|| ZİNCİR || Bodrum Güzeli [TAMAMLANDI]

20.YAŞANMAMIŞ HER ŞEY İÇİN

Günlerdir içinde bulunduğum bu karasızlıktan çıkamıyordum. Hesaplaşmalarım bitmiyordu. Bu süre zarfında şunu çok iyi anlamıştım. Seven kalp kırılsa da yorulsa da sevmeye devam ediyordu. Düşüp kalkmaktan bıkmıyordu. Her seferinde aynı inançla doğruluyordu. Çünkü sevda kalbin tutunacak dalıydı...

Hakan telefonuma durmadan özür mesajları atıyordu. Her gün evimizin önüne gelip pencereme bakıyordu. Sigarası bitene kadar sokak lambasının altında oturup beni izliyordu
Sonra da hayal kırıklığına uğramış bir şekilde geri gidiyordu. Ben onu unutmak isterken o , zihnimi kalbinin karanlıklarına gömüyordu. Artık kendimde dayanacak , direnecek gücü bulamıyordum. Affedip sarılmak istiyordum. Galiba aklım kalbime yeniliyordu. Hissediyordum...

Bu akşam yine aynı sokak lambasının altında oturuyordu. Uzun uzun bana bakıyordu. Suratı ifadesizdi fakat gözleri duygu yüklüydü.

Attığı mesajla elimdeki telefon titremişti. Bakışlarımı telefon ekranına indirmiştim. Bir şarkı listesiyle beraber şiir göndermişti.

" Sokak lambasının altında oturuyorum
Uykusuz ve yorgunum
Gece yarısına kadar gözlerine bakıyorum
Gözlerine bakıp kararımı veriyorum
Kalbimin çıktığı tek sokak sensin
O sokak, cam kırıklarıyla dolu olsa da
Yalınayak yürümeye hazırım..."

Mesajını okuduktan sonra telefona uzun süre bakmıştım. Kalbim tekliyordu. Ellerim tiriyordu. Cevap versem mi karar veremiyordum. En sonunda cevap olarak şu mesajı yazmıştım.

"Cam kırıklarından arındıralım o sokağı
Onun yerine güller serelim
Güller serip birlikte yürüyelim..."

Mesajı göndermiştim. Telefonuna giden mesajımla gülerek bana bakmıştı. Gözleri ışıl ışıl parlıyordu. Kalbimi bir neşe kaplamıştı.

-İyi geceler, yarın bizim için umut dolu bir gün olsun.

+ İyi geceler, bütün umutlar bizim olsun...

Mutluydum... Uzun zaman sonra bu kadar mutluydum. Kalbimde yeni bir ışık yanmıştı. O ışığın ismi umuttu. Gözlerinde tekrar kaybolmanın umuduydu...

Ertesi sabah uyandığımda başucumda bir mektup bulmuştum. Mektup isimsidi. Öyle dediğime bakmayın. Mektubun üstünde gerçekten de "İsimsiz" yazıyordu. Bir an tereddüt ettim ve tedirgin oldum. Zarfı elime almıştım. Yırtıp içindeki kağıdı açmaya yeltenmiştim ki bu sırada Hakan mesaj atmıştı.

"Günaydın Bodrum Güzeli. Hazırlan , yarım saate kadar kapıda olacağım. Sana bir sürprizim var. "

O an mektubu bir kenara bırakarak hazırlanmaya koyulmuştum. Aşağı inmiştim ki Hakan arabasıyla kapıda belirmişti. Sağ koltuğa geçmiştim. Araba kokusuyla kaplıydı. Derin bir nefes almıştım.

-Hoşgeldin

-Hoşbuldum...

-Torpidoda senin için bir şey var.

-Torpidoyu açmamla bir gül ve bir çikolatayla karşılaşmıştım.

-Beğendin mi ? Küçük bir hediye, sana layık değil ama...

-Çok beğendim yani çikolatayı çok severim. Teşekkür ederim. Hem benim için hediyenin büyüklüğü değil , senden gelmesi önemli...

Gülerek uzun süre sessiz kalmıştı.

-Attığım şarkı listesine göz attın mı?

- Evet, çok güzel bütün şarkılar. Tarzlarımız benziyor zaten.