"Ne demek sürekli yanında olmama gerek yok?"dedi Giray elindeki çatalı yavaşça masaya bırakıp yerinden kalkarak"Simsim o tatlı dudaklarından çıkanlardan haberin var mı bebeğim?"yanıma yaklaşarak dizlerinin üzerinde durduğunda burnumu çekerek yaşlı g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yemeklik simsim💗🌈 Var ya böyle ağzını yüzünü ısıra ısıra mıncıklaya mıncıklaya yemek istiyorum!
21.Bölüm:
Derin bir nefes alarak kapıya baktım,ona heber vermeden gidersem eminim ki sinirlenecekti.
Ama söylersem de gidip kavga çıkarma ihtimali çok yüksekti.Gereksiz bir insan için tatilimizin heba olmasına gerek yoktu.Çıplak ayaklarımı umursamadan büyük bir hızla kapıya doğru ilerledim ve sessizce açarak dışarıya çıktım,bu sadece bir kaç dakikalık kısa bir konuşma olacaktı saçmalarsa zaten durmazdım.
Geniş merdivenleri inerek kuma bastım ve bakışlarımı etrafta gezdirdim,o adam hiç bir yerde görünmüyordu"arkandayım."
Ani gelen ses bedenimi zıplatırken biraz uzaklaşarak arkamı döndüm.Korku filmi mi çekiyorduk?ne bu sessiz sedasız yaklaşımlar"gelmezsin diye düşünmüştüm."gelmeyeceğimi düşünüyorsa ne diye keyfimi bozup çağırıyordu.
"Seni nerden bulduğumu sormayacak mısın?anneme uzayla olacağım demişsin. Elin herifiyle burda olduğunu görse ne düşünür bir fikrin var mı?üstelik evliyiz demiştin.Öyle bir şey yokmuş."ben değil Giray evliyiz demişti.Hafifçe gülerek elimi dudağıma bastırdım.Esar gerçekten çok komik bir adamdı.
"Ciddi misin sen?sanki hiç bana yalan söylememişsin gibi birde karşımda durup yargılıyor musun?"ona doğru büyük bir adım attım"üstelik kimin ne düşündüğü yada ne düşüneceği zerre kadar umrumda değil.Özellikle de senin."kaşlarını çatarak elini omzuma koydu ve orayı sertçe sıktı.Kolum acısa da yerimde dik durarak yıkılmamaya çalıştım,karşısında kendini küçük bir çocuk gibi göstermeyecektim.
"Sima,babanla düzgün konuş." Bahsettiği baba karşıma gelirse elbette konuşurdum.
"Baba mı?sen mi babasın.Küçüklüğümü bir hatırlamak ister misin?hani sevgili karınla gidip beni anneannemle bırakmanı."ayda yılda bir iki defa gelip o koltuğa kurulurdun,sen iyi bilirsin o günleri kaç yaşındaydım."elini geri çekti.Hatırlıyordu hatırlamaması imkansız gibi bir şeydi.
"İki yada üç?oralarda olmalıyım,ben yerde bana arkadaşlarımın verdiği oyuncaklarla oynuyordum,sende benden televizyonun kumandasını istedin."geriledi"ama ben kalkana kadar yanındakini kumandayı görüp kızgın kızgın bana döndüm.Hiç bir işe yaramadığımı benim gereksiz ve işe yaramaz bir çocuk olduğumu söyledin." normalde o zamanları hatırlamam çok zordu ama o günkü acı o kadar fazlaydı ki hafızama kazınmıştı.
"Sonra kalkıp o kumandayla beni dövdün,yetmedi anneannemin elindeki oklavayı aldın.Karnımda o çizik izi kaldı hayatım boyunca ben senin bıraktığın o iğrenç şeyle yaşamak zorundayım.Sorun o da değil izi senin bile isteye bırakman."derin bir nefes aldım"şimdi karşıma geçip senin babanım diyebiliyor musun yani?"
