អ្នកដែលនៅសម្ព័ន្ធគ្រួសារផាកត្រូវតែរឹងមាំទាំងប្រុសនិងស្រីបើអន់ខ្លាំងក៏ត្រូវចេះក្បាច់ការពារខ្លួនផងដែរ
បន្ទប់1310
/ក្រាក/
" លោកមិនទៅវិញទេឬ "ជីមីន សួរឡើងពេលដែលចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់
" គឺយើងមកគេងទីនេះដែរ "យ៉ុនហ្គីនិយាយរួចក៏អង្គុយលើសាឡុង
" តែខ្ញុំមិនបានអនុញ្ញាតឯណាលោកឆាប់ចេញទៅ "ជីមីន ព្យាយាមទាញដៃ យ៉ុនហ្គីចេញតែកម្លាំងមិនឈ្នះនិងកម្លាំង យ៉ុនហ្គី ឡើយ
" យើងមិនទៅទេ "យ៉ុនហ្គី ក៏ដើរទៅបន្ទប់គេងរបស់ ជីមីន
" អេអ្នកណាឲ្យលោកចូលក្នុងបន្ទប់ខ្ញុំ "
ជីមីន ក៏ដើរទៅតាម
" បានហើយឈប់មាត់បានហើយយើងគេងនៅខាងក្រៅទេយើងចូលមករកកន្សែងដើម្បីងូតទឹកជួយរកខោអាវឲ្យយើងមួយផង " យ៉ុនហ្គី និយាយរួចក៏ដើរចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់
. " អាឆ្កួត "ជីមីន និយាយតិចៗ
" យើងឮណាកុំជេរយើងទៀតប្រយ័ត្នយើងចាប់ឯងខ្វៃទៅ "យ៉ុនហ្គី ស្រែកពីបន្ទប់ទឹកមកវិញ
" នេះលោក អាហ៊ើយ "ជីមីន ខឹងឡើងហុយផ្សែងតាមត្រចៀកទៅហើយ
20នាទីក្រោយ
" ជីមីន ឯណាខោអាវ "យ៉ុនហ្គី ចេញពីបន្ទប់ទឹកដោយស្លៀកកន្សែងត្រឹមចង្កេះបង្អួតសាច់សដូចខ្មោចឆៅនៅមានក្បាលពោះ6កង់ឲ្យ ជីមីន របស់យើងភ្លឹកអស់ហើយ
" អរ អរខោអាវលោកនៅទីនោះមានតែខោអាវនិងទេដែលធំជាងគេបើលោកមិនស្លៀកពាក់ទេក៏ដេកស្រាតទៅ "ជីមីន និយាយរួចក៏ចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់
" ក្មេងឆ្កួត "យ៉ុនហ្គី និយាយរួចក៏ស្លៀកពាក់ខោអាវនោះទៅ
ក្រោយពីពេលជីមីនចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញគេក៏រៀបចំអាហារពេលល្ងាច
" លោកមកញ៉ាំបាយ "ជីមីន ហៅ យ៉ុនហ្គីឲ្យមកញ៉ាំបាយព្រោះខ្លួនរៀបចំរួចហើយ
" យើងមកហើយ "យ៉ុនហ្គី ក៏ដើរទៅផ្ទះបាយព្រោះតុអាហារនៅក្នុងផ្ទះបាយ
" លោក ហិហិគួរឲ្យចង់សើចណាស់ "
ជីមីន សើចនិងរូបរាង យ៉ុនហ្គី នៅពេលនេះព្រោះខោអាវតូចជាងខ្លួននាយពេលនាយស្លៀកទៅដូចគេរំនំអន្សមចឹង
" ឯងសើចអី "យ៉ុនហ្គី ធ្វើមុខក្រញ៉ូវ
" អា ឈប់សើចក៏បានមកញ៉ាំបាយ "
ជីមីន និង យ៉ុនហ្គី ក៏ញ៉ាំបាយយ៉ាងរីករាយ
4ថ្ងៃក្រោយមក
យ៉ុនហ្គី និង ជីមីន នៅជាមួយគ្នាទៅធ្វើការជាមួយគ្នាគ្រប់ពេលគឺ ជីមីន តែងខ្លួនជាស្រីទោះបីជាទៅធ្វើការក៏ដោយ
ក្រុមហ៊ុនYGM Group
