Tenimin üzerinde teni vardı. Hastalıklı bir adama ev sahipliği yapan göğsüm cayır cayır yanıyordu. Verdiği soluklar diken gibi batıyordu tenime. Bana bir sarmaşık misali sarılmış, her zerresini hissetmemi ister gibi bırakmıştı tenini üstüme. Kokusu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Uyarı!
Cinsel içerik, argo, şiddet, olumsuz örnek oluşturabilecek sahneler içermektedir.
Başlama tarihiniz?
İyi okumalar dilerim.
|•|•|•|•|•|
Başlangıçlar tuhaf olurdu. Bir işe başlamak ya da yeni bir ortama girmek her daim insanın vücudunda karıncalanma hissi bırakırdı. Elinde avucunda ne varsa onu sıkar, geldiği yeri gözlemlerdi.
Tam bir ay önce yaşadıklarım tam da bundan ibaretti.
Baktığım kapıdan içeriye girerken oldukça telaşlıydım. Ne yapacağımı bilmez tavrım, tanıdık tek bir kişinin olmaması bu hissettiklerimi daha da katlanılmaz yapıyordu.
Ama bir şekilde işimi nasıl yapmam gerektiğini öğrenmiş, sonunda yavaş yavaş her şeye adapte olmaya başlamıştım.
Ta ki o adamla konuşana kadar.
Melikşah Saruhan...
Yurt dışlarında ve yurt içinde elmas madenleriyle ünlü olan o adam.
Bir şekilde hiç bilinmeyen bir ruh sağlığı merkezine düşmüştü ve benden onu buradan çıkartmamı istiyordu. Yüklü bir miktar ödeme yapacağını garantileyen adamı buradan çıkartmama gibi bir şansım yoktu.
Ondan alacağım para onun için hiç olacaktı ama benim için tüm hayatımı kurtaran bir miktar olacaktı.
Sanki onu gezdirmeye çıkarıyormuşum gibi bir performans sergilerken kolunda olduğum adamla asla bir muhabbet dönmüyordu aramızda.
En son üç gün önce konuşmuş, bugünü belirlemiştik. Şimdi ise o kendinden emin adımlarla yürürken ben yanında fazlasıyla ürkek bir şekilde yürüyordum.
Her an biri yapmak istediğimi fark eder de senelerce emek verdiğim iş bir kerekte elimden kayar diye korkuyordum.
Neyse ki düşündüğüm gibi bir şey olmadı ve ben etraftaki kimseye fark ettirmeden onunla buradan çıktık. Buraya geldim geleli bozuk olduğuna emin olduğum kameralar yüzünden kapıdan çıktıktan sonra bir rahatlama hissederken onunla belirlediğimiz yere doğru yan yana yürümeye başladık.
Hastanenin az ilerisinde olan tenha yola geldiğimizde ondan bir adım uzaklaştım. Fazlasıyla korkutucu olan bu adamın yanında artık daha fazla kalmak istemiyordum.
"Çek?" Paradan bahsettiğimde dudaklarında tehlikeli bir kıvrım oluştu. Yüzündeki gülümsemeden hoşlanmasam da yaptığım işin bedelini almayı bekledim.
"Benim yanımda o çeke ihtiyacın olacağını sanmıyorum." Dedikleri kala kalmama sebep olurken ondan bir adım daha uzaklaştım.
"Sizinle böyle anlaşmamıştık." Belki de ben çok saftım. O buraya gerçek ismiyle bile kayıt olmamıştı. Melikşah Saruhan olduğu kanıtlı değildi.
