İ𝕪𝕚 𝕠𝕜𝕦𝕞𝕒𝕝𝕒𝕣, 𝕠𝕪 𝕧𝕖𝕣𝕞𝕖𝕪𝕚 𝕧𝕖 𝕪𝕠𝕣𝕦𝕞 𝕪𝕒𝕡𝕞𝕒𝕪ı 𝕦𝕟𝕦𝕥𝕞𝕒𝕪ı𝕟.
Utançla Kağan'ın bakışlarından kaçarken o benim çenemi tuttu ve ona bakmamı sağladı, suratında gerçek bir gülüş hakimdi.
"Utanıyor musun güzelim? Utanmana gerek yok." Dese bile utanmam geçmek bilmiyordu, yanağımdaki kızarıklıklar beni terk etmiyordu.
"Utanmıyorum zaten." Diye yalan söyleyince Kağan kahkaha attı ve o esnada kapı bir anda açılıverdi. Ablam karşımda duruyordu!
"Abla!" Diye anırarak ona koştum ve boynuna atladım, ablam gülerek beni sardı.
"Naber bücür?" Dediğinde sinirle ondan ayrıldım ve omzuna vurdum.
"Ne bücürü be! Büyüdüm ben." Ablam kahkaha attı.
"Bana göre hâlâ minnacık bir şeysin bebeğim." Dediğinde mutluluktan gözlerim doldu, şu an her şey rüya gibiydi. Kağan yanıma gelerek elimi tuttuğunda ablamın kaşları anında çatıldı, ah o bilmiyordu!
"Hey! Ne oluyor? Bıraksana kardeşimi!" Dedi bir anda yükselerek, Kağan bir yepki vermezken ben konuştum
"Sorun değil, biz... Yakınız." Ablam kaşlarını daha çok çattı.
"Yakın mı? Ne yakını be?!" Dedi cırlayarak, utançla kafamı eğdim.
"Sen gelmeden beş saniye önce öpüşüyorduk Payiz." dedi Kağan aniden, ablamın gözleri şaşkınlıkla kocaman olduğunda kıpkırmızı olduğuma emindim.
"NE!" Kulaklarımı tırmalayan sesiyle cırlayınca suratımı buruşturdum, ablam aniden sakinkeşti. "Olabilir." Dediğinde çok şaşırmıştım, ani duygu değişimi yaşaması beni tedirgin etmişti.
"Ha? Abla iyi misin?" Dedim.
"Evet, neden iyi olmayayım?" Omuz silktim.
"Her neyse, ben Emre'yle buluşacağım onu haber edeyim dedim. Seni gördüğüme sevindim bebek, işim bittiğinde yine geleceğim." Dedi ve yanağıma sulu bir öpücük bırakıp evden ayrıldı. Kağan'la tekrar başbaşa kaldığımız da ona döndüm.
"Eee?" Dedim sorar gibi, Kağan omuz silkti.
"İstersen öpüşmeye devam edelim, sormak hata!" Dedi ve aniden dudaklarıma yapıştı, ona istekle karşılık verirken dili dilime değdiğinde ensesini sıkıca kavradım, dilimle biraz oynadıktan sonra üst dudağımı yavaş yavaş emmeye devam etti.
Kapı hayvan gibi çalınmaya başladığında Kağan istemeyerek benden ayrıldı.
"Hay ben bu kapıyı si-" Demesine engel oldum.
"Şşh!" Dedşm kızmış gibi yaparak, Kağan sahtecikten güldü ve kapıyı açmak için -benide peşinden sürükleyerek- kapıya gitti. Kapıyı açtığında karşımda rimeli akmış sarışın bir kadjn buldum, fiziği benden kat be kat güzeldi, ağlıyordu.
"Sen... Sen nasıl bu kadını seçersin!" Diye konuştuğunda şaşkınca Kağan'a baktım, bakışları kadındaydı.
"Ne diyorsun? Bunu nereden öğrendin?" Kadın hıçkırdı.
"NEREDEN ÖĞRENDİYSEM ÖĞRENDİ KAĞAN! NEDEN BEN DEĞİL DE BU KADIN BANA ONU SÖYLE!" Diye bağırınca irkildim ve Kağan'ın elini sıktım.
"Sakin ol Zeynep, seni seçmeyeceğimi başından beri biliyordun." Dedi duygudan yoksun bir sesle, Zeynep Kağan'ın sırtına vurmaya başladığında sinirle kızı ittim, afallayarak tökezledi ve bana nefretle baktı.
"SENİ PİS SÜRTÜK, ONU NASIL KANDIRDIN HA? BEN HER ŞEYİ DENEMİŞKEN SEN BU İĞRENÇ FİZİĞİNLE ONU NASIL KANDIRDIN?!" Dedikkeri kalbimi kırdığında Kağan bunu hissetti ve öfkeyle kızı boğazından kavrayarak karşı binanın duvarına sertçe fırlattı, içimde gram üzülme olmadı.
"BENİM SEVGİLİMLE DÜZGÜN KONUŞ ZEYNEP! YOKSA BEN SANA BUNU ACI İÇİNDE ÖĞRETİRİM!" Dediğinde Zeynep korkuyla bir bana birde Kağan'a baktı.
"K-kağan anlamı-" Kağan zeynep'in lafını kesti.
"Defol buradan! DEFOL! SENİ BİRDAHA BURADA GÖRÜRSEM KAFANI KOPARIRIM!" Zeynep korkuyla ağlayarak bir kelime bile etmeden evin önünden uzaklaştı.
Kağan beni sinirle içeriye soktu ve kapıyı sertçe kapattı.
"Sana nasıl böyle söyleyebiliyor? Fiziğine nasıl laf eder?" Dedi ve sinirle masaya tekme savurdu, onu sakinkeştirmek adın kolundan tuttum ve beline sıkıca sarıldım.
"Sakin ol Kağan, o kimdi?" Kağan'ın kalp sesini duyuyordum.
"Hiç biri, eskiden bir kadın işte." Dediğinde onu kafamla onayladım ve ondan ayrılarak mutfağa girdim, sakinleşmek için bir bardak su doldurdum ve kafama diktim, fakat camda gördüğüm manzara bardağın ellerimin arasından kaymasına sebep oldu. Güçlü bir çığlık attım.
Zeynep kolu kopmuş ve boynu koparılmış bir şekilde yerde yatıyordu!
𝔹ö𝕝ü𝕞 𝕤𝕠𝕟𝕦.
ᏪᏪᏪ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝓥𝓪𝓶𝓹𝓲𝓻𝓵𝓮𝓻'𝓲𝓷 𝓚𝓪𝓻𝓪𝓷𝓵ı𝓴 𝓓ü𝓷𝔂𝓪𝓼ı
Fantasybüyük bir çığlıkla yere kapaklandığımda kalçamda müthiş bir ağrı oluşmuştu, saçlarım önüme doğru savruluyordu rüzgâr yüzünden, Kağan beni takmadan yanımdan geçtiğinde şaşkınlıkla boşluğa baktım. "İnsan bir yardım eder!" Diye homurdandığımda beni du...
