İyi okumalar
JungKook
Taehyung ve ardından da Yoongi hyungun gitmesiyle evde ailecek kalmıştık. Açıkcası olan hiç bir şeye anlam veremiyordum. Bir anda herşeyin açığa kavuşması da kafamı karıştırıyordu. Aslında herşey araya sokulan fitnelerden sebepmiş. Eğer zamanında Taehyung onlara inanmasaydı belki de şuan abim gibi yakın olduğum birisi olurdu. Ama kader işte..
"Jungkook canparem biraz yanıma gelir misin?"
"Geliyorum babacığım" elimde ki kitapları bırakıp namjoon babamın oturduğu koltuğa yöneldim.
Babam Taehyungun beni kaçırdığı gün arkamızdan gelenleri engellemeye çalışırken ayağından 2 kez vurulmuş. Bu yüzden de geçici sakatlık yaşıyordu. Tüm bunların benim yüzümden olması da vicdan azabı çekmemi sağlıyordu.
Dikkatli olacak şekilde babamın yanına oturdum ve ona sarılır bir pozisyon aldım. Babamı özlemiştim. Herşeyi özlemiştim.
"Oğlum seninle konuşmak istediğim konular var."
"Tabi babacığım konuşalım, ne konuları?"
"Bebeğim akşam zaten yeterince herşeyi öğrendin. Aramız düzeldi, yemek yedik, eğlendik. Ama ne olursa olsun biz öylece bırakamayız bunu, anlıyor musun bebeğim?"
"Bu ne anlama geliyor baba!"
"Yani barışmış olsak bile ne Taehyunga ne de Yoongiye çok fazla yakın durmanı istemiyorum. Hatta mümkünse Taehyung ile gerekmedikçe konuşma bile. Biz onu büyüttüğümüz yılların hatırına affettik ama onun kalbini bilemeyiz. Yani olurda bunların hepsi bir plan çıkarsa diye seni korumalıyız bebeğim. "
" Baba zaten aranız düzelse bile ben Taehyunga onunla konuşmak istemediğimi söyledim ki. Benim için hiç iyi olmayan anılar canlanıyor beynimde. İstemsizce oluyor ama oluyor baba. Korkuyorum ondan. Yani istesem de yakın olamam gibi"
"Seni psikoloğa götürmemizi ister misin bitanem, hm? Belki destek almak iyi gelir?"
"Bilmiyorum baba sonra düşünürüz olur mu? Şuan size kavuşmanın mutluluğunu yaşamak ve hiç bir şeyi takmamak istiyorum"
"Tamam bebeğim sen nasıl istersen"
"Namjoon hayatım artık çocuğu salsan uyusun yorulmuştur zaten"
"Baba bugün sizinle uyuyabilir miyim, lütfen lütfen! Yemin ediyorum hiç kımıldamam!"
"Tamam bebeğim yat. O zaman hep birlikte odaya geçiyoruz Kim ailesi!"
"Marş marş!"
JungKook mutlu ve huzurlu hissediyordu. Ailesi yanındaydı ve kimseyle sorunu kalmamıştı. Şimdi ailesi ile birlikte yatacak ve son bir ayda yaşadığı bütün kötü olayların üstünü çizecekti!
☻
3 gün sonra
Taehyung
Boş bir şekilde duvarla bakışıyordum. Olayları henüz tam idrak edememiştim. Yıllar geçmişti üstünden ve herşey yeni açığa çıkmıştı. Fena oyuna gelmiştik. Kafam o kadar allak bullaktı ki yarım saati aşkın çalan kapıyı bile zar zor duyup yerimden kalktım.
Savsak adımlarla kapıya gidip açtım. Saat gecenin yarısıydı bu saatte en fazla bir koruma ya da yoongi hyung diye düşünüyordum. Kapıyı açtığım gibi gördüğüm yüzle de dediğimi onaylamış oldum. Yoongi hyung gelmişti.
