SONSUZLUK [HYUNLIX]

HYUNJIN

Chan hyung bizi öyle görünce çok gerilmiştim. Chan hyung sırıtarak;

BC: Çocuk mu kandırıyorsun Hyunjin? Öpüşerek mi bunu tartışıyordunuz.

H: Ah şey...hyung biraz konuşabilir miyiz?

Felix'e döndüm.

F: Ben içeriye gideyim.

Felix kafasını eğerek hızlı adımlarla ilerledi. Chan hyung ve ben baş başa kalmıştık.

BC: Ne konuşmak istiyorsun?

H: Şey...

Gerginlikten vücudumu kaşıyordum.

H: Bundan babama bahsetmesen olur mu?

Chan hyung buzdolabına yönelip açtı. Bir kaç saniyelik sessizlikten sonra;

BC: Bir şartla.

H: Tabi tabi ne istersen yaparım.

BC: Bir daha alkollerime dokunma.

H: Tabi ta- Ne?!

Alkolleri unutmuştum.

H: Özür dilerim söz veriyorum bir daha dokunmayacağım.

Chan hyung bana doğru yürüdü.

BC: O senin için takılmalık biri mi?

Gözlerim büyüdü.

H: Ne?! Hayır o takılmalık biri değil. O benim sevgilim.

BC: Güzel eğer takılmalık biri olsaydı sana çok kızardım. Her neyse içeriye geçelim.

H: Tamam.

Chan hyung ve ben içeriye geçtik. Felik koltukta ellerini ve bacaklarını birleştirmiş oturuyordu. Felix'in yanına gidip oturdum ve bir kolumu ona attım fakat Felix geri çekildi.

H: Ah endişelenme Chan hyung her şeyi biliyor ve kimseye bundan bahsetmez ona güvenebilirsin.

Felix Chan hyung'a baktı.

BC: Rahat olabilirsin Felix.

F: P-peki teşekkürler.

Felix'i tutup kendime çektim.

BC: Bir de birazdan Seungmin gelecek.

H: Ah tabi sen iş seyahatindeyken özlemişsinizdir bir birinizi.

BC: Aslında beraber gittik.

H: Gerçekten mi?

BC: Evet. Hatta onu markete bıraktım bir şeyler alacağını söylemişti. Seni bekleyeyim dedim ama benim eve gitmemi söyledi.