Askeriye Sahuru || Texting

2.4

Merhabaaa ben geldimmm.

Nasılsınız?

İyisinizdir umarım.

İyi okumalar 😽☀️🖤

"Ben sana dedim koca koca adamları evimize almayalım bir bok olur diye. Bak bomba gibi götümüzde patladı söz, nişan kıyafeti ararken bulduk kendimizi."

Sabahtandır söylenen Sevdeye bininci kez gözlerimi devirdikten sonra ellerimizde olan poşetlerle yürümeye devam ettik.

Görevden iki gün sonra dönüyordu. Üç gün sonra Mardin'e uçuyorduk. Tam kadro.

Ali Kaan ve Timi... Ya ilerliyorlardı ancak ben bu konudan pek mesut değildim.

Elbiselerimin içime sinmesi için tek kendimi değil Sevdeyi de yormuştum. Gık demeden ne dersem yapıyordu benim için ama tek bir konuda çok sinirliydi.

Çok hızlı gitmemiz.

Oturup bu konuda benle saç baş kavga edecek diye korkuyordum asla öyle biri olmamasına rağmen.

"Hayır yani anlamıyorum herkes platonik sevdikten sonra kavuşunca beklemeden evliliğe emin adımlarla bir ay içinde yürümüyor. Ne sizde ki bu acele anlamadım."

Suçlu bir çocuk gibi yürüyordum peşinden.

"Askermiş, her an herşey olabilirmiş. Hayır yani Allah korusun ne malum şurada senin başına birşey gelmeyeceği. Hayat bu herşey olabilir gidip bu yüzden hemen evlenmeniz mi gerekiyor?"

Sessizce düzeltme ihtiyacı hissettim.

"Daha evlenmiyoruz."

Frene basmış gibi, yürürken bir anda durup arkasını döndü.

"Evlen istersen Güneş. Ne dersin?" Ateş saçan gözleri hala üzerimdeyken.

Yani şimdi bu siniri anlamlıydı ama yani ne olacak daha bir aydır bir şeyler yaşıyorken sözlenip nişanlansak?

Kara gözlüm de istiyor.

"Emin olmasam bu kadar çabuk karar vermezdim."

"Sorun da bu." Diye yükseldi bir anda. "İnsan çoğu ilişkisinde bu doğru kişi, ben eminim bu sefer diye düşünür. İnsanların terk edilince bu kadar yıkılmalarının nedeni de budur. Emin olmak, doğru insan olduğunu düşünmek."

"Ali Kaan onlardan değil Sevde. Benim onun dışında ilişkilerimde oldu. Bu sefer çok farklı diyorum kızım."

"Ben kime ne anlatıyorum zaten ya?" Sinirle söylene söylene yürürmeye decam ederken bir anda önümüze çıkan iki asker ile durmak zorunda kaldık.

"Yenge bizi komutanım gönderdi."

Şaşkınlıkla onlara bakarken Sevde yine tanımadığı kişiler sınırları içine dahil olduğu için sessizce yokmuş gibi davranmaya başladı.

"Ne sebeple?" Gergince onlara bakarken büyük bir ciddiyetle cevapladı.

"Gidin yardım edin dedi." Cümlesi biter bitmez elimdeki eşyalar bir anda alınırken Sevde'nin elindekilerde çokta alınmıştı.

"Aslında alışveriş zaten bitmişti ama..."

"Taksiyle dönmeyin eve biz bırakırız." Bu işime geleceği için hızlı hızlı yürümeye başladık.

Her gün konuşuyorduk, arıyordu beni. Allah'a şükür iyilerdi. Dediği gibi ona da çok güzel bir takım almıştım. Aslında onun seçmesini isterdim ama o benim zevkime güvendiğini ve çuval alsam bile giyeceğini söyleyince uçan aklım sebebiyle tamam demiştim.