Çilek Reçeli | Texting

2.1

Minik civcivinizzz geldiiii!!!

Bu bölüm olacaklar veya olanlar olayy artık ayağa kalkma zamanımız gelmedi mi girller???

Karacaya hala gıcık olarak, bu bölümde a*ına koyuyoruz😇😇

Hemen şu üstteki yıldızı parlatıp, okumaya geçebilirsiniz.

İyi okumalar dilerim, çileklerimm 🦋

🍓

Doğumdan, ölüme kadar. Hayatımızda bir sürü zorluğun üstesinden gelsekte, artık bir tık daha zorlanıyordu hayatım. Bir teşkilata sahip çıkmak kolay değildi ne de olsa.

Herşeyin farkına yeni varıyordum. Bundan sonra canı yanan değil de, can yakan olmak istiyordum. Canımın yeteri kadar yandığını hissediyordum. Aşk, bana bir çok şeyi öğretmişti.

Güveni ve en önemlisi ise, erkeklere nasıl davranmam gerektiğini öğretmişti. Bugüne kadar birçok sevgilim olmuştu, ama hiçbiri Karaca kadar zarar vermemişti kalbime. Karaca'nın sevgilim olmadığını biliyordum, ve zaten de daha olmadan öğrenmiştim.

Sorun kafama silah dayaması değildi, eğer öyle olsaydı öz babamı bile suçlamam gerekirdi. Sorun bana güvenmemesiydi, aslında kendimdede suç buluyordum, çünkü ona hiçbişey anlatmamıştım. Yaptığım iş gereği bunu yapmadığım için suçluydum.

Ama artık onun için bir sorun olmazdı. Çünkü olmayan şey başlamadan bitmişti, kalbim bunun tersini söylüyor olsada onu dinlemiyordum. Bundan sonra kafama göre hareket edecektim, kalbime göre değil.

Arven sarayında olan olaydan sonra, Maskeli adam birden yok olmuş ve Karaca ile yapayalnız kalmıştık.

Arven Sarayı

19 Ekim/19.07

Kafamdaki silahın baskısı her an daha fazla artarken, gözümün önünde kaybolan, Maskeli Adama baktım. Ağzımdan ister istemez bir, 'hıı' sesi çıkarken, Karaca'ya bir hamle yapmak isteyip elimi arkaya doğru uzattım ve silahını çektim. Hızlıca silahı çekip ona doğru dönerken ayağa kalkmıştım.

Gözleri bana artık eski haliyle bakmıyordu, gözlerinde nefret vardı. Bana öyle bakmasındı, dayanamazdım. Kalbim onun ismini bağırıp, çağırırken yinede bana nefretle bakmasındı. "Beni, kandırdın!"dedi sinirle. Sinirden kemikleri beliren adama baktım.

Elimdeki silahı alıp mahvolan mezarın içine atarken, ona döndüm. "Seni kandırmadım, sadece bana inanmadın. Güvenmedin."dedim, onun gibi sinirle. Ellerini saçlarının arasından geçirirken, "Bana herşeyi anlatacaktın, o lanet evde yanlız bırakıp gittin!"dediğinde haklı olmaması ile sinirden ağlamak istiyordum.

"Peşimden gelmeseydin, döndüğümde sana herşeyi anlatacaktım. Aynısı senin annene olsaydı ne hissederdin? Sen annenin ölüm yıl dönümünde mezarının patlatıldığını öğrendin mi? Öğrenmedin, ama ben öğrendim."diye bağırdım. Gözlerinin acı ile kısıldığını gördüm.

"İşte bu yüzden bana birşey diyemezsin! Evet tehlikeliyim, hatta bir teşkilatın yakında Lideri olucam. Göründüğüm gibi bir insanda değilim, o internette gördüğün şaşalı hayattaki kız hiç bir zaman olamadım!"diye bağırdım, bu seferde.