Bilmiyor annem, her gece yastığın soğuk yüzünde ciğerlerime saplanan ağrıyı. Bilmiyor annem, hâlâ gizli gizli ağladığımı. Bilmiyor annem her resim çizdiğimde hakkında sadece bana benzediğini bildiğim bir adamı aynaya bakarak çizmeye çalıştığımı.
...
Bölüme bol yorum yapmayı unutma desteğine ihtiyacım var ❤️ 400 yorumu geçerse daha uzun bir bölüm yazacağım. SADECE EMEĞİMİN KARŞILIĞINI İSTİYORUM.
Jilet- Anlamadı
Bölüme bir piyon bırak ♟
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
...
7.DENEK:07
Deli'den...
01.01.2019
Dudakları titriyordu, annesinin bir an önce yanına gelmesini bekliyor ellerini ve ayaklarını zehirli bir sarmaşık gibi saran kemerlerden kurtarmaya çalışıyordu.
Ezel Erdem, hayatında ilk defa bu kadar korkuyordu.
"Beni bırakın," dedi gözlerini yumarak. Sesi bağırmaktan dolayı o kadar kısılmıştı ki sadece küçük fısıltılarla konuşabiliyordu.
Buraya zorla getirildiğinden beri bu yatakta uzanıyordu, doktorlar sürekli gelip onun vücuduna ilaç enjekte ediyor, üstünde deney yapıyorlardı.
Genç kızın yetenekli bir askerin çocuğu olduğunu ve zeka testlerinin hepsinden en iyi şekilde geçtiğini öğrenince kızı zorla yanlarına almış, ondan bir Süper Asker yaratmaya çalışmışlardı.
Ezel artık doktorlardan nefret ediyordu.
Maskelerinin ardında saklanan doktor, Ezel'in anlayamadığı dilde bir şeyler söyleyerek elindeki şırıngaya bakıyor, ondan insanlık ötesinde biri yaratabileceğine olan inancını koruyordu.
"Bırak..." dedi Ezel hâlsizce. "Bırak beni."
Bugüne kadar yapılan altı denekten sonra tek umutları Ezel'di. Ezel yedinci denekti ve vücudu istedikleri her şeyi kaldırabiliyordu.
"Canım bile acımıyor artık, bırak..." Yalvarıyordu artık. Ondan canının acısını bile almışlardı.
Ona öyle şeyler yapmışlardı ki artık canı bile acımıyordu.
Damarına giren iğneyi gördüğünde gözyaşları yanaklarından süzülmeye Ezel ise daha çok ağlamaya başladı. "Bırak beni, n'olur..."