" ជីមីន ជួយធ្វើសរសៃឲ្យខ្ញុំបន្តិច "
យ៉ុនហ្គី និយាយឡើង
" តែខ្ញុំមិនមែនអ្នកម៉ាស្សាទេ "ជីមីននិយាយរួចក៏ធ្វើការរបស់ខ្លួនដោយមិនខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់
" បើមកធ្វើខ្ញុំថែមប្រាក់ខែឲ្យ "យ៉ុនហ្គីនិយាយឡើង
ជីមីន មិនមាត់ក៏ទៅធ្វើសរសៃឲ្យ យ៉ុនហ្គី
/ក្រាក/
" បងយ៉ុន អាយយយយនាងចង់ធ្វើអី "
ជីណា បើកទ្វារឃើញជីមីន ធ្វើសរសៃឲ្យ យ៉ុនហ្គីនាងក៏ស្រែក
" ជីណា នាងកើតស្អីរបស់នាង "យ៉ុនហ្គីមុននេះបិទភ្នែកគេងតែក៏ភ្ញាក់វិញពេលឮ
ជីណា ស្រែក
" តើបងកំពុងធ្វើស្អី "ជីណានិយាយឡើង
" យ៉ុន ហា៎តើនាងជាអ្នកណាពិតជារំខានណាស់នាងជាបុគ្គលិកនៅទីនេះមែនទេ "
ជីមីន និយាយឡើងទាំងទៅអង្គុយលើ យ៉ុនហ្គីធ្វើរឹកញ៉ិកញ៉ក់ដាក់ យ៉ុនហ្គី ទៀត
" អាយនាងឯងមានសិទ្ធអីទៅអង្គុយលើបងយ៉ុន ហាស់ "ជីណា នាងនិយាយរួចក៏ចាប់បោចសក់ ជីមីន
" អួយនេះនាងដូចជាហួសហេតុពេកហើយ ផាច់ៗ "ជីមីន និយាយរួចក៏ទះ
ជីណា 2កំភ្លៀងឡើងចង់វៀចមាត់ទៅហើយ
" អួយនាង "ជីណា ក៏លែងសក់ ជីមីនវិញដោយយកដៃមកស្ទាបមុខខ្លួនឯងម្ដង
" ជីមីន អូនយ៉ាងមិចហើយមើលចុះខូចសក់អស់ហើយ "យ៉ុនហ្គី ដែលភ្ញាក់ពីភ្លឹកវិញក៏ចាប់ដៃ ជីមីន
" យ៉ុន បងមើលនាងនេះចង់សម្លាប់អូនហើយ ហ៊ឹកៗ "ជីមីន ធ្វើជាយំអោប យ៉ុនហ្គីហើយនៅធ្វើមុខឌឺដាក់ ជីណា ទៀតផង
" នាង នាងអួយ "ជីណា មិនអាចនិយាយច្រើនបានទេព្រោះមាត់នាងក៏បែកហើយឡើងហើមទៀតផង
" ជីណា អ្នកណាឲ្យនាងមកធ្វើបាបសង្សារយើង "យ៉ុនហ្គី ចង់តែសើចទេតែក៏ខំទប់អារម្មណ៍
" បងយ៉ុន បងមិនមើលថាអ្នកណាត្រូវធ្ងន់ជាងទេឬយ៉ាងមិច "ជីណា និយាយទាំងហួសចិត្តនាងមុខហើមចង់ដូចប៉ោងៗទៅហើយនៅនាងខុសទៀត
" មកពីនាងមកទាញសក់សង្សារយើងមុនមិនចឹង "យ៉ុនហ្គី និយាយឡើង
" យ៉ុន អូនឈឺក្បាលណាស់ "ជីមីននិយាយឡើងទាំងខ្លួនផ្ដេកទៅលើ យ៉ុនហ្គី
" នាងទៅវិញទៅយើងត្រូវការមើលសង្សាររបស់យើងហើយថ្ងៃក្រោយឲ្យមានសុជីវធម៌ខ្លះផង "យ៉ុនហ្គី និយាយរួចជីណា ក៏ដើរចេញទៅ
" ជីមីន ឯងដូចជាលេងខ្លាំងពេកហើយ " ពេល ជីណា ចេញទៅបាត់ យ៉ុនហ្គីនិយាយឡើង
" មិនខ្លាំងទេលោកមិនមើលនាងបោចសក់ខ្ញុំមើលតែបោចស្មៅទៅហើយនេះសំណាងហើយណាដែលខ្ញុំទៅតសក់បើពាក់វិញណាប្រាកដជាបែកការមិនខានទេ "ជីមីននិយាយឡើង
