Game Over [Completed]

part-14

အဖြူရောင်ဆေးဘူးသေးသေးလေးကို ဒိုယောင်း လက်ဖုဝါးပေါ်သွန်ချနေပေမယ့် ဘာတစ်ခုမျှထွက်ကြမလာတော့ပေ။

"ဆေးကုန်သွားတာလား? အစ်ကို့ကိုပြောရမလား''

ညနက်နေပြီမလို့ ဒိုယောင်းအတွေးတွေရပ်ပြီး ဘေးကမီးအိမ်လေးကိုပိတ်လိုက်လေသည်။

****

Jihoon စိတ်ထဲဘယ်လိုမှမအေးနိုင်။

ဟုတ်တယ် ငါစိတ်မပူသင့်တာကိုပူနေတာပဲ Doyoung က အတိတ်ကိုဘယ်လိုမှပြန်မမှတ်မိနိုင်ဘူးမလား။ မှတ်မိခွင့်ပေးလို့လည်းမရဘူး။ Yoshi သတိရလာလည်းဘာအရေးလဲငါသပ်သပ်မဲ့ စိတ်ပူလွန်နေတာပါ။ Doyoung နဲ့ပတ်သတ်တဲ့ သတင်းတွေကလည်းအကုန်လိုက်ပိတ်ပြီးသားမလို့ အဆင်ပြေမှာပါ။

"ဟူးးး''

သက်ပြင်းခပ်ဖွဖွချရင်း Doyoung အခန်းဆီသွားဖို့လုပ်လိုက်သည်။

"ဒေါက် ဒေါက် ''

"Doyoung''

ဘာအသံမှမပြုလာတာကြောင့် ဒီကောင်လေးအိပ်ပြီထင်ပါရဲ့။ အင်းလေ ညအတော်တောင်နက်နေပြီကို ငါကပဲ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုအိပ်မပျော်နိုင်နေတာ။

ကျွီး...

Jihoon Doyoung ရဲ့အခန်းတံခါးကိုအသာ လှပ်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေတဲ့ကောင်းလေးနားလျှောက်သွားလိုက်သည်။

အမှောင်ကြောက်တတ်တဲ့ကောင်လေးက မီးအိမ်ခပ်ဖျော့ဖျော့ကိုထွန်းထားသေးသည်။

ဂျီဟွန်း ထိုအိပ်မောကျနေတဲ့ကောင်လေးကိုပဲ အတော်ကြာတဲ့ထိငေးကြည့်နေမိသည်။

အချစ်ရယ်လို့မဆိုချင်ပေမယ့် ဆိုရတော့မည်လားမသိ။ ဒီနူးညံ့လှတဲ့မျက်နှာလေးကို ထာဝစဥ်ငေးကြည့်ချင်ပါဘိ။ အတ္တကြီးတယ်လို့ပြောချင်ပြောပါ ငါတစ်ယောက်ထဲသာ ငေးကြည့်ချင်တယ်။

အစကတည်းက ဒီလိုလူမျိုးပဲလေ ကိုယ်ပိုင်တဲ့ပစ္စည်း တခြားသူနဲ့မျှသုံးရမှာမလိုလားတဲ့သူ။

"ဒီအချိန်မှာတော့မင်းကငါ့အပိုင်ဖြစ်နေပြီပဲ ဒိုယောင်း ''

"ကိုကို..''

အချိန်ကိုက်ပဲ ဒီနာမ်စားကိုပဲထပ်ခါယောင်ပြန်ပြီ။