"අනේ ටේ හියොන්...ඔයා කොහෙද ඉන්නෙ අප්පා...ඔයාට ලෙඩක් කරදරයක්වත් ද...මට බය හිතෙනවා...යන තැනක ඇයි නොකියා ගියෙ... "
ජසෙරා උද්‍යානයේ කොනේ තිබුන සුපුරුදු බංකුවේ වාඩිවෙලා හිටිය හෝසොක් කදුලු අතරින් බොද වුන දෑස්වලින් ඈත පේන කදුලු පන්තිය දෙස බලන් තමන්ටම මුමුණගත්තා...
වෙනදට හෝසොක් ටේහියුන් දෙදෙනාගෙ කතාබහ අසා ඉන්නාක් මෙන් සිටින කදු පන්තිය අද වෙනදට වඩා අදුරු බවකින් යුක්ත උනෙ ටේහියුන් නැති අඩුව තව තවත් මතක් කරවමින්....
එදා අවසන් හමුවීමෙන් පසු මාසයක් ගතවෙලාත් ටේහියුන් නැවත උද්‍යානයේදිවත් පාරෙදිවත් මුණ ගැසිම හෝසොක්ගෙ හිතට ගෙනාවේ ලොකු තනිකමක් හා බියකරු හැගීමක්...
"ඔයාගෙ ෆෝන් නම්බරයක්වත් තිබ්බා නම්...😑"
මෙතරම් දිනක් මිතුරකු ලෙස ඉදලත් ටේහියුන්ගෙ නවාතැන්පල හැර ටේහියුන්ගෙ වෙනත් කිසිම විස්තරයක් නොදැන සිටිම ගැන හෝසොක්ට දැනුනෙ තමන් ගැනම ලැජ්ජාවක්...
"කොහොම උනත් දැන් තියෙන්නෙ එකම විසදුමයි..."
හෝසොක් දැඩි බලාපොරොත්තුවකුත් හිතේ දරන් බංකුවෙන් නැගිට්ටෙ අද කොහොම හරි ටේහියුන් ගැන තොරතුරක් හොයන් මිස ගෙදර යන්නැ කියලා හිතන්...
හෝසොක් ජෙසෙරා උද්‍යානය අසලින් වැටුන අතුරුපාර දිගෙ වටපිට බලමින් ඉදිරියට ගමන් කලේ එදා ටේහියුන් නිවසට යන විදිය ගැන කිව්ව විස්තරය ගැන ආවර්ජනය කරමින්...
"ම්ම්ම්...කියපු විස්තර අනුව මෙතන තමා තැන...කොකටත් ගිහින් බලමු...."
හෝසොක් අතුරුපාර අවසන් හරියෙ තිබුන සරල චාම් පෙනුමක් ඇති නිවස අසලින් නැවතිලා වටපිට බැලුවෙ තමන් පැමිනි තැන හරියටම නිවැරැදි දැයි දැනගන්න...
එතරම් විස්තරයක් දැකගන්න නොහැකි නිසා නිවසට ගිහින්ම බලන්න හිතමින් හෝසොක් නිවස ඉදිරිපස ගේට්ටුව විවෘත කරන් ඇතුලට ගියා...
හිතේ පොඩි චකිතයක් තිබ්බත් ටේහියුන් ගැන තොරතුරක් දැනගන්න ඕන නිසාම හෝසොක් හිත ශක්තිමත් කරන් ගිහින් නිවසෙ සීනුව නාද කලා...
