/Sonsuza Kadar Hayran/

Bölüm 1

Merhaba, ben Tuana Güz. Normal bir üniversite öğrencisiyim hayatım çok sıradan iyi arkadaşlarım var, notlarım iyi ama eksik olan bir şey var. Aşk...

"Nilda!"

"Efendim?"

"Hugola yeni video atmış!"

"Cidden mi?"

"Evet." Nildayı kolundan tutarak banklardan birine çekiştirdim. "Tuana, yavaş!" Niladayı dinlemedim bile. Banka oturur oturmaz videoya daldım. Nilda, Hugolayı severdi ama Mentoru daha fazla seviyordu. Aslında, ikimizde Ekibin tüm üyelerini seviyorduk. Video'nun ortasında annem beni aradı cevaplamak istemiyordum ama cevap vermesem endişelenirdi. Telefonu açtım ve ayağa kalktım.

"Efendim anne?"

"Kızım, bizim eve yeni kiracı gelecekmiş."

"Ee?"

"Ben şu an işteyim sen kiracıya evi gezdirebilir misin?"

"Anne, meşgulüm. Abilerim den biri gezdirse?"

"Kızım, lütfen. Abinlerde meşgül, hem kiracı tam da senin yaşında. Belki arkadaş bile olabilirsiniz?"

"Peki." Telefonu kapattım ve Nilda'nın yanına gittim. "Nilda, benim gitmem lazım."

"Sıkıntı değil de, neden gidiyorsun?"

"Bizim alt katta kiralık bir ev var ya. O eve kiracı gelmiş annem benim gezdirmemi istiyor evi."

"Hımm, umarım kiracı erkektir."

"Neden?"

"Kızım, üniversitedesin ve hâlâ sevgilin yok!"

"Ben mutluyum." Nilda daha fazla tartışmak istemiyordu o yüzden vedalaştı ve gitti. Durağa gittim ve servis beklemeye başladım. Annem kiracının numarasını bana attı ve konuşmamı istedi. 

-Şey, ben sizin evinize bakmak istiyordum da. Evde yokmuşsunuz, ne zaman gelirsiniz acaba?

Nedenini bilmiyordum ama sert bir cevap verdim. Sanırım şu an anladım neden sert davrandığımı, sonuçta Hugola'nın videosunu izlememi engellemişti.

Az sabretsen geleceğim.-

-Sanırım sinirli bir zamanında yazdım?

Bu seni hiç alakadar etmez. -

-Tamam, özür dilerim. Kapıda sizi bekliyorum.

Görüldü attım ve gelen servise bindim. Telefonumu elime aldım ve kulaklığımı takıp eve gidene kadar videoyu izledim. Servisten inince bilmediğim bu kiracıya mesaj attım.

Geldim. Nerdesin?-

-Şu yeşil tişörtlü sen misin?

Telefondan kafamı kaldırdım ve etrafa baktım.

Seni göremiyorum.-

-Arkandaki bankta oturuyorum.

Arkama döndüğümde şok oldum. Bu olabilir miydi? Telefonum yere düştü ve ben dilimi yuttum.

"Selam, sanırım sen bana evi gezdirecek kızsın?" İnanamıyorum! Bu, bu...

"Hugola!?"

"Demek beni tanıyorsun?" Sadece kafamı evet anlamında sallayabildim. "Dilini mi yuttun?" Eğildi ve telefonumu aldı. "Tamam, heyecanlandın sanırım. Derin bir nefes al ve konuşmaya çalış." Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım bu sırada da Hürkan telefonumu elime tutuşturdu. "Ben Hürkan, gerçi sen beni tanıyorsun." Dedi gülümsüyerek. Bende gülümsedim ve; "Bende Tuana, Tuana Güz." Dedim. Elini uzattı tanışmak için önce afallayarak eline baktım daha sonra titreyen elimi uzattım ve elini sıktım. Eve bakmak için asansöre bindiğimizde gizlice Hürkan'ın fotoğrafını çektim ve Nildaya attım. Evi gezerken gözümü kırpmadan Hürkanı izliyordum. 

"Ee, ne düşünüyorsun ev hakkında?"

"Güzelmiş. Bakacağım birkaç ev daha var." Bunu duyunca yüzüm düştü. Ya burayı tutmazsa? "Onlara da baktıktan sonra karar vereceğim." Dedi Hürkan yüzümün düştüğünü görerek. Konuyu değiştirmek zorunda kalmış gibi hissederek bana o soruyu sordu.

"Özel değilse bugün neden bana sert davrandığını öğrenebilir miyim?" Utanarak başımı yere eğdim. "Şey, senin videonu izliyordum ve annem beni, sana evi gezdirmem için arayınca sinirledim." Hürkan işaret parmağıyla çenemi havaya kaldırdı ve beni ona bakmaya zorladı. "Utanmana gerek yok." Kanların yanaklarıma hücüm ettiğini hissettim. Hürkan'in telefonu çalınca bu muhteşem an bozuldu. "Alo, Emre."

Bu Mentor'du. "Evet, evet. Eve bakıyorum şu an. Sende gelsene." Onlar konuşurken telefonumu çıkardım ve hemen Nildayı aradım.

"Nilda! Mentor'da buraya geliyor! Gel çabuk." Nilda ufak bir çığlık attıp telefonu suratıma kapattı.

İlk bölüm için biraz kısa olabilir ama zamanım yok. Üzgünüm :(