KING JEON'S A WILD FLOWER [Completed]

Part.30

"ဧကရီ အခ်ဳပ္ခန္းကို ႂကြခ်ီလာပါတယ္!!"

အခ်ဳပ္တပ္သားေအာ္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဝတ္ရုံအညိဳေရာင္ကို ဝတ္ဆင္လာၿပီး ဆံပင္တစ္ဝက္ကို အေပၚမွာထုံးစည္းထားၿပီး
ေအာက္ပိုင္းကို တစ္ဝက္ခ်ထားေတာ့သည္

"ဘယ္လိုလဲမယ္မယ္ အခ်ဳပ္ခန္းရဲ႕အရသာ"

"မင္း~မင္း ဟုန္ေဖ်ာ့ဆုန္က မင္းနန္းေတာ္ကို
ေနာက္သုံးရက္အတြင္း ဝင္သိမ္းေတာ့မွာ မင္းသာသတိထားေန!"

"မာန္ကေတာ့မေလ်ွာ႔ဘူးပဲ အင္းေပါ့ေလ
ဒီလိုယုတ္မာေကာက္က်စ္နိုင္လို႔လဲ မိဖုရာေခါင္းႀကီး တိုင္းျပည္မိခင္ေနရာ ဘုရင္မေနရာရတာပဲ ဟုတ္တယ္မလား"

သူကိုခနဲ႔တဲ့တဲ့ေျပာေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းကို ၾကည့္ၿပီး ေဒါသေတြဆိုတာ ထိပ္ဆုံးကို ေရာက္ရွိေနၿပီး ၿပီးေတာ့သူေဘးက လီဂ်ီအန္ကို
ပါးတစ္ခ်က္ပုတ္လုိက္တယ္

"ပညာေတြမစုံေသးဘူး သင္ယူလိုက္ပါအုန္း
အဲ့အဆင့္ေလာက္နဲ႔ ငါေနရာကို တက္မလုခ်င္နဲ႔!"

ေျပာၿပီး သူတို႔နွစ္ေယာက္အခ်ဳပ္ခန္းထဲက ထြက္သြားကာ သူတို႔ေဘးခန္းက အမတ္လီဆီကို
ထြက္သြားေတာ့သည္

"တဏွာ တဏွာ လူကိုေသေစပါလားဗ် မသတ္ေသးဘူး အလွၾကည့္လို႔ရေအာင္ ထားအုန္းမယ္ေနာ္ ေသခ်ိန္နီးလာရင္ ေသရမွာပါ
စိတ္ခ်ေနာ္ အခုေတာ့ မေသခင္းအနားယူလိုက္အုန္း"

"ငါမေသေသးဘူး အဲ့တြက္မင္းသတိထားလိုက္!"

"အခုလိုသတိေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"

ထယ္ေယာင္းလဲ အေရွ႕ကအေစာင့္တပ္သား
နွစ္ေယာက္ေရွ႕သြားရပ္လိုက္တယ္

"သူကိုႀကိမ္ဒဏ္ငါးဆယ္ ႀကိမ္ကိုစည္းလိုက္
ေရစြတ္ၿပီးရိုက္ အစဥ္လိုက္ပဲရည္ တစ္ဆင့္ေက်ာ္ခ်ရင္ အစကေနျပန္စရည္ၿပီး
ရိုက္ရမယ္ ၾကားလား!!"

"ၾကားပါတယ္ ဧကရီ"

သူထိုအခန္းေရွ႕ကထြက္တာနဲ႔ အခ်ဳပ္တပ္သား
နွစ္ေယာက္ စရိုက္ေတာ့တယ္ ဘယ္တုန္းက
အၿငိဳးေတြေၾကာင့္လဲမသိဘူး တစ္ကေနသုံး
ေအာ္ၿပီး ေက်ာ္ခ်မိလို႔ဆိုၿပီး အစကေနရည္ၿပီး
ျပန္ျပန္ရိုက္ေနသည္ ျပန္ျပန္ရိုက္ေနတာကို
ဆယ္ခ်က္ရွိေနၿပီ