" ឈប់និយាយទៅតោះទៅញ៉ាំបាយ " យ៉ុនហ្គី និយាយរួចពួកគេក៏ទៅភោជនីយដ្ឋានដើម្បីញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់
ភូមិគ្រឹះមីន
" ម៉ាក់មីង ហ៊ឹកៗ ជីណា មិនសុខចិត្តទេនេះបងយ៉ុន គាត់មានសង្សារហើយថែមទាំងឲ្យនាងនោះមកធ្វើបាបកូនទៀត "ជីណា នាងមកទូលពិត អ្នកស្រីមីន
" តើនាងនោះជាអ្នកណាអីក៏ខ្លាំងម្ល៉េះមើលចុះជាំមុខកូនអស់ហើយ "អ្នកស្រីមីន ក៏ចាប់មុខ ជីណា មើល
" ម៉ាក់នាងនោះមុខស្រដៀងនឹងនាង
យ៉មីន ណាស់ម៉ាក់តិចនាងមកវិញទៅ "ជីណានិយាយឡើង
" មិចនិងអាចទៅនាង យ៉មីន វាបានទៅឆ្ងាយហើយមិនអាចត្រឡប់មកវិញទេហើយនាងក៏បានសន្យាជាមួយពួកយើងរួចហើយថានាងមិនមកវិញទេ "អ្នកស្រីមីន និយាយ
" តែអ្នកម៉ាក់ "ជីណា និយាយមិនទាន់ចប់ផង អ្នកស្រីមីន និយាយកាត់
" បានហើយកូនទៅសម្រាកទៅស្អែកម៉ាក់និងទៅមើលនាងនោះពីរនាក់កូនណា " អ្នកស្រីមីន និយាយរួចក៏ឡើងទៅបន្ទប់គាត់ទៅ
" គួរឲ្យធុញណាស់ "ជីណា និយាយរួចក៏ដើរចេញទៅក្រៅបាត់
ពេលល្ងាច
" ជីមីន យើងគិតថានាំឯងទៅផ្ទះរបស់យើងហើយ "យ៉ុនហ្គី និយាយឡើង
" តាមចិត្តលោកទៅ "ជីមីន ក៏ឆ្លើយឡើង
" តោះចឹង "យ៉ុនហ្គី ក៏នាំ ជីមីនទៅភូមិគ្រឹះរបស់ខ្លួន
ភូមិគ្រឹះមីន
" ចេញមកកំុភ្លេចសម្ដែងឲ្យសមផង "
យ៉ុនហ្គី ដាស់តឿន
" ខ្ញុំដឹងហើយ "ជីមីន និយាយរួច យ៉ុនហ្គីក៏កាន់ដៃ ជីមីន ចូលទៅក្នុង
" យ៉ុន កូនដាច់ចិត្តចូលផ្ទះហើយហេស " អ្នកស្រីមីន និយាយឡើង
" ដូចដែលម៉ាក់បានឃើញ "យ៉ុនហ្គីនិយាយឡើង
" ជម្រាបសួរអ្នកម៉ាក់ "ជីមីន និយាយឡើង
" អ្នកណាជាម៉ាក់របស់នាង "អ្នកស្រីមីននិយាយ
" អោវយ៉ុន តើម៉ាក់បងកើតអីនិងនេះអូនខំរាក់ទាក់គាត់ណា "ជីមីន ចាប់ផ្ដើមសម្ដែងឲ្យដូចមែនទែនហើយតើ
" អ្នកម៉ាក់ហេតុអីក៏និយាយដាក់ ជីមីនបែបនេះ "យ៉ុនហ្គី និយាយឡើង
" ចុះវាពិតឬអត់កូនប្រសារម៉ាក់មានតែ
ជីណា ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះអ្នកផ្សេងម៉ាក់មិនទទួលស្គាល់ "អ្នកស្រីមីន និយាយឡើងយ៉ាងខ្លាំង
" ម៉ាក់និយាយខ្លួនឯងថាបើខ្ញុំរកមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់បានម៉ាក់និងមិនបង្ខំខ្ញុំទេមិនចឹង "យ៉ុនហ្គី និយាយឡើង
" ម៉ាក់ "អ្នកស្រីមីន និយាយលែងចេញទៅហើយ
" បើម៉ាក់អស់ការអីហើយកូនសុំនាំអនាគតប្រពន្ធឡើងទៅខាងលើសិនហើយ "យ៉ុនហ្គីនិយាយរួចក៏នាំ ជីមីន ឡើងទៅខាងលើបាត់
