Gezegen Yolcuları | Texting

2.2

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız.

Keyifli okumalar 🌾

Satır arası yorumlarınızı ihmal etmeyiniz 💕

— 2.2 —

Hayır yazısının üzerine dokunurken bir an bile tereddüt etmemiştim. Cevap vermek için 30 gün süre olmasına rağmen seçimimi yapmıştım. Akın'ın cevabını başından beri biliyordum, asla evlenmek isteyen bir insan değildi. Şimdi bu odada son birkaç dakikamı geçiriyordum. Muhtemelen az sonra kapılar açılacak ve yeni bir hayata başlayacaktım.

Odaların kapıları sırayla açılıyordu. Erkekler geminin sağ tarafında ki odalarda, kadınlar ise sol tarafında. Dakikalar geçtikçe ineceğim anda yaklaşıyordu ve sebepsiz bir gerginlik yaratıyordu. Oturduğum yatakta geçen birkaç dakikadan sonra duyduğum anonsla ayaklandım.

'Koloni 23, çıkış yapabilirsiniz.'

Hızlı bir şekilde kalkarak elimi valizimin sapına attım ve beraberimde sürükleyerek açılan kapıdan çıktım. Dar koridorda uzun aralıklı sıralar halinde yürüyen kadınları takip ederek ilerledim. İlerledikçe yapılan anonslar artıyordu. Aynı anons tekrar edip duruyordu.

'Koridorda sıra halinde ilerleyiniz.'

Yaklaşık birkaç dakika sonra çıkış kapısı göründü. Koridorun ucu erkeklerin çıktığı koridorla birleşsede sıralar ayrı olarak ilerlemeye devam ediyordu. Önümdeki iki kişi gemiden çıkış yaptığında artık sıra bana gelmişti. Gemiye bindiğimden beri kolumda takılı olan bilekliği, güvenliğin çıkarmasından sonra dışarıya ilk adımımı attım.

Gözlerimi etrafta merakla dolaştırırken çıkışa ilerleyen yolda ilerlemeye devam ediyordum. Hem yıllarca yaşadığım dünyanın aynısı gibiydi hem de bambaşka bir yer gibiydi.

SpaceX'in alanından dışarı adım attığımda tanıdıklarını bekleyen insanları gördüm. Gözlerimle her birini tararken kendi ailemi arıyordum. Ümidi kesmiş telefonumu çantamdan çıkarmaya yeltenirken kalabalık arasında bir ses duydum.

"Abla!"

Kalabalığın arasından çıkmış bana doğru koşan Vina'yı görür görmez gülümseyerek dizlerimin üzerine çömeldim. Birkaç saniye sonra Vina kollarımın arasındaydı. Ona sımsıkı sarılmış saçlarını okşarken bir yandan da yanağına öpücükler konduruyordum.

"Prensesim benim, nasıl özledim seni."

Bacaklarını belime doladığında poposundan tutarak ayağa kalktım. Biraz ileriden gelen annemle babamı gördüğümde yüzüm daha da gülmüştüm. Vina hala kucağımdayken annem ve babamla da sarıldım, onlarla ayaküstü özlem giderdikten sonra arabaya binmiştik.

Beş dakika süren yolcuğumuz boyunca Vina bana burada yaptığı her şeyi baştan anlatmıştı. Eve vardığımızda hep beraber salona geçmiş hasret gidermiştik. Vina, ben geleceğim diye öğle uykusuna yatmadığından huysuzlanmaya başlayınca babam onu uyutmak için odasına götürmüştü. Annemde bana evi gezdiriyordu. Son olarak benim odama geldiğimizde içeri girip incelemeye başlamıştım.

Seçtiğim eşyalar tıpkı istediğim gibi yerleştirilmişti. Odamın ortasındaki çift kişilik yatağıma oturup kafamı arkaya attım. Sonunda evdeydim.

"Neva."

Annemin sesiyle gözlerimi aralayıp ona döndüm. "Efendim."

Yanıma doğru gelip yatağın ucuna oturdu.