Waves Of Love

EPILOGUE

"I saw her."

I barely stopped drinking when caleb spoke. Kilala ko kung sino ang tinutuloy niya. Ang babaeng pilit kong kalimutan pero hindi ko magawa. Its been seven years... without her.

"Baka naman may balak kanang puntahan na siya adam?" singit ni jordan.

I didn't answer them instead I just stared them ang took a deep sigh.

"We know you miss her..." Caleb spoke again.

Yes I am. So much.

I still remember the first time I saw her. She has a sexy body like an hour glass, a fair skin tone, long and black straight hair na naka ponytail hairstyle most of the time, her angelic little face with amber eyes and natural eyebrows, cute but sharp nose, rosy cheeks and her heart shaped red lips. Perfection!

"Hai." A woman came to me.

I came back from my senses. I just look at her. Simula nun hindi na ako nagkaroon ng interest sa ibang babae. I tried dating someone else pero hindi rin nagtatagal. I feel like i'm cheating on her pero wala naman na kami. So stupid right?

"I have a wife." Malamig kong sabi sa babae.

"Ohw sorry..." napaawang ang babae sa sinabi ko at umalis.

"Hanep. Kailan ka pa nag-asawa?" natatawang si caleb.

Nandito kami ngayon sa isang restaurant na madalas naming puntahan kapag pare-pareho kaming hindi busy sa kanya-kanyang buhay. Pwera lang sa kaibigan naming doktor na mahirap hagilapin.

"I have to go." Sabi ko kina caleb at jordan.

"Hey aalis ka kaagad? Kadadating mo lang. " pagpigil ni caleb.

"I need to visit my nephew. Nasa hospital ngayon."

"Oh ganun ba? Get well soon to him. Akala ko pupuntahan mo yung asawa mo eh." Then he smirked.

"Gusto mo mag back-out ako sa investment ko sa kompanya mo?" pananakot ko.

"Sige na lumayas ka na. Di ka naman mabiro." sabay inom ng kanyang alak.

Nagpaalam na nga ako sa kanila saka nagdrive na patungong hospital. I promise to pay a visit sa pamangkin ko baka magtampo kapag hindi ako makita.

I was walking through the hallway of the hospital, carrying the basket of fruits. Nang makarating sa ako sa room, hindi na ako kumatok pa at deretso lang sa pagpasok.

But unexpectedly I saw her, the woman that i've been dying to see for all these past years. Wearing her white scrub suit for nurse, and a white clean shoes. May nakasabit pang stethoscope sa kanyang leeg. Nagulat ako pero agad ko ding binawi at tumingin sa kanya ng walang ekspresyon sa mukha.

"Superman you're here!" tawag sa akin ni troy na nakangiti.

Wala sila kuya david at asawa niya sabi sa akin nung yaya kaya dito na muna ako hanggang sa makabalik sila. Nilagay ko muna sa table ang basket ng prutas saka lumapit kay troy.

"How are you?" I ask troy then pat his head.

"I'm good. Nurse sandra is taking care of me." Turo ni troy sa kanya.

Tipid na ngumiti si sandra pero hindi sa akin nakatingin kundi kay troy. Gusto ko siyang kausapin at hawakan pero baka matakot ko siya kaya hinayaan ko lang siya sa ginagawa niyang pag-check kay troy, habang ako ay umupo nalang muna sa sofa.