His Mysterious Stares

Chapter 7

Chapter 7: The Distressing Part of Her

Her POV

Oh crap!

Dumagundong ang aking dibdib sa kaba dahil sa presensya niya. Nagmistulang estatuwa ako na nakaupo do'n habang nakatingala sa kaniya. Ang taas rin kasi niya kaya nakatingala talaga.

Medyo nakaawang rin ang aking labi dahil sa gulat. Kung di lang nahulog yung kinakain ko saking kamay di ako makabalik sa kasalukuyan.

"Ah-ahm G-Gael? Anong g-ginagawa mo dito?"  Kinurot ko ang aking sarili sa pagkautal. Jusq!  Ginagawa mo Avi?!

My eyes traveled to his face. To his messy hair na tumatabing sa kaniyang noo, down to his thick eyebrows, sa kaniyang ilong na mapapasana all ka nalang talaga. Down to his well defined jaw. My sinful eyes stops for a second on his  And there, i got drown again to his eyes.

Napakunot ang kaniyang noo, "Where's my nickname?"

Nickname? Did i just said it out loud? I gasped.

His wearing a green hoodie paired with khaki pants, and a white converse shoes. Simple yet dangerously hot.

Huh?! Leche! Ano yung iniisip ko?

Napatikhim ako at umayos ng tayo, winaglit ang ginawang katangahan kanina. I saw him biting his lower lip, as if he sees an interesting thing earlier. Wag niya naman sanang mahalata yung ginawa ko kanina!

Kahiya!

"Huh?" Ang tanging na sabi ko. Ewan ko ba, ba't pinakaba ako ng lalaking to. Bigla na namang pumasok sa isip ko ang nangyari noong nakaraang buwan. Gagi! Pinipilit ko na yang kalimutan e!

Sumimangot ito at mas kumunot ang noo, "I just asked where's my nickname. You just said it earlier."  Ani niya, he squinted his eyes at me. It's like i made a mistake to him.

Ginawa ko? Yung Eal ba kamo? Ewan ko rin ba kung bakit lumabas yun sa bibig ko. Ganon na ba ako naapektuhan sa presensya niya? Baka nga. Kasi dahil don sa ano. Oo baka yun nga.

"Ah yung a-ano, yung E-Eal?"  Nauutal ko pa ring usal. Anyari ba sakin? Humugot ako ng malalim na hinga at saka pinakalma ang sarili.

"Damn! .... but are you okay?"  Di nakaligtas saking pandinig ang pagmura niya, pero di ko rin narinig yung binulong niya pa.

Tumango ako sa kaniya, siniguradong okay lang ako.... pero ako rin mismo.. walang alam kung bakit ako nagkakaganito.

"You sure?" His baritone voice asked again, but this time, there's gentleness in his voice. I looked at his well-favored face, and i can see a worried expression.

What's with that expression?

Kahit na nagtataka, nakuha ko pa ring ngumiti sa kaniya, at tumango ulit.

We stood there, just looking at each other. I don't know, I just feel like I'm drowning at his mystifying eyes for no reason. At isa pa, naghahanap ako ng salita. For freakin' sake! Wala akong ma itopic sa kaniya!

Naputol lang ang aming pagtitinginan no'ng may narinig kaming sigaw.

Pariho kaming napalingon nong may isang matinis na boses ang tumawag sa kaniya. "Babe! Hintayin mo naman ako!"

It's Sharifa....

I don't know if it's a good thing or not, but i think both.
Binalik ko ang paningin ko sa kaniya na ngayon ay nakatingin na pala sakin. Naramdaman kong lumuwag ang kaniyang kamay sakin kaya i use it as a chance na lumayo sa kaniya.