ភាគទី 4
ព្រហ្មលិខិតពិតជាលេងសើចនឹងខ្ញុំណាស់តែនេះជាឱកាសរបស់ខ្ញុំហើយដែលអាចចូលជិតគ្រួសារគេនិងស៊ើបពីដំណឹងបងស្រីខ្ញុំបាន
" ខ្ញុំ...."ជីមីននៅស្ទាក់ស្ទើរតិចតួច
" យ៉ាងម៉េចហើយតើឯងព្រមឬអត់ "
យ៉ុនហ្គីសួរឡើងម្ដងទៀត
" បានខ្ញុំយល់ព្រមតើលោកចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើតាមផែនការនៅពេលណា "ជីមីន និយាយឡើង
" ពេលនេះ "យ៉ុនហ្គីនិយាយរួចក៏ទាញដៃជីមីនចេញទៅ
" អេលោកនាំខ្ញុំណាអេលោកយឺតៗ "ជីមីននិយាយមិនទាន់យ៉ុនហ្គីអូសគេចង់ថ្កាប់មុខទៅហើយ
" នាំឯងទៅទិញសម្លៀកបំពាក់ "យ៉ុនហ្គីនិយាយបណ្ដើរទាញជីមីទៅជាមួយផងដែរ
" អេលោកឈប់ហេ "ជីមីននិយាយមិទាន់យ៉ុនហ្គីក៏អូសគេចូលឡានរួចក៏បើកចេញទៅ
" អេយ៉ាងអឺឯងឃើញដូចដែលយើងឃើញដែរទេ " មិត្តរបស់យ៉ាងអឺនិយាយឡើង
" គឺឃើញនិងហើយទើបតែធ្វើការសោះក៏អាចទាក់ទាញលោកប្រធានបានទៅហើយគួរឲ្យខឹងណាស់ "យ៉ាងអឺនិយាយទាំងធ្វើមុខក្រញ៉ូវ
" តែឯងក៏ពូកែដែរណា "មិត្តយ៉ាងអឺនិយាយទាំងញញឹម
" ពូកែអីឯង "យ៉ាងអឺនិយាយទាំងមិនយល់
" គឺឯងនេះណាមកធ្វើការបានត្រឹម4ខែសោះអាចទាក់ទាញលោកវីនឲ្យបាក់ស្រឹបបាន "មិត្តយ៉ាអឺនិយាយទាំងលើកមេដៃឲ្យទៀតផង
" ឯងកុំនិយាយតាប៉ិមុខជុចនោះទៀតនឹកឃើញពេលណាពិតជាគួរឲ្យធុញណាស់ " យ៉ាងអឺនិយាយទាំងមិនដឹងឡើយថាមិត្តរបស់ខ្លួនបានដើរទៅបាត់ហើយ
" ខ្ញុំយ៉ាងមិច "វីននិយាយឡើង
" គឺខ្ញុំថាលោក អើ.. "យ៉ាងអឺប្រុងនឹងនិយាយហើយក៏ងាកមកមើលក៏ឃើញវីននៅពីក្រោយនាង
" អើអីទៅ "វីនបានដៃក៏ញ៉ោះនាងថែម
" អើ លោកចេះដឹងស្អីទៅខ្ញុំទៅធ្វើការខ្ញុំវិញ "នាងនិយាយរួចក៏រត់ចេញទៅទាំងមិចក្រហមដូចប៉េងប៉ោះទុំ
" គួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់ "វីនឈរនិយាយទាំងញញឹម
ផ្សារទំនើប
យ៉ុនហ្គីបាននាំជីមីនមកទិញសម្លៀកបំពាក់ស្រីនិងប្រដាប់ប្រដាដែលចាំបាច់របស់ស្រីៗផងដែរ
" លោកតើយ៉ាងមិចដែរ "ជីមីនបានលឈុតជាមួយការផាត់មុខតិចៗនិងពាក់សក់ទៀតនោះធ្វើឲ្យយ៉ុនហ្គីរបស់យើងភាំងអស់ហើយ
" លោក លោក "ជីមីនព្យាយាមហៅ
យ៉ុនហ្គីតែនាយមើលទៅភ្លឹកៗ
" ហា ហាសមានអីមែនទេ "យ៉ុនហ្គីភ្ញាក់ព្រើត
" ខ្ញុំសួរថាខ្ញុំប៉ុណ្ណឹងបានទេ "ជីមីនសួរបញ្ជាក់
" ក៏អាចទទួលយកបានណា អើបុគ្គលិកជួយយកឈប់បែបនេះឲ្យគេ4 5សម្រាប់ទៀតមកហើយគ្រឿងចាំបាច់របស់ស្រ្តីក៏រៀបចំមក " យ៉ុនហ្គីនិយាយឡើង
បុគ្គលិកក៏រៀបចំតាមដោយនាយប្រាប់
