"Let's welcome our new president. The daughter of Henry Morgan and Mikaela Morgan, Hillary Morgan!"
Tumayo ang lahat sa kanilang upuan at pumalakpak. Isang ngiti ang aking iginawad. Tapos na ang speech na aking inihanda. Nasabi ko na sa lahat. My inspiration why I take this position and the importance of this company for me.
I'm now the president of Morgan Corp. Lahat ng bumati ay malaki ang ngiti na ginagawad sa akin. Most of them are employees and other have higher position. Ang mga may malalaking puwesto ay mediyo matanda na. Ang ilan pala ay kaibigan noon ni Mom at Dad. All my negative thoughts earlier were replaced by a positive thought since they all welcome me warmly. Lalo na ang mga matatanda.
"We are waiting for you to be the president. Your parents must be proud now," Mr. Torres said and gave me a kiss on the cheek.
"Yeah. Probably...." I chuckled.
Nagusap kami ng ilang sandali bago ako umalis. May mga nagpakilala sa akin habang naglalakad ako papunta sa lamesa nina Tita Mayala.
Ngiti at pasasalamat ang aking tugon. Unang bumungad sa akin ang yakap ni Tita Mayala paglapit ako sa lamesa nila. Her husband gave me a hugged too. They look happy. Siguro ay mediyo mababawasan ang trabaho nila ngayon. They want to merge with Morgan Corp but I refuse. Ako ang tutugon sa mga utang na kanilang kinuha para maibangon ang kompaniya na noon pa iniingatan ng aking mga magulang.
I will pay all my stepfather depts too.
"You should rest tonight, Hill. Bukas ay maaga ka para sa naghihintay na trabaho."
Umupo ako at uminom lang ng wine. "Mmm-hm but I need to enjoy this night."
"Your niece is right, Maya. Let her enjoy the night." Tito Loyd winked at me.
Walang nasabi si Tita Mayala. Naupo na rin sila. Habang abala sila sa pakikipagusap, nilibot ko ang tingin sa paligid para hanapin kung nasaan ang aking pinsan. He is nowhere to be found. Sumingit ako sa usapan ng dalawa. It's about business.
Kalaunan ay hindi ko na napigilan na tanungin kung nasaan si Lance.
"Tita, nasaan si Lance?"
"Oh. Kausap niya kanina ang mga kaibigan na dumalo rin." Nilibot niya ang tingin.
"Nandoon." Tinuro ang may hindi kalayuan. I saw him with his friends....
Shit! Imposible kung nandito si Claine! Damn it. Yeah... It is possible.
Mediyo nagaalangan pa akong tumingin muli sa kinaroroonan ng aking pinsan. Gusto ko sanang umalis pero nakarinig ako ng mga pamilyar na boses ay bigla akong nanigas. Huli na dahil nandito na sila. Tumayo ang dalawa sa aking tabi para salubungin ang mga ito.
They know what I did to their dearest friend a long time ago. If they despise for that then I should face it. Wala naman akong magagawa. Hindi ako makakatakas.
