Πέντε βασίλεια. Mία αδικία. Tο πεπρωμένο ορίζει και ενώνει το παρόν με το παρελθόν. Δύο αδέλφια παλεύουν να δικαιωθούν και να εκθρονίσουν τον αλαζόνα και σφετεριστή εξάδελφο τους και νυν βασιλέα, σε μια διαδρομή μίσους, γεμάτη από πάθη που ίσως είνα...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Τα μάτια μου καρφώνονται στα δικά της. Oι γοφοί μου λικνίζονται σιγανά στον ρυθμό της ηλεκτρονικής κιθάρας, το κορμί μου ιδρώνει, τα χέρια μου ταξιδεύουν με απαλές κινήσεις πάνω στο στήθος μου και το πουκάμισό μου ξεγλιστράει από το κράτημα του παντελονιού. Tης χαμογελώ πονηρά και με μια κίνηση ξηλώνω τα κουμπιά του. Με κοιτά ηδονικά και κάθεται στην καρέκλα απέναντί μου ενώ οι κινήσεις της λεκάνης μου γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Την πλησιάζω τολμηρά, είμαι αποφασισμένος να της προσφέρω το καλύτερο δώρο γενεθλίων. Η απόσταση μειώνεται, τα πόδια μου ανοίγουν πάνω από τα δικά της, το κορμί μου γέρνει και κολλάει πάνω της και οι παλάμες μου κλείνουν σφιχτά μέσα τους τη δερμάτινη πλάτη της καρέκλας.
Το βλέμμα της γίνεται διστακτικό στην επαφή μας μα συνάμα έχει γοητευτεί από τις κινήσεις μου, το απολαμβάνει. Φαίνεται απόμακρη, σαν κάτι να σκέφτεται, αλλά πολύ γρήγορα χαλαρώνει. «Είσαι το καλύτερο δώρο γενεθλίων!» λέει και τα χέρια της κολλάνε στους γλουτούς μου και τους σφίγγουν δυνατά. Το κεφάλι μου λυγίζει προς τα πίσω, η ανάσα μου βαθαίνει, το κράτημά της με εκστασιάζει.
«Είμαι όλος δικός σου». Ανταποκρίνομαι σε κάθε επιθυμία της και της το δείχνω... η λεκάνη μου κινείται κυκλικά και έντονα, ένας βαθύς αναστεναγμός βγαίνει από τα χείλη μου, τα δάχτυλά μου αφαιρούν το πουκάμισο και κατευθύνονται χαμηλά στη ζώνη μου, λύνοντάς την ελαφρώς, ίσα ίσα να της δώσω την ώθηση να συνεχίσει. «Κάνε με ό,τι θες...» την προκαλώ κατεβάζοντας τα μάτια μου στα δικά της.
Τυλίγει τα χέρια της γύρω από τους ώμους μου και με χαμηλώνει στο ύψος της. Τα πρόσωπά μας έρχονται σε απόσταση αναπνοής. Το αυστηρό καρέ, που αφήνει γυμνό τον μακρύ λαιμό της, με τρελαίνει. Τα μαύρα της μαλλιά δημιουργούν την τέλεια αντίθεση με τα γαλανά μάτια της και τα βαθυκόκκινα χείλη της ανοιγοκλείνουν αισθησιακά: «Εφόσον μου έκανε ένα τόσο υπέροχο δώρο, δε μένει παρά να το απολαύσω! Χόρεψέ μου και πού ξέρεις, μπορεί να το κάνω κι εγώ σε 'σένα!» Με σπρώχνει ελαφρώς για να με δει να χορεύω για εκείνη. Ο χορός μου δυναμώνει, τα χέρια μου περνάνε πάνω από το γυμνό σώμα μου και σταματούν ξανά στη ζώνη. Κάνω μια παύση και χαζεύω την ένταση στα μάτια της... την αφαιρώ και την περνάω γύρω από τον λαιμό μου. Πιάνω τις άκρες του παντελονιού που χαϊδεύουν τη μέση μου και με μια βίαιη κίνηση προς τα κάτω, απαλλάσσομαι και από αυτό και μένω με το εφαρμοστό, μαύρο σλιπάκι.
