Querencia

Bölüm 13

Her kese kısa bir aradan sonra merhaba

Nasılsınız? Ne yapıyorsunuz?

Mesela ben şu anda üniversiteye gitmek için otobüs bekliyorum. Ve galiba yine geç kalıcam. Zaten yani her gün okul mu olur? Bence olmaz... Olmamalı..

Aslında söylediğim bir şeyi sizlere yeniden hatırlatmak istiyorum. Ben Türkiye'li değilim. Bu yüzden olan ve ya ola bilecek tüm yazım hataları yüzünden hepinizden özür diliyorum.

Ya bi de şöyle bir sorunumuz var, daha doğrusu sorunum var. Ben duyuru yaptığımda neden kimse cevap vermiyor 🥲 Üzülüyorum ama. Baya drama yaptım yine hadi eyvallah.

🕊️

"Biliyorum aslında, kimse gerçekten sevmez kimseyi."

🕊️

Gören olmayacak sen düştüğünde...

Anlayan olmayacak sen sustuğunda...

Yıkılıp darmadağın olacaksın ama kimsen olmayacak, ben böyle öğrendim. Kırık kalbimi, yok olmuş halimi kimse görmeyecek bunu biliyorum. Alıştım aslında zamanla.. Olmuyor dediğim her şeyi oldurdum. Geçmiyor artık dediğim her şeyin geçtiği gibi..

Şuan mesela bu sahilde.. Bankta oturmuş neden böyle oldu diye düşünmekten başka bir şey yapmak gelmiyor elimden.

Okuldan çıkıp, buraya nasıl geldim bilmiyorum.

Yalan söylemiştim. Ama pişman değildim.

Çünkü o da bana yalan söyledi. Hem de gözümün içine baka baka....

Bankta yanıma birinin oturmasıyla refleks olarak göz yaşlarımı sildim. Kafamı çevirip yanıma oturan kişinin kim olduğuna bakmak istediğim de gördüğüm kişiyle resmen donup kaldım.

"Sen-" dediğimde lafımı böldü.

"Ben de iyiyim güzelim. Sen nasılsın?"

"Ali?"

"Ali mi? Abiye noldu?"

"Öldü. Uzun zamandır görmüyorum da kendilerini." dediğimde ters bir bakış attı.

"Ayşe!" demesiyle bu sefer ben sinirlenmiştim. Çünkü hep böyle yapıyordu.

"Adım Lina! Nesini anlamıyorsun bilmiyorum ki!"

"Neyin var senin?"

"Ne zaman döndün?"

"İki gün önce." dediğinde şaşırmamıştım. Çünkü hep böyleydi. Alin'le araları bozuk olduğu için ara sıra görünüp yeniden yok oluyordu.