" យាយកញ្ចាស់នេះពិតជាល្ងង់ណាស់ "
ជីណា ដែលលបស្ដាប់ក៏និយាយឡើងមក
បន្ទប់យ៉ុនហ្គី
" លោកមិចក៏និយាយដាក់គាត់ធ្ងន់ម្ល៉េះ "
ជីំមីន សួរដោយឆ្ងល់
" កុំអាលនិយាយយើងទៅកាំមេរ៉ាសិន " យ៉ុនហ្គី ក៏ទៅផ្តាច់កាំមេរ៉ាសុវត្ថិភាពនោះចេញ
" មិចបានលោកដាក់កាំមេរ៉ាធ្វើអី "ជីមីនសួរឡើងបន្ទប់គេងសោះក៏ដាក់កាំមេរ៉ាដែរ
" បើយើងមិនដាក់មិចនឹងអាចដឹងពីភាពអាត្មានិយមរបស់ម៉ាក់យើងទៅនេះជាហេតុផលដែលយើងមិនចង់មកផ្ទះ "
" អា ខ្ញុំឈប់សួរហើយលោកទៅងូតទឹកមុនទៅ "ជីមីន និយាយឡើង
យ៉ុនហ្គី មិននិយាយអ្វីរួចក៏ទៅងូតទឹកទៅ
ខាងក្រោម
បន្ទាប់ពីរៀបចំខ្លួនពួកគេក៏នាំគ្នាចុះមកក្រោមដើម្បីញ៉ាំអហារពេលល្ងាច
" គ្មានមាយាទដែលឲ្យមនុស្សចាស់ចាំបាយបែបនេះ "ជីមីន មិនទាន់និងបានអង្គុយស្រួលបួលផង អ្នកស្រីមីន ក៏និយាយឡើង
" ចា៎សុំទោសផងអ្នកម៉ាក់ព្រោះបងយ៉ុន នេះណាខ្ញុំប្រាប់មិនស្ដាប់សោះគិតតែពីថើបខ្ញុំរហូតមើលចុះឡើងក្រហមសាច់ខ្ញុំអស់ទៅ
ហើយ "ជីមីន ក៏លាត់កន្លែងដែលខ្លួនគូរឲ្យដូចជាស្នាមជាំឲ្យ អ្នកស្រីមីន មើល
ឯ យ៉ុនហ្គី វិញឡេងឡង់មិនដឹងអស់បន្តិចឡើយ
" នេះនាង "អ្នកស្រីមីន ខឹងណាស់នៅក្មេងសោះហ៊ានតមាត់ជាមួយគាត់យ៉ាងនេះទៅហើយ
" អ្នកម៉ាក់ខ្ញុំឈ្មោះ លីជីមីន មិនមែនឈ្មោះនាងទេសូមជួយហៅឲ្យត្រូវផងចា៎ "
ជីមីន និយាយទៅ អ្នកស្រីមីន វិញ
" បានហើយម៉ែដោះរៀបចំបាយមក " យ៉ុនហ្គី ក៏និយាយឡើង
" នាងនេះមិនធម្មតាទេ "ជីណា បានតែគិតក្នុងចិត្តប៉ុណ្ណោះ
បន្ទាប់ពីបាយរួច ជីមីន និង យ៉ុនហ្គី ក៏ឡើងទៅខាងលើបាត់
បន្ទប់យ៉ុនហ្គី
" មិចបានជាឯងមិនប្រាប់ឈ្មោះពិតទៅគាត់ "យ៉ុនហ្គី ឆ្ងល់ជាខ្លាំងហេតុអីចាំបាច់កែឈ្មោះខ្លួនឯង
" លោកមិនបាច់ចង់ដឹងទេ "ជីមីននិយាយរួចក៏ឡើងលើគ្រែទៅ
" មិនប្រាប់ក៏អត់ទៅ "យ៉ុនហ្គី និយាយរួចក៏យកភួយនិងខ្នើយមកគេងខាងក្រោម
" បើខ្ញុំប្រាប់ឈ្មោះពិតនោះកិច្ចការរបស់ខ្ញុំនិងអាសារបង់អស់មិនខានទេ "ជីមីន គិតក្នុងចិត្ត
ព្រឹកឡើង
" អាវីន តោះទៅ "យ៉ុនហ្គី និង ជីមីន ក៏រៀបចំទៅធ្វើការ
" កូនយ៉ុន ថ្ងៃនេះកូនត្រូវជូនម៉ាក់ទៅសមាគមន៍ "អ្នកស្រីមីន និយាយឡើង
" ចុះ ជីណា មិចក៏មិនឲ្យនាងជូនម៉ាក់ទៅ " យ៉ុនហ្គី និយាយតទៅម៉ាក់របស់ខ្លួន
