İyi okumalar
∞
Yoongi
Eve geleli 6 saat geçmişti. JungKook'u zar zor ikna edip yaralarını sarmış, banyo ettirmiş, yemek yedirmiş ve uyutmuştum. Uykusunda bile sürekli sayıklıyor ve sıçrayarak uyanıp duruyordu. O yüzden uyku ilacı vermiştim, birazda olsa rahat uyuyordu en azından.
"Efendim!"
"Noldu Big?"
"Efendim Taehyung bey kapıda. Sizinle görüşmek istiyormuş, içeriye alalım mı?"
"Al bakalım öğrenelim derdi neymiş?"
"Tamam efendim"
Taehyung'u aslında şuanda hiç görmek istemiyordum. Hatta uzun bir süre görmesem yeriydi.
"Hyung?"
"Neden geldin Taehyung?"
"Derken? Gelmek için bir sebebe mi ihtiyacım var?"
"Sebepsiz yere yanıma uğradığın mı var acaba?"
"Saçmalama hyung. Kaç saattir aramalarıma ve mesajlarıma dönmüyorsun. Merak ettiğim için geldim. Sanada iyilik yaramıyor."
"Hıı aynen"
"Ee napıyordun da açamadın normalde elinden düşmeyen telefonu?"
"Sana işimin olduğunu ve ne olduğunu da söylemiştim oysaki?"
"Ne! Hyung gerçekten onu kurtarmaya gitmedin değil mi?"
"Aptal mısın Taehyung! Tabiki gittim. Masum bir çocuğun yok oluşunu mu izleseydim, senin gibi?"
"Evet izleseydin! İşime karışmadan duramıyor musun?"
"Duramıyorum amına koyayım. Zaten sinirliyim defol git başımdan"
"Nerede o?"
"Sanane Taehyung, sanane?"
"Ne demek sanane! Söylesene yerini"
"Sattığın bir çocuğu neden merak ediyorsun, ha?"
"Merak etmiyorum!"
"O zaman siktir git"
"Hyung sana nerede dedim, değil mi? Adam gibi söyle şunun yerini!"
"Taehyung çocuk ölümden döndü. Zar zor sakinleştirdim birde seni yanına sokayımda tekrar kriz geçirsin mi istiyorsun?!"
"Ne ölümü?"
"Lan Zhang şerefsizi kırbaçlamış çocuğu! Dokunmaya çalışıyordu. Yetişmeseydim belki de dokunacaktı!"
"Sikeyim o orospu çocuğu dokunmayacağını söylemiştim!"
"Ve sende buna inandın mı gerçekten Taehyung.. O şerefsizin sözüne inandın mı?"
"Sikeyim JungKook nerede!"
"Onu sana göstermeyeceğim. Söz verdim tamam mı?"
