Maze Girl

Hoofdstuk 2

Wicked is goed. Wicked is goed. Wicked is goed. Het weergalmde in mijn hoofd, als een tweede hartslag. Wat is Wicked? Ik heb geen idee. Wie ben ik? Waar ben ik? Een waterval van vragen stroomde door mijn hoofd.

Plots schoot ik wakker, rustig deed ik mijn ogen open en keek om me heen. Ik lag op een bed in een grote ruimte. Het was er niet warm, maar toch zweette ik. Naast het bed zat een jongen op een houten stoel. Zijn haar lag warrig alsof hij net was opgestaan en hij had een twinkeling in zijn ogen. De jongen droeg een rafelige broek en een versleten hemd dat ooit wit was. Als hij zag dat mijn ogen open waren, krulden zijn mondhoeken een beetje omhoog.

"Goedemiddag prinses, heb je goed geslapen?" Ik kon niets zinnigs uitbrengen, alleen een soort "W-wha?" De jongen lachte en nam een kom van het kastje naast het bed waar ik in lag. Ik kon niet zien wat erin zat maar het was vast warm, want er kwam hete lucht uit de kom omhoog. "Hier, neem wat", zei hij met een vriendelijke stem. Hij schepte wat van de warme vloeistof op een lepel en bracht hem dichter naar mijn mond. Fronsend keek ik hem aan. "Het is gewoon soep hoor, de beste die je krijgen kan; Wok heeft hem gemaakt." Wok? Langzaam deed ik mijn mond open en liet de soep erin lopen.

Hmm, best wel lekker. Ik sloot mijn ogen en concentreerde me op de soep. Wanneer had ik voor het laatst soep gegeten? Wanneer had ik voor het laatst iéts gegeten? Ik wist het niet. Ik wist alleen dat ik meer wilde omdat ik honger had. Als ik mijn ogen terug open deed, zag ik dat de jongen met een tweede lepel klaar zat. Ik glimlachte, ging rechtzitten en nam de lepel van hem aan. Ik at de soep op en de jongen gaf me daarna de hele kom soep aan. Omdat ik zoveel honger had en de laatste keer dat ik iets gegeten had, onbekend was, zette ik de kom aan mijn lippen en dronk hem met grote slokken naar binnen.

"Wel, jij had veel honger" en hij grijnsde naar me. "Ik ben Newt", zei hij en hij gaf me een hand. "Aangenaam, ik ben," ik stopte midden ik mijn zin. Ik wist mijn naam niet meer, compleet weg. Ik kon zelfs geen gokje wagen. Wie kende er z'n eigen naam nu niet? Ja, goed geraden, ik weer.