မင်းခန့်ညား သျှားလေး ကို မုန့်ကျွေးပြီး
ခြံထဲကို ပွေ့ခေါ်လာခဲ့သည်။
ခြံထဲမှာက အရောင်အသွေးစုံလှတဲ့
ပန်းပင်များက သပ်သပ်ရပ်ရပ်
အစီအစဥ်တကျ လှပလျက်.
မင်းခန့်ညား ခြံထဲမှ ထောင့်ကျတဲ့နေရာဘက်ကို ခေါ်လာလိုက်သည်။
လူနှစ်ယောက် လွပ်လွပ်လပ်လပ် စီးလို့ရတဲ့ ဒန်းတစ်ခု မင်းခန့်ညား ဒန်းပေါ်ထိုင်လိုက်သည်။
သျှားလေးကိုတော့ သူ့ပေါင်ပေါ်မှာဘဲ
တင်လိုက်သည်။
ကြီးမားလှသော သစ်ပင် အရိပ်ကြီးက
ကျောရိုးထဲထိ စိမ့်နေအောင် အေးမြလျက်.
မင်းခန့်ညား သျှားလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။
အခုထိရှက်နေတုန်း ကလေးက
....ရှက်နေတာလား ကလေး...
..အွန့်...
..မရှက်ပါနဲ့ ကလေးရဲ့ ကလေးက လူကြီးအပိုင်ဖြစ်သွားပြီလေနော်...
...အမ် ဘယ်မှာပိုင်လို့လဲ....
သျှားလေးက မျက်စောင်းထိုးပြီးမေးသဖြင့်..
မင်းခန့်ညား က နှုတ်ခမ်းလေးကို
ဆွဲယူနမ်းလိုက်ပြီး
..အခုပိုင်နေတယ်လေ လူကြီးလက်ထဲရောက်ရင် လူကြီးအပိုင်ဘဲ..😍
...သွားပါ မယုံပါဘူး...😏
....မယုံရင် သက်သေပြရမှာပေါ့😋😋
..အမ် ဘယ်လိုသက်သေပြမှာ...
...သိချင်လား....
...သိချင်တာပေါ့ လူကြီးရဲ့..
..ok လေ...
မင်းခန့်ညား သျှားလေး အိကျီစလေးကို ဆွဲလိုက်သည်နှင့်...
...အာ လူကြီး မရဘူးနော် သျှားလေး မချွတ်ချင်ဘူးလို့ နော် ရှက်စရာကြီး
လူမြင်ကွင်းကြီး...
မင်းခန့်ညား နှုတ်ဆိတ်သွားရသည်။
တစ်ခြံလုံးမှသူနဲ့ သျှားလေး နှစ်ယောက်ရှိသည်ကို ဘယ်လို လူမြင်ကွင်းရတာတုန်း....
ကလေးကအရှက်တရာကြီးသည်ဘဲ
ရှက်လွန်းလို့ဘဲ ဟိုကောင်တေအုပ်စု
စတာနဲ့ သတိလစ်သွားတာကိုး
မင်းခန့်ညား သဘောပေါက်စွာ
ကလေးကို ပြန်ပွေ့ပြီး အိမ်ထဲခေါ်လာလိုက်သည်။
အပေါ်ထပ်မတက်တော့ပေ။
အောက်ထပ်က အခန်းတစ်ခုထဲသို့
လျှောက်လိုက်သည်။
အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် တံခါးလော့ချကာ ကလေးကို အိပ်ယာပေါ်
တင်လိုက်သည်။
ပြီးနောက် အိကျီ ဝတ်စားတေ အကုန်ဆွဲ ချွတ်ပလိုက်သည်။
ခုနကလို Under wear ပါမချန်တော့
တစ်ခါထည်းချွတ်ပလိုက်သည်။
