Impervious to his action

Chapter 7

                         Chapter 7

#ITHA

To reach any significant goal, you must leave your comfort zone.

I was anti social girl that time when I meet Oniel. Who would love me? I am just friendless, lonely, teased and most of all they tease me that I don't have a father. Then they say 'aswang daw' ako. It is because I'm afraid of the darkness.

Sa takot nga ako, tapos aswang?

Utak maligno pala sila eh!

Nag bago lang lahat ng iyon nung naging kaibigan ko siya.

We were like each other companied.

He always like shining armor. Handang sumugod kahit napakaliit na bagay lamang iyon.

"Who do this to you, huh?! Tell me or else I'll talk this matter to Tita, you don't know me, Dale. Mananagot ang gumawa sayo nito!" Galit na sigaw nito saken habang higit-higit ang braso ko.

"Oniel! Hindi, hayaan mo na kase—"
Agad niya akong binatawan at humarap saken. Hinawakan ko ang brasong hinawakan niya. Kumikirot ito dahil na rin sa nangyare kanina. Ang madampian lamang ay agad itong mamumula.

Tiningnan ko ito na may galit sa mga mata. Huling bagay na gusto kong makita sa kanya.
"Tapos ano! Mag papa-api ka na naman! Tingnan mo nga ang itsura mo. Halos Hindi na kita makilala dahil sa mukha mo puro pasa...tapos ito ...ano to!" Hinaklit niya ang braso ko at tinaas ang uniporme manggas.

Napadaing ako sa ginawa niya.

Mas nagalit ito ng makita ang bago kong pasa. Nakita ko ang pag ngitngit ng ngipin nito. Na parang nagagalit sa kung saan.

Agad itong umalis sa harap ko at tumakbo.

"Oniel!" Tinawag ko ito pero nakaliko na ito.

Sinundan ko naman ito dahil kinakabahan sa maaring gawin niya.
Hindi niya pwedeng abutan ang taong gumawa saken nito kung hindi, maaring hindi maging maganda ang kinalabasan.

Kahit paunti-unti ay nakarating ako sa gymnasium ng aming paaralan. Marami pa akong naka salubong na estudyante galing sa loob.

Kaya nga hindi ko na siya hinintay dahil ganto ang magiging reaksyon niya.

Tinawag ko na ang lahat ng Santo para lang mahanap sa di karamihan tao sa gymnasium.

May mga tao pa dito dahil last practice na ni Tyron. Si Tyron ang captain ng liga at siya ang gumawa saken ng mga pasa makikita sa katawan ko. Ang basketball team ng paaralan namin. Kumpleto sila at iyon ang kinatatakot ko. Baka pag tulungan nila si Oniel.

Bakit ba kase nalaman niya pa ito.

Maraming estudyante ang tumitingin saken pero hindi ko na sila mapagtuunan ng pansin dahil hinahanap ko ang lalaking iyon.

The loud noise ang nagpataranta sa buong sistema ko.

Ang una kung nasaisip ay si Oniel at hinanap kung saan galing ang ingay na iyon.

Nakita ko sa hindi kalayuan si Oniel na sinusuntok si Tyron.

"Oniel!" Sigaw ko dito.

Pero nag patuloy ito kakasuntok dito.

"Wag kayong lumapit kung ayaw niyo maglaro bukas na basag ang pag mumukha niyo!" Sabi nito sa kasamahan ni Tyron. Omyghod!

Papatayin niya ba ito?!

Walang makalapit dito dahil galit na galit si Oniel.

I saw a blood in his hand and to my horror when I look Tyron face.
Puno ito ng dugo at basag na ang kilay nito. Hindi ko man makita buong mukha dahil sa distansya ay alam kong napurahan ito dahilan kaya hindi na din makalaban ito at wala ng malay.