SONSUZLUK [HYUNLIX]

FELİX

Eve vardığımda evde kimse yoktu ben de eşyalarımı odama koyup duşa girdim. 15 dakika sonra duştan çıktım kendime yiyecek bir şeyler hazırladım ve dans videosu izlemeye başladım. 2 saat sonra kapı çaldı kapıya doğru yürüdüm ve kapıyı açtım.

Jh: Merhaba oğlum.

F: Hoş geldin anne erken geldin.

Annem paltosunu ve çantasını askılığa asarken konuşmaya başladı.

Jh: Evet bu gün pek fazla bir iş yoktu. Okul nasıldı?

F: Her zamanki gibiydi, güzeldi.

Jh: Güzel, yemek yedin mi bir şeyler hazırlamamı ister misin?

Anneme gülümsedim.

F: Hayır anne yemek yedim, video izliyordum şimdi ödevlerimi yapacağım.

Jh: Pekala.

Odama gidip izlediğim videoyu kapatıp kitabımı ve defterlerimi çıkarıp ödevlerimi yapmaya başladım.

Bir kaç saat sonra eve babam gelmişti ve kapıyı tıklayarak odama girdi.

Ch: Müsait misin oğlum?

Babama doğru baktım.

F: Evet baba ders çalışıyordum bir şey mi oldu?

Ch: Pazartesi günü okuldan çıkarken bana haber ver yarın erken çıkacağım.

F: Peki baba ama neden?

Ch: Salı günü iş için şehir dışına gideceğim gitmeden biraz vakit geçirelim istedim.

F: Ah ne zaman döneceksin?

Ch: 3 hafta çok sürmeyecek.

Babama morelim bozuk bir şekilde baktım.

F: Beni her gün arayacaksın söz ver.

Babam güldü.

Ch: Hahah söz arayacağım. Her neyse şimdi çıkayım sen de güzelce dersine çalış.

Gülümseyerek başımı tamam anlamında salladım. Aradan bir kaç saat geçti ve uykum gelmişti defterlerimi ve kitabımı toplayıp yatağa uzanıp gözlerimi kapattım.

Ertesi sabah alarm sesi ile uyandım üstümü giyip kahvaltı yapmak için mutfağa gittim. Masanın üstünde sandviç duruyordu muhtemelen annem hazırlamıştı onu yedikten sonra evden çıkıp otobüs durağına gittim ve otobüse bindim. Bir kaç dakika sonra okula gelmiştim okul girişinde Da-eun'ı gördüm o da beni gördü.

De: FELİİİX!

Bana seslenip el sallıyordu. Da-eun'ın yanına doğru yürüdüm.

De: Günaydın nasılsın?

İkimizde sınıfa doğru yürüyerek konuşmaya başladık.

F: Günaydın, iyiyim teşekkür ederim sen?

Da-eun çok enerjik duruyordu.

De: Ben de iyiyim ama bu kadar resmi konuşmana gerek yok Felix.

Başımı eğidim.

F: Ah peki.

Sınıfa gelmiştik sınıfa girer girmez Kang-dae ile göz göze geldik anında suratım düştü.

De: Felix öğle arasında benimle yemek yer misin?

Kafamı Da-eun'a doğru çevirdim.

F: T-tabi ki yerim.

Sırama doğru gittim ve oturdum. Ardından sınıfa Hyunjin girdi yanımdan geçerken yere düştü sesli bir şekilde Kang-dae'ye bakarak;

H: HAY SİKİYİM BİRAZ DİKKAT ET!

Kafamı kaldırmış onları izliyordum. Hyunjin'de o sırada kalkmıştı

Kd: Ahh üzgünüm istemeden ayağımı önüne koymuşum.

Hyunjin hâla sinirliydi. Sınıftaki herkes onları izliyordu. Hyunjin bana ve Kang-dae'ye baktı.

H: Canını yakmamı istemiyorsan bana bulaşmazsın.

Kang-dae kalkıp çantasını Hyunjin'in sırasına koydu. Ayağa kalktım.

Kd: Neden kalkıyorsun benden rahatsız mısın?

Başım eğik ona arkam dönüktü konuşmuyordum. Da-eun yanıma geldi ve koluma dokundu.

De: İyi misin?

Başımı evet anlamında salladım.

Kd: SANA DİYORUM BENDEN RAHATSIZ MISI-

Hyunjin, Kang-dae'yi yakasından tutup başka sıraya doğru fırlattı Kang-dae yerde acı içinde yatıyordu. Sınıftaki çoğu kız çığlık attı.

H: SİKTİR GİT ORADA OTUR!

Sınıfa bir hoca girdi.

- Neler oluyor bu sesler ne böyle!

Öğretmen yerde yatan Kang-dae ve Kang-dae'ye sinirli bir şekilde bakan Hyunjine baktı.

- İkiniz beni takip edin!

Kang-dae sarsıla sarsıla yerden kalktı, Hyunjin ise yanımdan geçip gitti.