Tenimin üzerinde teni vardı. Hastalıklı bir adama ev sahipliği yapan göğsüm cayır cayır yanıyordu. Verdiği soluklar diken gibi batıyordu tenime. Bana bir sarmaşık misali sarılmış, her zerresini hissetmemi ister gibi bırakmıştı tenini üstüme. Kokusu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. -
İyi okumalar dilerim.
▪︎▪︎▪︎
Şu hayatta çoğu şeyi kendim öğrenmek zorunda kalmıştım. Ailemle aram hep kötü olduğu için kendimi bildim bileli hiç düzgün bir iletişim kurduğumuz olmamıştı.
Hele ki annemle ettiğim kavgaların sonucunda annemle aramız çoğu zaman iyi değildi. Her gün konuşmazdık aslında biz ama farklı bir şehirde olduğum için anne yüreği dayanamıyor, her an arıyordu.
Bu şehre geldiğimden beri geri dönmem için yaptığı baskılar kulağımda çınlıyordu. Gerçekten anne sözü dinlenmeliydi. Belki de onu dinleseydim şu an burada olmayacaktım.
Burada kaldığım ikinci haftaya girerken artık kafayı sıyırmak üzereydim. Tek gördüğüm ağaçlar ve Melikşah'dı. Bu durumdan artık sıkılmıştım.
Ben hiç bir yere bu kadar tıkılı kalmamıştım. Özgür ruhlu biriydim ben. Pek fazla arkadaşım yoktu ama kendi başıma gezmesini bilirdim. Bir şeyleri yapmak için arkadaşa ihtiyaç duymazdım çoğu zaman.
Gezmeye ve tozmaya alışık olan biri olarak burası beni fena hâlde bunaltmıştı. Ancak bunu o duygusuz herif görmek istemiyordu.
Ona ne zaman sıkıldığımı belli etsem ya da direkt yüzüne karşı söylesem beni duymazlıktan geliyordu. Onu darladığımda ise ev içinde yapabileceğim şeylerden bahsediyordu.
Kahretsin ki bu hâlleri beni fazlasıyla delirtiyor, mutfaktan bir bıçak kaptığım gibi ona saplama isteği uyandırıyordu bende. Bu durumu kontrolüm altında tutmak zordu. Ve beni sadece tek bir şey engelliyordu.
O da bu adamın benden daha güçlü olmasıydı. Ben ona hamle yaptığım gibi eminim ki o bıçağı elimden alacaktı. Eğer kriz geçirecek olursa o bıçağı bana bile saplayabilirdi.
Bu nedenle bu fikirden kendimi olabildiğince alıkoyuyordum ama ne kadar alıkoyabilirdim orası muamma.
Oturduğum yerden tepksizice dışarısını izlerken odaya onun girdiğini duydum. Yaklaşık bir saat öncesine kadar yine beraberdik ama o ona gelen bir arama yüzünden yanımdan ayrılmış, şimdi dönüyordu.
Ne yaptığını gerçekten gram umursamadan dışarısını izlemeye devam ederken bir şey dememek için dudaklarımı ısırıyordum. Çünkü çok sıkılmıştım ve bu canıma tak etmişti. Onunla kavga etmek istiyordum şu an.
Ağzıma gelen ne varsa saymak, onu parçalamak istiyordum. Ancak bunu yapamıyordum. Bana zarar verme ihtimali aklımın sınırlarında gezdikçe kendimi ondan uzak tutuyordum.
