Adı Menekşe

24.Bölüm

Mutlu olması gerektiği halde mutlu olamayan insanlar vardı. Mutsuzluk benliklerine öyle acımasız bir şekilde yerleşirdi ki mutluluğu garipser ve elleriyle iteklemeye çalışırlardı. Ve çoğu kez başarılı olur o binbir emekle kazanabildikleri mutluluğu kaybederlerdi. Ve ben korkuyordum. Yıllar sonra bulabildiğim mutluluğu, Barbaros'u kaybetmekten korkuyordum. Onsuz yaşayabilecek güçteydim, ben onsuz yaşayamam gibi afilli ve ağdalı sözler kuracak biri değildim. Lakin Nazım Hikmet'in de dediği gibi onunla bir başka yaşardım.

Düşüncelerimin arasından sıyrıldım. Üç hafta olmuştu ve geçen bu üç haftada Barbaros'un beni eve bıraktığı gün dışında hiç görmemiştim. O gün de üzerinde farklı bir durum vardı fakat ben dengesiz ruh halime öyle bir kapılmıştım ki bunu çok sonrasında fark edebilmiştim. Sürekli mesajlar aracılığıyla konuştuğumuz için içimde tuhaf, tarifi olmayan bir özlem hissediyordum. Fakat o bana beni özlediğini söylediğinde karşılık veremeyecek kadar gururluydum. Hayatın bunun için pek de uzun olmadığını en iyi bilenlerdendim fakat işte bu duygu öyle bir duyguydu ki insanın nasırlaşmış kalbine çörekleniveriyordu.

Bir bildirim sesi.

Menekşe?

Ardından bir link gönderdi. Yeniden mesajını gördüm.

Savaş kafamda durmadan şarkılar açıyor ve biliyorsun ki hayırdan anlamıyor. Yeni çıktığını öğrendim şarkının. Notaları bana seni hatırlattı. Senin de dinlemeni istedim. Benim için, insanların bu kabullenemediği şarkıyı dinler misin? Bu şarkıyı kabul edebilir misin?

Linke tıkladım, gelen sıkıcı reklamların ardından şarkı kulaklarıma dolmaya başladı. İnsan ruhuna acı veriyormuş gibi gelen notaları vardı. Ya Barbaros ruhumdaki acıları görüyordu ya da benim ona acı çektirdiğimi  düşünüyordu diye düşündüm. İlkini tercih etmek istedim ve kendimi şarkının içine bıraktım.

Bitebilir ama sonu bilemediğin bi bıçak olabilir

Ama boşa bileme

Bu kara gecelerin yeni bi günün başıdır

Bu yüzden kara geceler başımın tacıdır

Ve sorarım kendime niye niye niye ben

Bi' gün gidersen o gün ölebilirim ben

Bitince bitiyo bitiş sebebi arama

Kendince bitirmelisin açmadan yeni yara

Dinledim. Çok güzeldi.İnsanlar nasıl kabullenemez ruha böylesine işleyen bir şarkıyı? Nasıl duyguları kalıplara sokarlar?

İnsanlar Menekşe, biliyorsun ki birbirlerine tahammül edemiyorlar. Ve onlar kaybediyorlar.

Verecek bir cevap bulamadım. İnsanların birbirine tahammül edemediği bu dünyada ben Nalan'ı bulmuştum ve sonrasında kelimelerimi yeniden yaşatabileceğim Barbaros'u. Ve sadece dakikalar evvel Barbaros'la olan düşüncemi anımsadım ve beynim ucu sivri bir cımbız gibi şarkının arasında bir cümleyi çekip önüme savurdu.  Bi' gün gidersen o gün ölebilirim ben. Birbirimizin hayatında bu radde yer ediniyor olamazdık muhtemelen. Kaşlarımı çattım istemsizce. Bakışlarım oyalanmak isteyerek balkon kapısından Bulut'u aradı. Ardından yeniden bir bildirim sesi geldi.