Luna Hecate Sheridan, a girl who can't control her deadly powers that can cause destruction.
Ang akala ni Luna ay isa lamang mental illness ang meron siya ngunit dumating ang ilang araw ay nadiskubre niya na may kakaibang nangyayari sa kanya. When...
ILANG ORAS na ang nakalipas ngunit hindi pa rin bumabalik ang antok ko. I had a nightmare at sigurado ako na nangyare iyon. Hindi sapat ang memorya na naalala ko dahil pakiramdam ko binura ito mula sa akin. I can feel those powers and their negative energy. Alam ko na kakaiba na ako simula pagkabata ko at sigurado ako na alam rin ito ng mga magulang ko ngunit tintago nila. Alam kong may ginagawa sila kaya nawawala ang ilang mga memorya ko sa mga nangyayare.
Something is triggering my memories kaya bumabalik ito. Naisipan ko na bumangon at pumunta sa walk in closet ko, sa ilalim ay naroon ang basement kung saan nakatambak ang mga lumang gamit ko. Malaki ang space dito kaya nandito rin nakatago ang mga paintings and drawings ko. Una kong tinignan ang isang canvas.
“One of the fragments of my memories. Good thing, I painted it.” Inalis ko ang tela na nakabalot dito. My eyes got widen.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
I don't get this painting. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin nang ipininta ko. Naramdaman ko na lamang na kumirot ang ulo at mata ko. Sa sobrang sakit ay napahiga pa ako, kasabay nang pagtulo ng dugo sa ilong at mata ko. I can't handle the pain and my eyes and nose started to bleed.
“Let me out. Kill yourself. Let me use your body.”
Damn! I can hear her voices now. Pinilit kong bumangon and my blood is dripping. Kinuha ko ang paint brush sa gilid at isang canva, my hand started to move but my eyes are closed. Mabilis ang pangyayare at patuloy na sumasakit ang ulo ko at ilang minuto ang lumipas ay tumigil na ang kamay ko. I slowly open my eyes at bumungad sa akin ang ipininta ko gamit ang sarili kong dugo.
“She's real. She's inside of my head.” Binitiwan ko ang painting na hawak ko at mabilis na lumabas. Napakaraming dugo na nagkalat sa sahig at sa sleeping gown ko.
Nagtungo ako sa banyo upang maglinis. Hinubad ko ang pantulog ko at itinago ito sa ilalim ng lababo ko. Nakaramdam ako ng takot na baka isang araw manakit sya o patayin ang mga tao sa paligid ko. I can feel her power, anger, suffering and she wants to get out. And I won't let that happen. It started when I was 4 years old. In that age, I knew something is happening to me. My parents called a psychiatrist to help me but it didn't help me.
When my brain is triggered by something, doon nagsisimula ang lahat. Every moment I opened my eyes puro dugo ang nakikita ko. I killed small animals. Like birds, squirrel and rats. After that I can't remember anything. I don't have controls and idea of what is exactly going on with me. But I'm sure, even the science or any expert can't explain it.
They want to put me in facilities para bantayan ako but my parents didn't allow it. I remember they put cameras around the house pero nasisira lang mga ito. And one day, I woke up and everything is back to normal. Since that day I never see the psychiatrist again.
