𝗗𝗥𝗨𝗫𝗬.{ 𝖧𝖸𝖴𝖭𝖫𝖨𝖷 , 𝖢𝖧𝖠𝖭𝖧𝖮 , 𝖢𝖧𝖠𝖭𝖦𝖩𝖨𝖭.}

You are different

*****
_اوه! همکارات اومدن.

هیونجین ملافه ی نازک رو کنار داد.
_همکارام؟!

_همونایی که اسم یکیشون چانه.

_تو از کجا میشناسیش؟!

جونگین پوفی کشید.
_صبح که رفتی و گوشیتو نبردی گوشیت زنگ خورد منم برداشتم یکی بود که خودشو چان معرفی کرد بعد گفت چرا نیومدی منم گفتم دیشب در حالی پیدات کرده بودم که مثل جنازه شده بودی، هیچی دیگه بعد گفت میان دیدنت منم بهشون ادرس دادم هرچند ادرست رو از تو پرونده ات داشتن.

_و تو اینو الان به من میگی جونگین؟

_مگه چیز مهمیه؟

هیونجین دندوناش رو روی هم فشار داد.
_از نظر تو بخوایم حساب کنیم اصلا چیز مهمی تو دنیا وجود داره؟

_مثلا میفهمیدی میخوان بیان چیکار میکردی؟ من که میدونم یه چیزی میگفتی تا نیان! باید میومدن تا کمکت کنن هیونجین.

با صدای زنگ دوباره بحثشون نصفه موند.
جونگین رفت در رو باز کنه و هیونجین از تختش بلند شد، از اتاق بیرون رفت و روی کاناپه نشست.
چان، مینهو و سونگمین وارد خونه شدن و بعد از احوال پرسی کوتاهی با جونگین و هیونجین روی کانامه های بنفش رنگ خونه ی هیونجین نشستن.

هیونجین مشغول جویدن لب هاش شد، با صدای چان سرش رو بالا اورد.
_چی شد پسر؟ تو که حالت خوب بود!

هیونجین دلخور گفت:
_من بهت گفتم یکی رو اونجا دیدم اما تو بهم گفتی خواب زده شدم. اون فرد به پاهای من کوبید و الان هر دو ساق پاهام کبوده غیر از اون، اینجا رو میبینی؟

جای سوراخ سوزن روی گردنش رو نشون داد:
_بهم گفتی جای نیش حشراته اما امروز آزمایش خون دادم و حدس بزن چی تو خونم بود؟ کتامین! مینهوشی تو خوب میدونی این چیه.

مینهو زمزمه کرد: داروی بیهوشی تزریقی...

سونگمین گیج شده بود:
_میشه کامل توضیح بدی تا بنویسمش؟
و دفترچه و خودکارش رو در دست گرفت.

جونگین بعد از اینکه شربت پرتقال رو تعارف کرد کنار هیونجین نشست و گفت:
_دیشب که من اومدم کنج حموم توی خودش جمع شده بود و میلرزید. توهم زده بود که کسی رو دیده، آخرشم تب کرد و مدام میترسیدم اتفاقی براش بیوفته!

_توهم نزده بودم، اون اینجا بود و رفت!

_چه شکلی بود؟
هیونجین بدون مکث جواب چان رو داد:
_چشمهای قرمز، صدای کلفت و عجیب. همه ی لباسهاش مشکی بود.

مینهو اب دهنش رو قورت داد.
_این همون چیزاییه که فلیکس گفت چان...

هیونجین لبهاش رو روی هم فشرد.
_من یه بار دیگه هم اون رو دیده بودم اما نمیدونستم رونینه.