SEVDA -Tamamlandı-

-elliyedi-

"Bazı insanların varlığı da hediyedir albayım ama ince düşünceleri ile o hediyeyi katbekat fazlalaştırırlar. Bazı insanlar albayım, verdikleri hediyeler ile kalplerde yer edinirler."

°°°

Son birkaç gündür Asrın'ı doğru düzgün göremiyordum. Ben zaten okula gidip geliyordum o da sürekli toplantılara girip çıkıyor, görevlere gidip geliyordu.

Bugün 17 Eylül'dü. İkimizin de doğum günüydü. Bu hâlâ bana çok garip geliyordu. Yani onca gün varken ikimizin farklı senelerde aynı gün doğmuş olması tuhaftı.

Çalan telefonum ile yanımda duran telefonumu elime aldım. Yaren arıyordu. Geçen gün Yaren ile uzunca konuşmuştuk. Onunla konuşmayı, dertleşmeyi ne kadar çok özlediğimi fark etmiştim.

"Efendim güzelim?" diyerek açtım telefonu.

"İyi ki doğdun!" dedi son derece keyifli çıkan sesiyle.

"Teşekkür ederim."

"Abim de yanında mı?"

"Yok, diğerleri ile birlikte Kemal abinin odasında o."

Tim bugün izinliydi. Kemal abinin odasında kısa bir görüşme yaptıktan sonra tüm gün dinlenebileceklerdi.

"Peki o zaman, sonra ararım ben onu. Sen nasılsın?"

"İyiyim, abin gelsin de dışarı çıkacağız. Hem doğum günümüzü kutlayacağız hem de alyans bakacağız."

"Şaka gibi, gerçekten evleniyorsunuz."

Genişçe gülümsedim. "Gerçekten şaka gibi ama değil. Bazen düşünüyorum çok mu acele ediyoruz, diye. 1 yıl bile olmadı abin ile tanışalı. Haftaya nişanlanıyoruz."

Yaren derin bir iç çekti. "İnan bana böyle olması gerekiyor."

"Öyle. Hiçbirimizin 2 dakika sonrası belli değilken bu abin için hiç belli değil. Kaç gündür doğru düzgün konuşamadık bile. O kadar yoğundu ki. İşler böyle olunca da en azından aynı yuvayı paylaşmak bizim için güzel olacak. "

"Kesinlikle öyle olacak. Acele ettiğinizi falan düşünme hiç. Tadını çıkar her anın."

"Hep benden konuştuk, sen nasılsın?"

"Daha iyiyim. Psikoloğa gidiyorum düzenli olarak. Seanslar güzel geçiyor. Faydası da oluyor galiba. Artık çok sık aklıma gelmiyor."

"Daha da iyi olacaksın."

"Biliyorum." derken sesi çok güçlü çıkmıştı. "Böyle biri yüzünden hayata küsemem zaten."

Yaren gerçekten farklı birisiydi. Yaşanan olaylardan sonra daha da farklılaşmıştı. Önceden birçok şeyi şakaya vuran, şımarık Yaren varken şimdi bambaşka bir Yaren vardı. Büyümüştü sanki. Neyin ne olduğunu görmüş, olgunlaşmıştı.

"Benim kapatmam gerekiyor. Size iyi eğlenceler. İkinizi de çok öpüyorum. Abimi de ararım zaten sonra."

"Ben de seni öpüyorum güzelim. Görüşürüz."

"Görüşürüz." diyerek telefonu kapattı.

Telefonu kapatmamın ardından çok geçmeden Asrın ve tim dinlenme odasına girmişti. Hepsi kendisine bir yer bulup otururken Asrın direkt benim yanıma oturmuştu. Hepsinin gözlerinden yorgun oldukları belliydi ama sorsak inkar ederlerdi.

"Siz dışarı çıkacak mısınız komutanım?"

Asrın, "Çıkacağız. Alyans bakmaya gideceğiz. Oradan da albayımın yanına geçeriz. Bayadır göremedim onu." diyerek cevapladı Gökhan'ın sorusunu.