Herkese merhaba,
İlginiz ve güzel yorumlarınız için çok teşekkür eder,
ve sizi bölümle baş başa bırakırım.
Keyifli okumalar!
Benim için yıldızı parlatmayı unutmayın lütfen teşekkürler teşekkürler;
NP: Shawn Mendes, It'll Be Okey
**
Öğleden sonra Mera ile birlikte önümüzdeki serginin temasına karar vermek için toplantı odasında seçeneklerimizi inceliyorduk. Siyah beyaz bir fotoğraf sergisi, yağlı boya tablolar ve İtalya'dan ünlü bir heykeltıraşın eserleri arasında kalmıştık.
"Son zamanlarda çok bitkin görünüyorsun," dedi Mera ben bir kez daha esneyince. Ona son zamanlarda rahat bir uyku çekemediğimi çünkü tarihi eser bir vampirin sabah karşı kuralları olduğunu açıklayamazdım.
"Son zamanlarda," dedim onun gibi. "Bazı uyku problemlerim var."
"Patronumuz geldiğinden beri hasta gibisin."
Ne uygun bir tamlama.
"İyiyim ben," diye güvence verdim elimdeki kağıtla kendime rüzgar yaparken. Mera üşüdüğü için burada klimayı istediğim kadar açamıyordum ve bugün hava gerçekten tropikal şekilde sıcaktı. "Sanırım bunlara sonra karar vereceğim. Şu an düşünemiyorum."
"Elbette." Önümüzdeki seçeneklerin olduğu kağıtları üst üste toplayıp dosyalayarak benim önüme itti. "Karar verince bana haber verirsin iletişime geçerim."
"Teşekkür ederim."
"Benden istediğin bir şey var mı?"
"Bana soğuk ama çok soğuk ve sert çok sert bir kahve gönderir misin?"
Mera güldü. "Tamamdır."
"Teşekkürler..." diye mırıldanıp kafamı masaya dayadım. Dün gece uyuyamamamın sebebi aslında Sidra Dekatlon'un çok katı olduğu kuralı değildi, arabamdan çıkarken söylediği şeydi.
"Yabanmersini, ilk denediğinde beni onlarla zehirlemiştin."
Cümleyi kafamdan atamıyordum. Bütün gece bunu düşünüp durmuştum. Söylediğinde şaka yapıyor olduğunu sanmıyordum. Bu yüzünde sık sık yakaladığım her şeyi bir nevi açıklıyordu. Ama beni asıl endişelendiren şey bu yaşamımda yabanmersinine olan düşkünlüğümdü. Her zaman en sevdiğim meyve olmuştu. Herhangi bir şeyin yabanmersini seçeneği varsa başka bir alternatif aramazdım. Bazen merak ediyordum, bana baktığı zaman geçmiş yaşamımdan ne kadar parça görüyordu. O olmadığımı söyleyip duruyordum ama ben onu tanımıyordum ve belki de düşündüğümden çok daha fazla ona benziyordum.
Gerçekten onu zehirlemiş olabilir miydim? Birini zehirlemem mümkün müydü? Bir de ilk denediğinde demişti... Kaşlarımı çattım ve düşüncelerin altında daha çok ezildim. Bu Reyna'nın teorisini yalanlıyordu. Bu bir aşk hikayesi ya da ihanet hikayesi değildi. Çok daha fazlasıydı. Ve bir yanım çoktan Reyna'nın hikayesini benimsemişti bile.
"Luzia," diye seslendi Mera.
"Hım?" Başımı kaldırmadan seslendim.
"Birisini seni görmek istiyor." Sesinde hoş bir tını vardı ve beni neredeyse meraklandırmıştı.
"Kimmiş?" Doğrulunca gözlerim kararıp başım döndü. Ayağa kalkmış olsaydım kesinlikle sendelerdim. Birkaç saniye gözlerimi kapalı tuttum.
