17.Bölüm~

4.7K 189 40
                                    


Medya: Arin Dila Cihanbeyli.








~~

Sabah pencereden vuran, serin ve tatlı esintinin vücuduma temas etmesiyle uyandım. Gözlerimi açtığımda izlenildiğimi hemen anlamıştım. Baran uyanmış ve öylece beni izliyordu. Tatlı tatlı gülümsedim.

"Günaydın."

"Günaydın güzelim."

Baran bana bakıp çok güzel gülümsüyordu...

"Neden öyle bakıyorsun?"

"Nasıl bakıyormuşum."

"Bilmiyorum ama utanıyorum sen öyle bakınca."

Baran bana yaklaştı ve dudağıma bir öpücük kondurdu.

"Demek utanıyorsun."

"Hıhım."

"Oysa ki utanacağım hiçbişey yapmamıştım henüz. İstersen yapabilirim?"

"Baran! Başladın yine."

Baran kafasını kaldırdı ve derin bir kahkaha attı.

Eğleniyordu benimle pislik!

Yataktan ayaklarımı sarkıttım.

"Nereye?"

"İzin verirsen duş almaya."

Baran ayağa kalktı ve tam önümde durdu.

"İzin veriyorum tabi ki karıcım ama beraber duş almak şartıyla."

Gözlerim kocaman açıldı.

"Hayatta olmaz!"

Baran sinsi bir gülümseme yolladı ve ben daha ne olduğunu anlamadan beni bacaklarımdan tutup kucağına aldı ve banyoya ilerledi. Havalanmam ile birlikte ağzımdan kaçan küçük çığlığa engel olamamıştım.

"Ya Baran bırak beni!"

"Bende öyle düşünmüştüm karıcım."

O sabah bir kez daha beni kendine ait kılmıştı. Ve ben ona karşı bir kez daha yenilmiştim...

~

Bugün İstanbul'da ki 4.günümüzdü.
Mardin'e dönmemize neredeyse çok az kalmıştı. Bu beni biraz üzüyordu. Buraya alışmıştım bile. Burada sanki herşey daha güzeldi, baran ve ben daha özeldik burada. Yinede yapacak birşey yoktu. Orası bizim memleketimizdi ve ne kadar burada kalmayı istesemde biz oraya aittik işte.

Baran önemli bir toplantım var diyip gitmişti. Ben ise baranın gömleğini ütülüyordum çünkü akşam iş yemeğine gidecekti. Elimde ki beyaz gömleği özenle ütüledikten sonra askıya astım. Daha sonra siyah gömleği aldım ve onuda ütülemeye başladım. Onuda bitirince tamamen ütü işim bitmişti. Telefonumun çalmasıyla adımlarımı oraya yönlendirdim.

"Alo?"

"Arin. Nasılsın?"

"İyiyim sırma sen nasılsın canım?"

"İyiyim bende. Ne zaman geliyorsun ya çok özledim ama ben seni bir an önce görmek istiyorum."

"Bende seni çok özledim bitanem. Baran biraz daha işinin kaldığını söyledi onları bitirince dönecekmişiz."

"Baranla aran nasıl?"

"Çok iyi sırma hatta burada daha iyi oldu diyebilirim."

"Gerçekten mi?"

"Evet burada böyle daha bi romantik sanki baran!"

"Vay be Baran Ağa'ya bak sen!"

"Sen neler yapıyorsun sırma? Amcamlar nasıl?"

ARİNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin