Tenimin üzerinde teni vardı. Hastalıklı bir adama ev sahipliği yapan göğsüm cayır cayır yanıyordu. Verdiği soluklar diken gibi batıyordu tenime. Bana bir sarmaşık misali sarılmış, her zerresini hissetmemi ister gibi bırakmıştı tenini üstüme. Kokusu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar dilerim.
- Oy ve yorum yapmayı lütfen unutmayalım. -
▪︎▪︎▪︎
Hayatımda olan bütün saçmalıklara göz yummuştum. Annemin bana uyguladığı şiddete, babamın can yakan sözlerine... Kendimi bir şekilde avutmuştum her seferinde. Kurtuluş yolumu bulmuştum.
Ancak şimdilerde tanımadığım bir adamın eline düşmüş, ona esir olmak bir yana onunla öpüşmüştüm bile. Birkaç sefer daha da ileriye gittiğim bile olmuştu. Bana yabancı olan duyguları hastalıklı olan bir adamla tanımıştım.
Herkesten her şeyden kurtulmuşken bu adamdan kurtulamıyordum. Denemiştim, ama başaramamıştım. Kaçmayı o gün her şeyden çok istemiştim aslında. Oradan kaçtıktan sonra döneceğim yer ailemin yanı olacaktı.
Bana ne yaptığını göremeyen bu adam ömrü boyunca göremeyecekti de. Ailemin yanına dönecek kadar beni aciz bırakması günün birinde iyileşmiş biri olarak karşıma geçip özür dilese bile affedemeyeceğim şeyler arasında olacaktı.
Senelerimi o evden kurtulma hayaliyle geçirmişken kendimi tekrar o eve hapsedecektim.
"Eğer gözlerinden bir damla dahi yaş akmayacaksa tedavi olmayı bile kabul ederim." Bana olan tutkunluğu bu kadar mı büyüktü bilmiyorum ama ona inanasım gelmemişti. Daha hasta olduğunu bile kabul etmiyordu. Tedavi olmayı mı kabul edecekti?
"Ama sen hastalığını bile kabullenemiyorsun ki!" Hayıflanırcasına çıkan sesim onun küçük bir tebessüm etmesini sağladı.
"Senin için her şeyi yapabilirim Mihri. Bunu göreceksin. Ancak bazı şartlarım var... Hastanede tedavi olmayı asla kabul etmem. Beni sen tedavi edeceksin. İlaç olmadan." Şartları ağzımın şaşkınlıkla aralanmasına sebep oldu.
Daha stajyer olduğumu biliyordu. Onu tedavi etmem ilaçla bile zorken o bana ilaçsız bir şekilde tedavi olmaktan bahsediyordu. İyi de o terapiyle iyileşemezdi ki!
"Melikşah hastalığın o kadar küçük bir boyutta değil." Ağlamaktan dolayı çatallanan sesimi öksürerek düzeltmeye çalıştım.
"Ya beni o şekilde tedavi edersin ya da hiç tedavi olmam." Diyerek rest çektiğinde gözlerinin içine hiçbir şey demeden baktım.
Denemekten zarar gelmezdi. Belki en azından krizlerini hafifletebilirdim.
"Pekâlâ... Seni terapi yoluyla tedavi etmeye çalışacağım." Onu terapiyle tedavi edebileceğime ne ben ne o inandı ancak artık anlaştığımız için ikimizden de ses çıkmadı.
Zamanı biraz geriye alabilseydim ve bunları ön görebilseydim keşke. Paranoyak bir insan olup tipinden tehlikeli biri olduğunu anlayıp uzak dursaydım keşke. Pişmanlığım paha biçilemezdi.
