មិនថាខ្ញុំមកពីណា មានឬក្រនោះទេខ្ញុំក៏មានតម្លៃមិនចាំបាច់តែអ្នកមានទេដែលមានតម្លៃនិងសេចក្ដីថ្លៃថ្នូនោះ
ភូមិគ្រឹះមីន
បន្ទប់យ៉ុនហ្គី
" ថាមិចជំងឺលោកតារើឡើងហេស "ជីមីននិយាយទូរសព្ទជាមួយនិងចំណិតរបស់ខ្លួន
" មែនហើយឯងឆាប់មកជប៉ុនវិញមក "
អ្នកម្ខាងទៀតនិយាយឡើង
" ល្អយើងនិងទៅឥឡូវនេះត្រៀមទទួលយើងផង "ជីមីន និយាយរួចក៏បិទទូរស័ព្ទហើយក៏ប្រញាប់ចុះទៅក្រោម
ខាងក្រោម
" បងយ៉ុន ជួយជូនអូនទៅព្រលានយន្តហោះតិច "ជីមីន មិនចង់ពឹង យ៉ុនហ្គី ឡើយតែឃើញ ជីណា និង អ្នកស្រីមីន នៅក្រោមនោះក៏និយាយឡើង
" អូនទៅព្រលានយន្តហោះធ្វើអី "យ៉ុនហ្គីក៏និយាយឡើង
" ទៅរកប្រុសទេដឹង " ជីណា និយាយឡើង
" អ្នកនាង ហាន ប្រយ័ត្នសម្ដីរបស់នាងបន្តិច " ជីមីន និយាយទាំងមុខស្មើ
" មានអីដែលត្រូវប្រយ័ត្នសម្ដីទៅ ជីណានិយាយក៏មានហេតុផលដែរ "អ្នកស្រីមីននិយាយទាំងមិនមើលមុខ ជីមីន បន្តិចផង
" ហេតុអីក៏អ្នកម៉ាក់ថាមានហេតុផលចុះត្រង់ដែលនាងមកនៅផ្ទះប្រុសនេះវាមានសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរដែលឬអត់ "ជីមីន ទ្រាំមិនបានក៏និយាយទៅ អ្នកស្រីមីន វិញ
" នាងកុំហួសហេតុពេក "ជីណា ស្រែកឡើង
" ហួសហេតុ?ត្រង់ណាដែលថាខ្ញុំហួសហេតុមុននិងថាឲ្យគេគួរតែទៅឆ្លុះកញ្ចក់មើលកំហុសខ្លួនឯងផង ហានជីណា "ជីមីននិយាយរួចក៏អូសដៃ យ៉ុនហ្គី ចេញទៅ
តាមផ្លូវ
" ឯងទៅព្រលានយន្តហោះធ្វើអី "យ៉ុនហ្គីបើកឡានបណ្ដើរសួរបណ្ដើរ
" ទៅប្រទេសជប៉ុន "ជីមីន ឆ្លើយ
" ទៅធ្វើអី "យ៉ុនហ្គី សួរបន្ត
" ទៅផ្ទះលោកជួយបើកឲ្យលឿនបន្តិច
ទៅ " ជីមីន និយាយឡើង
" បាន "យ៉ុនហ្គី ឈប់សួររួចក៏បើកឡានដោយយកចិត្តទុកដាក់
ប្រទេសជប៉ុន
ការចំណាយពេលធ្វើដំណើរតាមយន្ត
ហោះយូរគួរសមក៏បានមកដល់ទីតាំងល្មម
ព្រលានយន្តហោះជប៉ុន
" អាឡូឆាប់នាំមនុស្សមកទទួលយើង "
ជីមីន និយាយទូរសព្ទបានបន្តិចក៏បិទវិញ
មួយសន្ទុះក្រោយមក
" សូមគោរពលោកប្រុស "អង្គរក្សជាង20នាក់ក៏បានមកដល់
" អេ ជីមីន ឯងនឹកឃើញមិចបានជាតែងស្រីចឹងគួរឲ្យចង់សើចណាស់ "ជុង ហូសុកដែលជាចំណិតរបស់ ជីមីន ក៏ទៅគាកស្មា
ជីមីន ដោយមិនឃើញ យ៉ុនហ្គី នៅទីនេះសោះ
" ដកដៃចេញពីយើង " ជីមីន និយាយឡើង
" ដកក៏បានគ្រាន់តែប៉ះតិចតួចមិនបាន " ហូសុក ក៏ដកដៃចេញ
" កុំឲ្យខាតពេលតោះទៅ "ជីមីន និយាយរួចក៏ដើរចេញទៅទាំងអូសដៃ យ៉ុនហ្គីទៅជាមួយ
ភូមិគ្រឹះសម្ព័ន្ធផាកសាយ៉ាគិ
