko kay Sevestian. "So, don't I look pretty with this dress?" Umikot pa ako sa harapan niya

"Of course, my wife is you're very pretty." Mas lalo namang lumaki ang ngiti sa mga labi ko

Pulled the hem of my dress up and bow slightly, "Thank you, my lord" Hindi naman nakatakas sa paningin ko ang saglit na pagningning ng mga mata niya

"Let's go?" Aya pa niya while offering his hand agad ko naman iyong tinanggap. He placed my arms hooked around his arms before we start walking.

Agad akong namangha nang makarating kami sa lupain, sobrang lawak nito at may tanim na mga iba't-ibang klase ng bulaklak. Nasa itaas ito ng bundok kaya naman ay kitang-kita ko ang kahel na kapalirigan at ang dahan-dahang paglubog ng araw.

"You like it?" Napalingon naman ako sa Asawa ko at sinagot siya ng isang matamis na ngiti. I don't know but I really love sunsets, sa tuwing nanonood ako ng sunset sa dati kong buhay parang sobrang payapa ng mundo. I'm a product of a broken family, my mom left me and form another family same as my dad. Parang hindi ako nag-exist sa mundo nila, kinalimutan nila ako completely.

When I was in highschool nabubully ako dahil wala akong magulang, so what? Ano ba ang problema sa walang magulang? Napag-aral ko ang sarili ko, binuhay ko ang sarili ko, it's not like nanlilimos ako sa kanila. Para sa'kin isang napakalaking kaisipan kung bakit nila ako binubully dahil lang sa wala akong magulang. Hindi naman ako nasasaktan sa mga sinasabi nila pero they bully me physically, kaya kaliwa't kanan ang mga pasa ko noon sa katawan. Then I met my manager, he's very kind to me, I am grateful that I met him in my past life.

"Wife, are you okay? Nasaktan ka ba? Where?" Kunot noo ko namang inangatan ng ulo si Sevestian.

"Ha?"

"Why are you crying?" Nag-aalalang tanong niya

Ha? Crying?

"Am I?" Napapahid naman ako sa pisngi, may luha nga.

"No, I'm okay. I just love sunsets kaya ako naiyak" natatawang saad ko naman nagtaka naman siya.

"Didn't you hate the sun?"

"Ha? I am? No wala akong naalalang I hate the sun" depensa ko naman saka ako napasulyap sa ilalim ng malaking puno. Nakatayo roon si Lord Merinton habang nasa bulsa niya ang dalawang kamay at nakatingin samin.

He smiled and wave when he caught me staring at his direction, hindi ko naman mapigilang mapakunot ng noo bago nilipat ang tingin sa lalaking nasa harapan ko.

That Merinton guy is weird.