បន្ទាប់ពីចេញពីផ្សារទំនើបមកយ៉ុនហ្គីក៏នាំជីមីនមកភោជនីយដ្ឋានមួយកន្លែងតែជីមីនមិនបានផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ជាប្រុសវិញឡើយ
" ឯងចង់កម្មងអីក៏កម្មងទៅ "យ៉ុនហ្គីនិយាយឡើង
" បា អរចា៎លោក "ជីមីនភ្លេចខ្លួនឆ្ល់យបាទទាំងខ្លួនស្លៀកពាក់ជាស្រី
" ឯងកុំភ្លេចខ្លួនពេកអីប្រយ័ត្នមានគេសង្ស័យ "យ៉ុនហ្គីនិយាយឡើង
" ខ្ញុំដឹងហើយលោក "ជីមីននិយាយរួចក៏កម្មងម្ហូបញ៉ាំ
មិនយូប៉ុន្មានពេលល្ងាចក៏បានមកដល់
" លោកដល់ហើយ "ជីមីននិយាយឡើង
" បើដល់ហើយចង់ឲ្យយើងជួយយកឥវ៉ាន់ទុកឲ្យដែរអត់ "យ៉ុនហ្គីសួរ
" មិនអីទេលោកខ្ញុំអាចយកទៅខ្លួនឯងបាន "ជីមីននិយាយរួចក៏ជញ្ជូនរបស់របរឡើងទៅខនដូរ
យ៉ុនហ្គីឃើញជីមីឡើងទៅហើយក៏បើកឡានចេញទៅ
ជីមីនឡើងមិនទាន់និងដល់បន្ទប់ផងក៏ជួបនឹងជនពាល់2នាក់
" អេអូនស្រីបងដូចជាមិនដែលឃើញអូនសោះតើអូនទើបតែមកនៅទីនេះមែនទេ "គ្នាវាម្នាក់និយាយឡើង
" ខ្ញុំមិនបាននៅរាក់ទាក់ទេខ្ញុំរវល់ "ជីមីននិយាយហើយក៏ដើរចេញទៅតែអាម្នាក់ទៀតចាប់ដៃជាប់
" អេអូនស្រីប្រញាប់ទៅណាមកកំដរពួកបងសិនទៅតើល្អទេហឹម "នាយម្នាក់នោះក៏បិចចង្ការរបស់ជីមីនតែជីមីនងាកមុខចេញ
" ចឹងហេសពួកបងចង់ឲ្យអូនកំដរមែនឬ " ជីមីនក៏យកដៃពាក់ក៏នាយម្នាក់នោះ
" បាទ "ពួកគេឆ្លើយទាំងសប្បាយចិត្ត
" បានណា "ជីមីននិយាយឡើងទាំងញញឹម
មួយសន្ទុះក្រោយមក
" អួយ ឈប់ទៅឈឺណាស់បានហើយកុំញាប់ពេក "ពួកនាយស្រែកឡើងទាំងក្ដីឈឺចាប់
" ពួកឯងរាងនៅ " ជីមីននិយាយឡើង
" ពួកឯងធ្វើស្អី "យ៉ុនហ្គីដោយមិនទុកចិត្តក៏មកមើលជីមីតែក៏មានរឿងនឹកស្មានមិនដល់កើតឡើង
" ពួកឯងទៅវិញទៅថ្ងៃក្រោយកុំឲ្យខ្ញុំឃើញមុខពួកឯងទៀត "ជីមីននិយាយរួចពួកនោះក៏រត់ចេញទៅទាំងលំបាកលំបិន
" ជីមីនមានរឿងអីមិញនេះ "យ៉ុនហ្គីនិយាយឡើង
" គឺពួកគេចឹងបំពានខ្ញុំទើបខ្ញុំប្រដៅពួកគេបន្តិចទៅ "ជីមីននិយាយញឹមៗដាក់យ៉ុនហ្គី
" បន្តិច? "យ៉ុនហ្គីហួសចិត្តមិនស្ទើរទេពួកគេមិញនេះដើរមិនចង់និងទៅមុខផងបែកមុខបែកមាត់មើលមិនដឹងថាជាអ្នកណាទៅហើយនៅថាបន្តិចទៀតចុះបើធ្ងន់វិញនោះមិនហ៊ានស្រមៃទេ
" បានហើយតោះទៅបន្ទប់ទៅចាំយើងជូនទៅ "យ៉ិនហ្គីក៏ជូនជីមីនទៅបន្ទប់របស់គេទៅ
យ៉ាងអឺជាកូនកាត់កូរ៉េ-ចិននាងបានលួចស្រឡាញ់យ៉ុនហ្គីតាំងពីថ្ងៃដែលនាងបានដាក់ពាក្យម្ល៉េះនាងតែងតែតាមយកចិត្តយ៉ុនហ្គីតែនាយមិនខ្វល់
វីនបានលួចស្រឡាញ់យ៉ាអឺតាំងពីថ្ងៃដែលបានឃើញនាងដំបូងនេះគេហៅថាស្នេហារន្ទះបាញ់ណា
