Bilmiyor annem, her gece yastığın soğuk yüzünde ciğerlerime saplanan ağrıyı. Bilmiyor annem, hâlâ gizli gizli ağladığımı. Bilmiyor annem her resim çizdiğimde hakkında sadece bana benzediğini bildiğim bir adamı aynaya bakarak çizmeye çalıştığımı.
...
Bölümü bol bol yorumlamayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen ❤️ Bu gece yorumlarınızı okumak istiyorum. Bir de bundan sonraki bölüm 7800 kelimeyi geçti, lütfen bu bölüm yorumlarda coşalım...Ne kadar çok yorum gelirse bölümü o kadar erken atacağım. Zaten bu bölümden sonra olaylar başlıyor...
Bölüme bir piyon bırakalım ♟
Ellise- 911
Yasemin Mori- Aslında Bir Konu Var
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İyi okumalarr ❤️
4. BÖLÜM: CİĞERLERE BATAN KALP KIRIKLIKLARI
"Daha sert!" Annemin komutuyla annemin elindeki vurmam için duran dövüş malzemesine geçirebileceğim en güçlü yumruğu geçirdim.
"Daha hızlı olmalısın Ezel...Bu yavaşlıkta devam edersen akşama kadar tutarım seni burada." Derin bir nefes almış gözünün üzerine düşen kızıl tutama üflemişti. Üzerinde sadece bir sporcu sütyeni vardı. Altında ise kamuflajı. Karnındaki kasları inanılmaz sert gözüküyordu.
"Tamam," demiştim nefes nefese geri çekilerek. "Baştan alıyoruz," dediğinde biraz daha geriledim.
Annem bu sefer elindeki eldiven gibi olan şeyleri çıkardı. Gözlerimi büyüttüm. "Anne vuramam sana," dediğimde gülmüştü. "Kendini küçümsemeyi bırak ve gücünün farkına var."
Ona gücümün yetmeyeceğini sandığım için vuramayacağımı düşünmüştü oysa ona kıyamamıştım.
Annem ellerini dövüş pozisyonuna getirdiğinde "Üç dediğimde," dedi ve saymaya başladı. "Üç!"
Hızla üzerine doğru düzgünce koştum ve ilk önce kendi etrafımda dönerek anneme bir döner tekme savurdum. Fakat annem belinden beri kendini büküp eğildi. Bacağım tam yan tarafına geldiğinde kolu ile beli arasına sıkıştırarak beni kendine çekti. Yeşil gözleriyle bana bakarken, "Haydi benim kızım olduğunu bana göster," dedi. Annemin sıkı sıkı tuttuğu bacağımı kurtarmaya çalışmadım aksine kendimi oraya sabitleyerek annemin üzerinde döndüm ve dengesini kaybetmesini sağlayarak yere düşürdüm.
Annem anında benimle yerini değiştirip yüzümü yere bastırdığında, "Seni kimse yere seremez! Ezel Erdem'sin sen!" demiş kolumu bükmüştü. Hırsla bağırıp diğer kolumu annemin yakasına doğru uzattım ve onu yere çektikten sonra bacağımı boynuna bastırdım.