ភូមិគ្រឹះនេះធំជាងភូមិគ្រឹះរបស់
យ៉ុនហ្គី 2ដងឯណោះបើ អ្នកស្រីមីនបាន
ឃើញប្រាកដជាសន្លប់ទាំងឈរមិនខានទេ
" សូមគោរពលោកប្រុស "អ្នកបម្រើមកគោរព ជីមីន គ្រប់គ្នា
ទោះបីជា ជីមីន តែងខ្លួនជាស្រីក៏ពួកគេនៅមើលស្គាល់ដែរគ្រាន់តែម្នាក់ៗចម្លែកចិត្តប៉ុណ្ណោះ
" លោកតានៅឯណា "ជីមីន មកភ្លាមក៏សួរភ្លាមតែម្ដងគេមិនចេះសាំញ៉ាំច្រើនទេ
" លោកម្ចាស់នៅខាងលើលោកប្រុស "ម៉ែដោះមើលការខុសត្រូវក៏និយាយឡើង
" តោះ "ជីមីន ក៏អូសដៃ យ៉ុនហ្គី ដើរទៅខាងលើបាត់
បន្ទប់លោកម្ចាស់ផាកសាយ៉ាគិ
/ក្រាក/
" លោកតា "សំឡេងស្រួយស្រឹបរបស់
ជីមីន ក៏បន្លឺឡើង
" ជីមីន "លោកម្ចាស់ផាក ក៏និយាយឡើងរួចក៏ងាកទៅមើល យ៉ុនហ្គី នៅជិតខ្លួន
" តើម្នាក់នេះជាអ្នកណា "លោកម្ចាស់ផាកក៏ចង្អុលទៅ យ៉ុនហ្គី ដែលឈរមុខរទេះរបស់គាត់
" ជម្រាបសួរខ្ញុំមីន យ៉ុនហ្គី ជាសង្សាររបស់ជីមីន " យ៉ុនហ្គី និយាយទាំងគួរសម
" ជាសង្សារចៅយើងតែចៅរបស់យើងជាប្រុស "លោកម្ចាស់ផាកនិយាយទាំងមុខស្មើ
" អើលោកតាតើលោកតាយ៉ាងមិចហើយ " ជីមីន បង្វែររឿងព្រោះមើលទៅ យ៉ុនហ្គី ឆ្លើយមិនចេញទេ
" មិចក៏ចៅតែងស្រីចឹងនេះមិនមែនចំណូលចិត្តចៅទេ "លោកម្ចាស់ផាកនិយាយឡើងទាំងចាប់ដៃ ជីមីន
" តើចៅស្អាតឬអត់ "ជីមីន បែរជាមិនឆ្លើយនិងសំណួររបស់លោកតាខ្លួនបែរជាសួរសំណួរផ្សេងវិញ
" ស្អាតណាស់បើ យ៉មីន នៅទីនេះប្រាកដជាល្អ "លោកម្ចាស់ផាក និយាយឡើង
" ចៅតាំងចិត្តថានិងតែងខ្លួនបែបនេះឲ្យលោកតាមើលនិងណាចៅដឹងថាលោកតានឹកបងស្រីនោះអី "ជីមីន និយាយទាំងអោបលោកតាខ្លួនជាប់
" មកពីតាកុំអីពួកចៅប្រាកដជាបាននៅជំុគ្នាមិនខាន "លោកម្ចាស់ផាក និយាយទាំងទឹកមុខស្រពោន
" ក៏មកពីលោកតាចង់ឲ្យបងស្រីមាន
សុវត្ថិភាពនោះអី "ជីមីន និយាយឡើង
" ចៅទៅសម្រាកចុះដែលមកពីឆ្ងាយ " លោកផាកក៏និយាយឡើង
" បាទលោកតា "ជីមីន និយាយរួចរៀបនិងអូសដៃ យ៉ុនហ្គី ទៅតែលោកម្ចាស់ផាក ក៏ឃាត់
" ជីមីន តាចង់និយាយជាមួយ យ៉ុនហ្គីបន្តិច "លោកម្ចាស់ផាកនិយាយឡើង
" ខ្ញុំហេស "យ៉ុនហ្គី ចង្អុលមកខ្លួនឯង
" មិនអីទេលោកនៅទីនេះនិយាយជាមួយលោកតាខ្ញុំសិនទៅ "ជីមីន និយាយក៏ដើរទៅចេញទៅក្រៅបាត់
" លោកតាមានអ្វីនិយាយនិងខ្ញុំមានទេ " យ៉ុនហ្គី ក៏ផ្ដើមសួរមុន
" យើងដឹងថាឯងជាសង្សាររបស់ យ៉មីន យើងចង់សួរឯងថាពេលនេះឯងស្រឡាញ់
