"Lucas အဲ့စာအုပ္ခ်ထားလိုက္ဦး၊ လာ ဒီမွာ အသီးလာစား။"
Lucas ထိုစာအုပ္ေတြကိုဖတ္ေနသည္မွာ ဘယ္နရက္ေျမာက္နဲ႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွန္းေတာင္ Ivan မမွတ္မိေတာ့ေပ။ ထိုစာအုပ္မ်ားသည္ ဒယ္ဒီ အလုပ္လုပ္သည့္ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း စာအုပ္မ်ားျဖစ္၏။ အလုပ္လုပ္သည့္စာအုပ္မို႔ ပုံမွန္ေန႔စဥ္ မွတ္တမ္းစာအုပ္ႏွင့္မတူ ကြဲျပားသည္။ ဒယ္ဒီေန႔စဥ္လုပ္သမွ်ကို အၾကမ္းေရးမွတ္ထားသည့္ပုံစံမို႔ သီးသန္႔ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ ထက္ ႐ႈပ္ေထြးၿပီး အုပ္ေရမ်ားစြာလည္း႐ွိသည္။
"အြန္း. ခင္ဗ်ား ဒီမွာလား။"
Lucas စာအုပ္ကိုၾကည့္မပ်က္ စာၾကည့္စားပြဲမွထသြားလိုက္သည္။ စာၾကည့္ခန္းထဲမွ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆက္တီခုံနား တြင္ စပ်စ္သီးပန္းကန္ကိုေတြ႕ေသာေၾကာင့္ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"အင္း..ငါ ..႐ွိတယ္။"
ေျဖသံဆုံးသည္ႏွင့္ သူ႕ေပါင္ေပၚ ေခါင္းအုံးလာသည့္ Lucasေၾကာင့္ Ivan ေက်နပ္စြာျပဳံးမိျပန္သည္။ ဒီေကာင္ေလး သူ႕ကိုသာမျမင္ရတာ သူ႐ွိေနသည့္ေနရာကို မွန္းဆႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ဆက္ဆံေရးသည္ တရား၀င္ဖြင့္ဟ ၀န္ခံထားျခင္းမ႐ွိသည့္တိုင္ေအာင္ သာမန္ထက္ပိုသည့္ ခံစားခ်က္မ်ား႐ွိေနသည္။
ထိုအရာကိုႏွစ္ဦးလုံးလည္း သိ႐ွိခံစားနားလည္သည့္အေနအထားျဖစ္သည္။ ရင္ဘတ္ျခင္းထပ္တူက်သည့္အခါ စကားႏွင့္ဖြင့္ေျပာစရာမလိုေအာင္ နားလည္ခံစားႏိုင္ျခင္းဆိုသည္က ထိုကဲ့သို႔မ်ားလား Ivan ေတြးမိ၏။
"အာ..."
Ivan ထိုင္ေနမည့္ေနရာသို႔မွန္း၍ Lucasလွဲခ်လိုက္ၿပီး ပါးစပ္ကို ဟထားလိုက္သည္။ ေလတိုးသံကဲ့သို႔ တိုးညႇင္း ေသာရီ႐ႊင္သံေလးႏွင့္အတူ ပါးစပ္ေရာက္လာသည့္ စပ်စ္သီးတစ္လုံး။ သြားႏွင့္ထိေတြ႕ၿပီး ေဖာက္ကနဲအသံႏွင့္အတူ ထြက္က်လာသည့္ စပ်စ္ရည္၏လတ္ဆတ္မႈႏွင့္ အသီး၏ခ်ိဳၿမိန္မႈသည့္ စားဖူးသမွ်တြင္အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ စပ်စ္သီးရနံ႔ႏွင့္ ပန္းရနံ႔ေပါင္းစပ္ထားသကဲ့သို႔ ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလး။ Lucas ႏွင့္အနီးကပ္ဆုံး႐ွိေနသည့္ Ivan ဆီမွျဖစ္သည္။ ထိုရနံ႔ေလးႏွင့္ Lucas ရင္းႏွီးကြၽမ္း၀င္ေနေလၿပီ။
YOU ARE READING
Magical Love
Short StoryReview တွေအများကြီးမပြောတော့ဘူး။ သဘာ၀လွန်ဖြစ်ရပ်ဆန်းများကို စိတ်၀င်စားမယ်ဆိုရင် ၀င်ဖတ်ကြည့်လိုက်ပါ။ စိတ်ကျေနပ်မယ်ဆိုရင် တစ်ခုခုပြောခဲ့ပေးပါ၊