" ជីណា នាងបានទៅផ្ទះរបស់នាងទាល់តែល្ងាចទើបនាងមកវិញ "អ្នកស្រីមីននិយាយ
" ក៏បានអាវីន ទៅក្រុមហ៊ុជំនួសការងារយើងចំណែកអូនមិនបាច់ទៅធ្វើការទេថ្ងៃនេះ" យ៉ុនហ្គីនិយាយឡើង
" ចា៎អូនដឹងហើយ ជុប "ជីមីន និយាយរួចក៏ឆ្អើតជើងទៅថើបមាត់ យ៉ុនហ្គី បន្តិច
យ៉ុនហ្គី ក៏ជូន អ្នកស្រីមីន ទៅសមាគមន៍ចំណែក ជីមីន ក៏ដើរចូលមកក្នុងផ្ទះវិញ
" អ្នកនាងយ៉មីន អស៎អ្នកនាងជីមីនអ្នកនាងត្រូវការអីដែរ "ម៉ែដោះ ក៏និយាយឡើងព្រោះឃើញ ជីមីន ដើរចូលផ្ទះបាយ
" ចា៎ម៉ែដោះខ្ញុំមកនេះចង់សួររឿងមួយចំនួននិងណា "ជីមីន និយាយឡើង
" ចា៎សបានអ្នកនាងមានចម្ងល់អីអាចសួរខ្ញុំបាន "ម៉ែដោះ និយាយ
" តើមានមនុស្សមុខដូចខ្ញុំធ្លាប់នៅទីនេះមែនទេបានជាគ្រប់គ្នាឃើញខ្ញុំហើយដូចជាផ្អើលៗ "ជីមីន សួរឡើង
" មានចា៎គឺជាអ្នក យ៉មីន ដែលធ្លាប់ជាសង្សាររបស់អ្នកប្រុសតែអ្ន្នកនាង យ៉មីន បានបាត់ដំណឹង5ឆ្នាំហើយអ្នកប្រុសតាមរកយ៉ាងណាក៏មិនឃើញ "ម៉ែដោះ រៀបរាប់ប្រាប់
" ហេតុអីបានជាអ្នកនាង យ៉មីន បាត់ខ្លួន " ជីមីន បន្តសួរ
ភ្លាមនោះក៏មានសំឡេងមួយបន្លើរឡើង
" វារត់ទៅតាមប្រុសទេដឹង "ជីណា ក៏និយាយឡើង
" មិចបានជានាងដឹងថាគាត់រត់ទៅតាមប្រុស "ជីមីន ខឹងណាស់ដែលនាងនិយាយបែបនេះដាក់បងស្រីខ្លួនតែក៏ខំធ្វើធម្មតា
" មកពីចរឹកគ្មានម៉ែឪប្រដៅរបស់វានិងហើយបើមិនរត់តាមប្រុសតើវាទៅណាបាន "
ជីណា និយាយឡើងទៀត
" អរចុះចរឹករបស់អ្នកនាងល្អណាស់ឬដែលរត់មកនៅផ្ទះប្រុសទាំងដែលប្រុសមិនយកភ្នែកមើលនោះ "ជីមីន ស៊កឲ្យនាងវិញ
" នាងក៏មិនខុសពីយើងដែរកុំគិតថាខ្លួនឯងល្អនោះ "ជីណា និយាយឡើង
" អ្នកនាងយល់ខុសហើយខ្ញុំមិនបានមកផ្ទះប្រុសទេគឺគេទេដែលនាំខ្ញុំមកហើយខ្ញុំក៏មិនបានតោងតៀមគេមុនឯណាគេទេជាអ្នកតាមខ្ញុំ " ជីមីន និយាយតបទៅវិញ
" នេះនាង "ជីណា និយាយលែងចេញ
" បើគ្មានការអីទេខ្ញុំសុំទៅសិនហើយព្រោះខ្ញុំគ្មានពេលអត់ប្រយោជន៍ដូចអ្នកនាងទេបើអ្នកនាងទំនេរគួរតែយកពេលទៅគិតទៅថា ទាក់យ៉ុនហ្គីតាមវិធីណា "ជីមីន ក៏បំបុកស្មា
ជីណា ដើរចេញទៅ
" នាងស្រីឆ្កួត អាយយយ "ជីណា ស្រែកឡើងចង់បែកភូមិគ្រឹះជា100ជម្រៀកទៅហើយ
" ខ្ញុំនិងដឹងឲ្យបានថានាងមានទាក់ទងនិងការបាត់ខ្លួនបងស្រីឬអត់បើទាក់ទងនាងនិងរស់ពិបាកជាងស្លាប់ "ជីមីន សម្លឹង ជីណាពីជាន់លើទៅទាំងទឹកមុខគួរឲ្យខ្លាចបំផុត