ជីមីន ដែលមានរូបរាងជា យ៉មីន ឬក៏ស្រឡាញ់ ជីមីន ជា ជីមីន ឯងគិតឲ្យច្បាស់លាស់ប្រយ័ត្នថ្ងៃណាមួយឯងនឹងស្ដាយក្រោយ "លោកម្ចាស់ផាក និយាយឡើង
" ខ្ញុំនិងព្យាយាមយល់ពីចិត្តខ្លួនឯងឲ្យច្បាស់ជាងនេះ "យ៉ុនហ្គី នាយពិតជាមិនដឹងចិត្តខ្លួនឯងពិតមែនថានាយស្រឡាញ់ ជីមីនជា យ៉មីន ឬក៏ស្រឡាញ់ជា ជីមីន ពិតនោះទេ
ក្នុងបន្ទប់ជីមីន
/ក្រាក/
" អុសលោកស្គាល់បន្ទប់ខ្ញុំបានយ៉ាងមិច " ជីមីន និយាយឡើងពេលឃើញ យ៉ុនហ្គីដើរចូលមក
" អរយើងសួរម៉ែដោះនិងហើយ "យ៉ុនហ្គីនិយាយរួចក៏អង្គុយលើពូកជិត ជីមីន
" ចឹងហេសតើលោកតានិយាយអីជាមួយលោកខ្លះ "ជីមីន សួរបន្តទាំងអង្គុយយោលជើងលេងនៅលើពូក
" គ្មានអីច្រើនទេ អើ ជីមីន យើងចង់ដឹងថាឯងជាអ្នកណាឲ្យប្រាកដតើឯងអាចប្រាប់បានទេ "យ៉ុនហ្គី សម្លឹងមើលមុខ ជីមីន ដើម្បីរង់ចាំចម្លើយ
" ក៏បានឈ្មោះពិតខ្ញុំគឺ ផាកជីមីនសាយ៉ាគិ
ហើយបងស្រីខ្ញុំគឺ ផាកយ៉មីនសាយ៉ាគិ ខ្ញុំនិងបងស្រីជាបងប្អូនភ្លោះ ត្រកូលផាកសាយ៉ាគិជាស្ដេចជំនួញទាំងផ្លូវងងឹតនិងផ្លូវភ្លឺខ្ញុំនិងបងស្រីរស់នៅបែកគ្នាតាំងពីអាយុ5ឆ្នាំម្ល៉េះ "
ជីមីន និយាយឡើង
" មិចក៏ចឹង "យ៉ុនហ្គី វ៉ល់អស់ហើយចាំបាច់រស់បែកគ្នាធ្វើអី
" ត្រកូលពួកយើងជាអ្នកខ្លាំងក៏មានសត្រូវមិនតិចទេដើម្បីការពារបងស្រីនិងខ្ញុំទើបពួកយើងត្រូវរស់នៅលាក់ប្រវត្តិដើម្បីកុំឲ្យសត្រូវចាប់ចំណុចខ្សោយបាន "ជីមីន ក៏ឆ្លើយ
" ចុះប៉ាម៉ាក់ឯងនោះ "យ៉ុងហ្គី សួរបន្ត
" នៅពេលខ្ញុំអាយុ19ឆ្នាំខ្ញុំបានត្រឡប់ពី
អាមេរិចវិញពេលនោះប៉ាម៉ាក់បានទៅទទួលខ្ញុំក៏មានសត្រូវមកវាយប្រហារធ្វើឲ្យមានឡានមកបុកប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំស្លាប់ "ជីមីន និយាយទាំងក្ដាប់ដៃយ៉ាងណែន
យ៉ុនហ្គី ឃើញចឹងក៏យកដៃទៅអង្អែលខ្នងរបស់ ជីមីន ស្រាលៗ
" ពេលខ្ញុំត្រឡប់មកពីអាមេរិចវិញខ្ញុំគិតថានិងទៅទទួលបងស្រីត្រឡប់មកនៅជាមួយគ្នាវិញតែប៉ាម៉ាក់ក៏ត្រូវស្លាប់បន្ទាប់ពីរៀបចំធ្វើបុណ្យឲ្យប៉ាម៉ាក់រួចបងស្រីក៏បាត់ដំណឹងរកមិនឃើញហ៊ឹកៗ "ជីមីន និយាយទាំងយំនេះជាលើកទី1ហើយដែល ជីមីន យំនោះបន្ទាប់ពីប៉ាម៉ាក់គេស្លាប់នោះ
យ៉ុនហ្គី ក៏អោប ជីមីន ដើម្បីលួងលោម
គ្រប់សកម្មភាពក៏ឃើញដោយលោកម្ចាស់ផាក ព្រោះទ្វាបន្ទប់បិទមិនជិត
" យើងសង្ឃឹមថាឯងអាចមើលថែជីមីនបានចុះ "លោកម្ចាស់ផាកនិយាយរួចក៏បង្វិលរទេះទៅបន្ទប់ខ្លួនវិញ
ជុង ហូសុក ជាចំណិតនិងជាមិត្តរបស់
ជីមីន គេមានអាយុ25ឆ្នាំ..
