Maze Girl

Hoofdstuk 9

Een paar jongens kwamen naar me toe om me op mijn schouder te kloppen. 'Welkom op de Laar, Emma', zeiden ze dan. Ik knikte maar wat naar hen, niet wetend wat er gebeurde. Ik baande me een weg naar de neerliggende boomstam waar Newt en een paar andere jongens zaten. Toen ik bij Newt en Thomas was keek ik hen diep in de ogen. 'Waarom hebben jullie hier niets over gezegd?' vroeg ik boos gespeeld. Ik hoorde mijn naam nog steeds.

'Verassing' zei Thomas gewoonweg. Ik moest lachen en ging vlak naast hem zitten met mijn rug tegen de stam. Ik keek naar het vuur voor me.
Het warm en het deed je huid helemaal tintelen. Alle jongens zaten dicht bij elkaar rond het vuur en je zag sommigen diep in gesprek met elkaar. Bij anderen kon je hun lach de nacht in horen galmen. Ik keek naar de Laar die onder vreemde schaduwen zat door het kampvuur. Ik realiseerde me dat het vuur eigenlijk heel mooi was. Het was prachtig. De manier hoe de vlammen het donkere van de nacht likten. De kleine vuurvonkjes die naar boven gingen en meegevoerd werden door de zachte avondbries. Opeens voelde ik Thomas tegen mijn arm tikken.

Hij keek me verwachtingsvol aan, en ik zag dat de jongens rondom hem hetzelfde deden. Newt gaf me een fles met wat troebel spul in. 'Drink ervan', zei Thomas, 'Word je een echte man van.' Bij die zin hoorde ik een paar jongens grinniken. Ik hoorde ook dat iedereen stil was geworden en naar mij keek. Aarzelend nam ik de fles aan en trok de dop eraf. Ik keek de ronde opening in en zag de troebele vloeistof tegen de rand van de fles klotsen. 'Wat,' vroeg ik aan Thomas, 'is dit in godsnaam?'. Newt keek even in Gally's richting. 'Één van Gally's recepten, straf spul als je het mij vraagt', legde hij uit.

Ik aarzelde zou ik dit doen omdat de jongens het wouden? Newt zag me aarzelen. 'Je moet niet als je niet wil hoor, Emms.' Dat zei hij wat stiller zodat de andere jongens behalve Thomas hem niet konden horen. Hij had Emms tegen me gezegd. Daar moest ik van glimlachen. Ik nam de fles en zette hem tegen mijn lippen. Ik opende mijn mond en liet de drank erin lopen. Ik nam twee grote slokken en meteen daarna verslikte ik me. Het spul gaf een brandend gevoel op mijn tong en het prikte in mijn keel.

Proestend gaf ik de fles meteen terug aan Thomas. Ik hoorde alle jongens lachen en ik lachte nog half hoestend met hen mee. 'Gally!' riep ik al lachend naar hem aan de andere kant van het vuur, 'verdomme.' Ondanks de schaduwen van het vuur in zijn gezicht kon ik hem toch zien grinniken.
Toen hoorde ik het. Ik schrok er zo hard van dat ik recht sprong en het brandede gevoel op mijn tong meteen vergat. Het geluid was luid en overstemde alles, maar toch wist ik dat alle jongens zwegen. Het klonk als het schuiven van oude tandwielen.

Pas na een tijd zag ik wat er aan de hand was. De muren rond de Laar, die zo even nog zo oud leken dat ze er al zeker negentig jaar stonden; bewogen. Ze bewogen! Ik hapte naar adem, want ze bewogen niet zomaar. De muren schoven beetje bij beetje naar elkaar, alsof ze door elkaar werden aangetrokken. De muren sloten ons in!
Ik keek naar Thomas die alleen maar naar mij zat te staren. 'Thomas!' riep ik hem toe, 'we moeten snel iets doen, die muren gaan ons insluiten. Is dit al eens gebeurd? Ik wil hier niet vastzitten.

Thomas, wat gebeurd er?' Ik bleef maar doorvragen maar ik kreeg geen antwoord. Snel daarna volgde een oorverdovende klap die ervoor zorgde dat ik mijn handen tegen mijn oren moest houden. De muren waren dicht, naar elkaar geschoven en het leek niet of ze snel terug open gingen gaan. Altans dat dacht ik. Ik liep naar de muren toe, weg van het vuur.

Ook al was het daar zo donker dat je bijna geen hand voor ogen zag, alleen lange uitgerekte schaduwen door het vuur. Al snel hoorde ik voetstappen die me volgden. Maar wat ik ook hoorde was afschuwelijk. Ik stopte bij de pas gesloten muur om het beter te kunnen horen. Het geluid was als het gebrul van een piepende leeuw die hunkert naar eten, maar dan twintig keer erger. Het was zo luid dat het door merg en been ging. Maar dat was nog niet het ergste. Het ergste was dat het geluid van net achter de muur kwam en wat het ook was, het was verschrikkelijk dichtbij.