"İnsan bir acıyı iki kez yaşayınca yok olur albayım. Bedeni yaşasa da kalbi de ruhu da ölür. İnsanı o acıları saran yaşatır. Onun nefesi, onun nabzı, onun kalbi. İnsanı sevdiği yaşatır albayım. Sevdiğinin kalp atışlarıyla yaşar insan."
°°°
İnsan en zor anlarında en sevdiği kişiyi düşünürdü. Eğer ölümle burun buruna ise öldüğünde arkasında bırakacağı kişileri düşünürdü. Ölümünün en çok yara vereceği insan aklına gelirdi.
Ceyhun'un yüzüne bir darbe daha indirilirken şarkıyı söylemeye devam etti. "Arıyorum buralarda, baktım oralarda da yoksun."
Karşısındaki saçı sakalı birbirine karışmış olan adama baktı ve koca bir kahkaha attı. Sabahtan beri aynı şarkıyı bıkmadan, usanmadan bağıra bağıra söylüyordu. Bu şarkıyı söyledikçe Sare onun yanında beliriyordu. En azından Ceyhun bunu hissediyordu.
Yüzü kirden gözükmeyen adam elleri tavanda bağlanmış olan Ceyhun'un yüzüne bir yumruk daha indirirken Ceyhun şarkıya devam etti. "
"Susarım konuşamam, severim kavuşamam
Dünyayla savaşırım, yokluğunla savaşamam"
Ceyhun'un keyifli bir şekilde şarkı söyleyişi karşısındakini o kadar kinlendiriyordu ki hızını arttırarak vurmaya devam ediyordu. Adam arka arkaya peş peşe küfürleri saydırırken Ceyhun Sare'yi düşünerek şarkıyı söylemeye devam ediyordu.
Bu şarkı onlar için değerliydi. Bu şarkı onların birbirlerinin gözlerinin içine baka baka söyledikleri şarkıydı.
27 Eylül
Gökhan Mandır'ın sesi radyoda duyulurken Sare radyonun sesini daha da çok açmıştı. Ceyhun'un gözleri şaşkınlıkla açılırken çok kısa bir süreliğine yoldan ayırmıştı bakışlarını. "Hayırdır, ne bu heyecan?"
"Bu şarkıyı çok seviyorum."
Ceyhun gülerek arabayı sağa çekti ve Sare'ye döndü. Sol elini uzatıp radyonun sesini biraz daha açtı ve sevgilisinin ellerini tuttu. Sare ile birlikte şarkıyı söylemeye başladı.
"Arıyorum buralarda, baktım oralarda da yoksun
Kalbimi söktün, koydun ateşlere, böyle gidişlere
Yokluğunla ölmüşüm"
Tam tamına 3 dakika 46 saniye boyunca bağıra bağıra, el ele, göz göze şarkıyı söylemişlerdi.
Şarkı bittiğinde Sare radyonun sesini kısıp Ceyhun'a döndü. "Bana bak Karatan." derken işaret parmağını sallamıştı. "Ben nerede ararsam orada olacaksın tamam mı? Yokluğunla beni öldürmek yok."
Ceyhun gülerek Sare'nin şakağına bir öpücük kondurdu. "Yok yavrum. Sen nerede ararsan ben orada olacağım."
Şimdi
Karşısındaki adam amacına ulaşamayacağını anlayıp Ceyhun'u tek başına bırakırken Ceyhun gözlerini kapadı. "Ah be Sare'm kim bilir ne haldesindir şimdi."
1 buçuk haftadır her gün çeşitli işkencelere maruz kalıyordu. Birçok acıyla yüz yüze gelmişti ama onun tek hissettiği acı Sare'nin ağlıyor olduğunu düşünmek oluyordu. Sevdiği kadının onun yüzünden ağlıyor olma ihtimali mahvediyordu Ceyhun'u.
"Yokluğumla ölme." diye mırıldandı. İçi acıyordu. Bedeninde birçok yara varken onun tüm acısı kalbindeydi. Yüzündeki yaraların hiçbiri umrunda değildi. O, Sare'yi görmek istiyordu.
Askeriye
Genç kadın sabahtan beri diline dolanan şarkıyı mırıldanmaya devam ediyordu. Günlerdir hiç dinlemediği bu şarkının diline nasıl dolandığını da anlamamıştı ama bu şarkıyı mırıldanmak ona iyi geliyordu. "Dünyayla savaşırım, yokluğunla savaşamam."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVDA -Tamamlandı-
General Fiction-yorumlarda spoiler olabilir- "Sevmezler Öğretmen Hanım. Burada öğretmenleri sevmezler. Acımadan öldürürler seni, Aybüke Öğretmen'i Necmettin Öğretmen'i şehit ettikleri gibi seni de şehit ederler. Acımazlar, gözlerini bile kırpmazlar. Hiç mi acımıyo...
