Το δέντρο της ζωής (Jean & Pierre)

Mισές αλήθειες

Τράβηξε μακριά του το κεφάλι της και τον κοίταξε ανοιγοκλείνοντας τα μάτια, σαν να προσπαθούσε να συνέλθει από το φιλί του, εκτός αν η φαντασία του οργίαζε κι έβλεπε όσα θα ήθελε να δει, αφού η κοπέλα απλώς ξαφνιάστηκε από τα παρακάλια του, όπως και ο ίδιος. 

"Δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω, αλλά σου υπόσχομαι πως θα βάλω τα δυνατά μου! Κάτι άλλο, Υψηλότατε; " ρώτησε μ' ένα αυστηρό και άκρως πονηρό ύφος.

Τα λόγια της του προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα: από τη μια η ψυχή του αγαλλίασε από την υπόσχεση και τη δεκτικότητά της και από την άλλη τσακίστηκε από τη σταθερή αλλαγή της συμπεριφοράς της. Δεν άντεχε άλλο την ειρωνεία της ούτε να αντικρίζει αυτό το ύπουλο ύφος. Ήθελε να δει ξανά την αθωότητα που αδίστακτα της έκλεψε, το λαμπερό πρόσωπό της. Καιγόταν να της πει πως δεν τον ένοιαζε να πάρει τον θρόνο, πως δεν τον άγγιζε πια η διαφορά της κοινωνικής τους τάξης, πως όσα του είπε είχαν αρχίσει να μιλάνε στην ψυχή του, αφού διαισθανόταν πως η καταστροφή του θα ερχόταν σύντομα, και πως το μόνο που αποζητούσε ήταν να βρίσκεται στο πλάι της, μα φοβόταν την απάντησή της... 

''Τίποτα άλλο'', είπε αδιάφορα και την κόλλησε στο κορμί του μα δεν του μίλησε, κράτησε τη σιωπή της μέχρι το τέλος του χορού, πληγώνοντας ακόμα πιο βαθιά τα συναισθήματά του.

Η μουσική σταμάτησε και η Μέλανι βγήκε από την αγκαλιά του Ζαν, έκανε μια ελαφριά υπόκλιση και πλησίασε τον Βίκτωρ που την κοίταξε αχόρταγα και της έκανε νόημα να τον ακολουθήσει. Οι σκλάβες ξεχύθηκαν στην αίθουσα και άρχισαν να λικνίζονται στον αισθησιακό χορό τους και ο Πιέρ κάθισε στη θέση του και κατέβασε μονορούφι το κρασί του, ενώ το κενό του βλέμμα μελαγχόλησε τον αδελφό του που σκεφτόταν πως έπρεπε να του μιλήσει, να του εξηγήσει πως η απαίσια συμπεριφορά του και η δήλωση πως θα του έκλεβε τη ζωή ήταν ένα ξέσπασμα της στιγμής που τον βοήθησε να χειριστεί πιο σωστά το θέμα των φόρων και του συμβούλου Μίλερ ώστε ο Βίκτωρ να μην αμφισβητήσει τη θέση τους στο πλευρό του. 

Ίσως τα έκανε θάλασσα, ίσως τον πλήγωσε με τις άδικες πράξεις του, ίσως πάλι δεν άντεχε άλλο να δέχεται τις εντολές του. Όλα αυτά μπορούσε να τα αντέξει όμως αν του έλεγε πως έπεσε στα μάτια του θα τον έσπαγε σε χίλια κομμάτια, γι' αυτό αποφάσισε να μην του μιλήσει και να του δώσει τον χρόνο που χρειαζόταν μέχρι να καταλάβει πως οι δυο τους δε θα χώριζαν ποτέ και για κανέναν λόγο.