ისე სწრაფად მიილია ორი დღე აზრზეც კი ვერ მოვედი რა ხდებოდა და რას ვაკეთებდი.
ერთად-ერთი რაც ვიცოდი ის იყო, რომ სანდროს ახალი სკანდალის აგორებაში უნდა დავხმარებოდი.
ისევ სანდროს სახლში ვიყავი.
სამზარეულოში, ჩაის ვსვამდი.
მობილურზე ზარის ხმა გაისმა, მეგონა სანდრო იყო მაგრამ აღმოჩნდა, რომ საბა მირეკავდა. გავიკვირვე, ვერ მივხვდი მე რატომ მირეკავდა.
- უპასუხე, რომ გაგო.
მომესმა სანდროს ხმა. ისტიქტურად ავიღე და პასუხის ღილაკს დავაჭირე.
- გისმენ საბა.
- გამარჯობა ელენე, რამოდენიმე წუთი გცალია რომ შემხვდე?
- ყველაფერი რიგზეა?
- არა. მისამართს მოგწერ და მოდი.
მობილური ისე გათიშა ხმის ამოღებაც ვეროვასწარი.
- ვიცოდი, რომ შენი მეგობარი დარტყმული იყო მაგრამ ასე ძალიან თუ უჭირდა არ მეგონა.
გაკვირვებით ვუთხარი სანდროს და მობილური მაგიდაზე დავდე.
- რა გითხრა?
- მითხრა რომ ჩემი ნახვა უნდოდა, მისამართს გამომიგზავნის და უნდა მივიდე.
- მახეა.
ჩაი რომელსაც ვსვამდი ლამის გადამცდა.
ხველება ამიტყდა.
- რა მახე?
- საბა არასდროს დაგირეკავდა შენ ცუდად ყოფნის დროს. აქედან გამომდინარე შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ მამაჩემმა გაიგო ჩვენი გეგმის შესახებ და შენი ჩამოშორება უნდა რათა საღამომ მშვიდობიანად ჩაიაროს.
- და ამისთვის საბას იყენებს?
- გამორიცხული არაა.
გავჩუმდი. ლამის შევაგინე მამამის. ნერვებისგან აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებინა სანდრო კი მიყურებდა და იღიმოდა.
- რა დებილივი იქცევი მეგობარი გადაარჩინე სულელო.
- საბა მიხედავს თავის თავს. შენ მოემზადე და წავიდეთ.
